Κουβέντες της Δευτέρας

Πήρα χθες τηλέφωνο τη μάνα μου.

Εγώ: Μαμά θέλω να παραιτηθώ. Έχω Χ λεφτά στο λογαριασμό μου. Αν μου δίνεις ταπεράκι με φαγητό μια φορά τη μέρα, πηγαίνω γυμναστήριο που το έχω ήδη πληρώσει και απλά είμαι μια γυμνασμένη άνεργη, πόσο καιρό λες να με πάει αυτό;

Υπό άλλες συνθήκες η μαμά θα απαντούσε το γνωστό να κόψω τις βλακείες, να σοβαρευτώ, να βρω έναν πλούσιο να με συντηρεί, να κάνω αίτηση στην κυβέρνηση και να αλλάξω επιτέλους τις προτεραιότητες μου, με λίγα λόγια να παντρευτώ.

Αλλά όχι, αυτή τη φορά δεν το έκανε. Μετά από μια παύση απαντάει με ένα σοβαρό ύφος.

Μαμά: Χμ....δύο μήνες.

Εγώ ( απογοητευμένη) : Α, δεν με φτάνουν ε; Μαλακία....θα πρέπει να μαζέψω κι άλλα λεφτά και μετά να παραιτηθώ.

Μαμά: Ε, ναι (διατηρώντας το σοβαρό ύφος).

Τι θέλει να μας πει αυτή η στιχομυθία αγαπητοί μου;

Ότι ακόμα και η μάνα μου που συνήθως με έχει στην μπούκα, με ενθαρρύνει να εξανθρωπιστώ και να παραιτηθώ.

Άλλο θέμα τώρα.

Γίνονται πράγματα στη ζωή μου, εξελίξεις που με πανικοβάλλουν και νιώθω ότι δεν μπορώ να ελέγξω. Γνωρίζω συνέχεια κόσμο. Και δεν μιλάω για φίλους. Σκέψου δε, ότι δεν βγαίνω τόσο πολύ.

Α ναι, συνεχίζεται η αποχή από τα έξω. Όσο έβγαινα το καλοκαίρι άλλο τόσο δεν το κάνω τώρα.

Είχα έναν κολλητό γκει το καλοκαίρι που πίναμε μαζί στα μπαράκια της Λευκωσίας. Από το Σεπτέμβρη που δεν πολυκυκλοφορώ, βρήκε άλλη κολλητή και είναι συνέχεια μαζί. Ε βέβαια, αφού εγώ όχι μόνο δεν βγαίνω πολύ, αλλά επίσης ούτε και που μου περνάει από το μυαλό να ξεσηκωθώ στις 2 το πρωί και να πάω Λεμεσό, όπως κάνανε αυτοί τις προάλλες. Λες να έχω γεράσει; Χμ...

Τέλοσπαντων, είπα να μην το κάνω θέμα - είναι πολύ ξενέρωτο να κάνεις σκηνές και σε γκομενικά και σε φίλους.

Δεν βγαίνω λέμε.

Έχω πήξει στη δουλειά - δεν γίνεται πλέον αυτό ρε παιδί μου.

Επίσης, είμαι "αλλού" εδώ και 2-3 μήνες και όπως σου είπα, μπαινοβγαίνει κόσμος και με αποσυντονίζει το θέμα.

Εννοείται πω πιπιλάω συνέχει την ατάκα " όλα είναι ίδια".

Υποθέτω είναι φάση. Όλα είναι φάση. Και οι φάσεις περνάνε.

Υ.Γ1 Είμαι εκνευρισμένη που έχω βάλει 4 κιλά και έχω χάσει το μπικίνι look του καλοκαιριού.

Υ.Γ2 Τελικά όλοι χρειάζονται όρια, οπότε μην ντρέπεσαι να βάζεις. Είναι για το καλό και των δύο. Αυτό αφορά και σχέσεις και φιλίες.