Friday, September 30, 2011

Wandering and Wondering.


Σήμερα το πρωί, διάσχισα την παλιά Λευκωσία για να πάω στα γραφεία του Δήμου, να πληρώσω κάτι λογαριασμούς. Στο δρόμο μου, κόσμος να πηγαίνει δουλειά, ξένοι να κάθονται έξω στο πεζοδρόμιο, μαγαζιά με καρέκλες έξω. Το μάτι μου έπιασε το κατάστημα με τους ξηρούς καρπούς του Αθηαινίτη που πάντα έλεγα πως θέλω να μπω μέσα, ένα άλλο μικρό όπου απέξω κρέμονται μπρίκια, εκείνο το γνωστό, απέναντι από το δημοτικό του Αγίου Αντωνίου που πουλάει φουκούδες, παραδοσιακές σκούπες, πλαστικά ποτιστήρια και ότι άλλο φανταστείς, καφενέδες με παππούδες μέσα να παίζουν τάβλι.
Σκεφτόμουνα πως μια μέρα θα ήθελα να πάρω άδεια, να ξυπνήσω νωρίς και με τη φωτογραφική μου να περπατήσω στην παλιά πόλη. Να κάτσω στο Hurricane για καφέ και τυρόπιτα, να περπατήσω, να ανακαλύψω μικρά δρομάκια - δεν γίνεται, κάτι θα μου έχει ξεφύγει όλα αυτά τα χρόνια- , να πάω σε γειτονιές που πάντα περνάω βιαστικά με το αυτοκίνητο, να φωτογραφήσω το νέο σπίτι με το οποίο έχω πάθει εμμονή ( δίπλα από την Αρχιεπισκοπή, έχει την πιο συγκλονιστική ψηλή πόρτα), να, να, να...:)

Ξέρεις πόσο καιρό έχει να κυκλοφορήσω μέρα; Είδικά τις καθημερινές.
Έρχομαι γραφείο στις 830 και φεύγω με πολλή τύχη στις 7. 10-11 ώρες μπροστά από μια γαμημένη οθόνη. Εκεί που μου συνέβαινε 4-5 μέρες του μήνα, έχουν γίνει 15. Μας πιπιλάνε τη μαλακία "υπάρχει κρίση, είσαι τυχερή που έχεις αυτή τη δουλειά" και αναγκαζόμαστε σκάμε. Και βιογραφικό να φτιάξω, που να το στείλω; Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα...



Εδώ και δυο βδομάδες δεν έχω όρεξη να βγαίνω και τα βράδια καταλήγω σπίτι μου στον καναπέ ή σε σπίτια φίλων. Δεν έχω διάθεση.
Πριν λίγο διάβαζα το τελευταίο κείμενο της pax. Έγραφε αυτό που λέμε όλοι και που προσπαθούμε να εμπεδώσουμε: Όλα θέλουν προσπάθεια, ακόμα και το να περνάς καλά.
Απλά η Pax λέει και κάτι άλλο. Καμιά φορά είναι πολύ δύσκολο να προσπαθείς να φτιαχτείς μόνος σου. Πόσο σωστό. Αυτές τις μέρες δεν θέλω να το φιλοσοφήσω το θέμα ή να σκέφτομαι "εγώ θα κάνω πράγματα για μένα".
Δεν θέλω! Είμαι κουρασμένη. Θέλω να κάνω ΤΙΠΟΤΑ.
Ναι ξέρω τις επιπτώσεις. Αμα δεν προσπαθείς, δεν γίνεται κάτι.
Το "όλα θα έρθουν στην ώρα τους και από μόνα τους" όντως δεν ισχύει γιατί προϋποθέτει εσύ να είσαι ΕΚΕΙ. 100% παρόν, χαλαρή και ο εαυτός σου. Και θέλει προσπάθεια και αυτό.
Εγώ που δεν είμαι σε mood όμως;


Ντάξει, η αλήθεια είναι πως θα ήθελα να ήμουν Αθήνα τώρα.
Να κάνω το αγαπημένο μου ΤΙΠΟΤΑ.
Να γυρίζω άσκοπα με φίλους.
Να φλερτάρω.
Να γελάω με ατάκες έξυπνες.
Το παραδέχομαι.


Υ.Γ Το post που γράφτηκε πέρσι, αυτή τη μέρα εκφράζει αυτά ακριβώς που αισθάνομαι σήμερα, 12 μήνες μετά. Πολύ ανησυχητικό...

16 comments:

  1. θέλω να κάνω κι εγώ ΤΙΠΟΤΑ! πολύ σοφό. Και όταν θες να κάνεις ΤΙΠΟΤΑ το γεγονός ότι σήμερα είναι Παρασκευή και έρχετε σαββατοκύριακο, δεν μου κάνει διαφορά. Καλή μέρα να 'χεις τουλιπάκι! xoxo

    ReplyDelete
  2. αυτό στο κομοδίνο σου είναι καλό; το 'δα σε διάφορα sites με ελληνικά βιβλία να το διαφημίζουν.

    ReplyDelete
  3. δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι διαβάζοντας το ποστ σου τουλίπα μου. γιατί κουράστηκα να ακούω ανθρώπους από τηλεοράσεως και ραδιοφώνου να λένε πόσο χάλια έγινε η παλιά λευκωσία, πόσο έκαναν κατάληψη αλλότριες δυνάμεις και πόσο φοβούνται να κυκλοφορήσουν μέρα ή νύχτα εκεί. να που υπάρχει κι η άλλη πλευρά του νομίσματος που φωτίζει ότι beauty is in the eyes of the beholder (ugliness as well!)

    ReplyDelete
  4. Αν περάσεις που τη παλιά Λευκωσία, μεν ξεχάσεις να φάεις χαλλουμωτή που τον Αρμένη στην Ονασαγόρου.

    ReplyDelete
  5. Είσαι σίγουρη ότι θέλεις να είσαι ΑΘήνα αυτές τις μέρες; Οι μετακινήσεις (και οι καταστάσεις) είναι λίγο δύσκολες...

    ReplyDelete
  6. τουλίπα μου, καμιά φορά χρειάζεται να αφήνεις και τον εαυτό σου να αφήνεται και να κάνει το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ! όπως το είπες όμως, έχοντας μες το μυαλό σου ότι δεν θα γίνει κάτι -μάλλον- εκείνη την περίοδο. αλλά αν πραγματικά θες μόνο το τίποτα, δεν σε νοιάζει που δεν θα γίνει. αν σε νοιάζει, ψαξ' το...

    ReplyDelete
  7. Χαιβανι, το ΤΙΠΟΤΑ δεν εχει σχεση με μερες , γι αυτο και ειναι τοσο τελειο. Για το βιβλιο θα σου πω μόλις το διαβάσω. Καλημέρα!

    ReplyDelete
  8. DaisyCrazy, αστους να λενε μωρε - βλαμμενοι τριτοκοσμικοι. Εχω να σας πω για παλιά λευκωσια/μπαροτσαρκες κλπ. stay tuned :)

    ReplyDelete
  9. Joy, ο Αβο ειναι το δωρο του Θεου στην Κυπρου. Τέλος.

    ReplyDelete
  10. Eolica, μεταφορικα και κυριολεκτικά ειναι οντως δύσκολες οι μετακινησεις/κινησεις στην Αθηνα ;)

    ReplyDelete
  11. pax, εγω το θελω το ΤΙΠΟΤΑ η δουλεια δεν με αφηνει. Αυτό ειναι και το προβλημα μου. Αλλιως θα το έκανα και τώρα.

    ReplyDelete
  12. Doing nothing! Αγαπώ κάνω τίποτα!

    Η πιο ωραία ώρα να είσαι κάτω είναι στις 11:15. Θυμάμαι μια μέρα έκατσα για 3 λεπτά απέναντυ από τη πλατεία Σολωμού και κοίταζα, η ώρα 11:15, ήταν τέλειο! Χρώματα, φκιόρα, φύλλα στον δρόμο, άνθρωποι. Δεν άκουα τίποτε άλλο παρά τους ανθρώπους... ώσπου τζαι κάποιος έπαιζε πουρού, gosh, κάποιος πάντα χαλά σου την! :p

    Καλό μήνα! :)

    ReplyDelete
  13. ρε συ τουλιπάκι.. επειδή είμαι στο σπίτι και δουλεύω όλη μέρα (και προβλέπω κι όλη νύχτα να δουλεύω σήμερα!!) ..είσαι να κάνουμε κι οι δυο σκασιαρχείο απ'τη δουλειά κάποια μέρα και να πάμε χάρικεην πρωί για καφε&τυροπιττα;

    ReplyDelete
  14. Ιθακη- Man, χα χα τι ομορφη εικονα! Καλο σου μήνα!!

    ReplyDelete
  15. Mary, θα ηταν καλα!

    ReplyDelete
  16. I am extremely impressed with your writing skills
    and also with the layout on your blog. Is this a paid theme or
    did you customize it yourself? Anyway keep up the nice
    quality writing, it's rare to see a great blog like this one nowadays.

    Check out my webpage ... cellulite treatment

    ReplyDelete