Οδηγός Γείωσης Καταστάσεων ή αλλιώς "Μαμά κοίτα με, μεγάλωσα"

 Αυτό μπορεί να είναι το πιο σημαντικό Post που έχω γράψει εδώ και πολύ καιρό. 

Πώς να γειώσεις καταστάσεις, με λίγα λόγια, πως να βάζεις ανθρώπους και καταστάσεις στις σωστές τους διαστάσεις. Βαθιά αναπνοή και πάμε.

Ναι, θέλεις να δείχνεις το καλύτερο σου εαυτό για κάποιους ανθρώπους, ναι πιστεύεις ότι πρέπει να είσαι τριγύρω γιατί έτσι είναι οι φίλοι (και τα φλερτ). Με λίγα λόγια είσαι διαθέσιμη. Όμως υπάρχει ένα θέμα. Η ανθρώπινη φύση είναι αχάριστη, τουτέστιν θέλουμε και λίγο φτύσιμο ή με απλά λόγια να νιώθουμε ότι ο άλλος δεν είναι πάντα διαθέσιμος. Άρα: Παρατηρείς αν καταβάλεις την ίδια προσπάθεια όσο και εκείνοι. Κάνε ένα (ή και δέκα βήματα) βήμα πίσω και δες με απόλυτη ειλικρίνεια αν κάνετε περίπου τα ίδια βήματα. Σαν το ταγκό δηλαδή. Δεν έιναι εγωιστικό, απλά κάποτε θα κάνεις πολλά εσύ, κάποτε όμως ειναι καλά να  κάνει και ο άλλος. Αν δεν είναι χορος δύο ατόμων αλλά σόλο, τότε κάνε μια διαφορετική χορογραφία, αν χρειαστεί με άλλο παρτενέρ.

 Όλα είναι αλισβερίσι. Δεν είναι εγωιστικό. Προσπαθούμε μαζί για μια σχέση. Υπάρχει περίοδος που προσπαθεί ο άλλος περισσότερο; Ναι, γιατί ίσως δεν μπορεί το άλλο άτομο εκείνη τη φάση. Αν προσπαθεί όμως μόνο το ένα άτομο για πολύ καιρό; Τότε βλέπεις τι είδους προσπάθεια κάνεις, γιατί την κάνεις και αν είναι όντως μια ισορροπία σχέσεων. Χωρίς "μα θα ήθελα" και "ποτέ δεν ξέρεις, ίσως στο μέλλον να...". Δεν υπάρχουν ίσως, τα δεδομένα είναι πάντα ξεκάθαρα μπροστά μας. Αν δεν σου πει ο άλλος "κοίτα τώρα δεν μπορώ αλλά αυτό δεν ειναι για πάντα", τότε υπέθεσε ότι αυτού το είδους σχέση που καθορίσατε, είναι αυτή και όχι κρυμμένα σενάρια. Δες το αλισβερίσι με τους σωστούς όρους, ακόμα και αν δεν είναι αυτοί που θες.

Τίποτα δεν ειναι δεδομένο. Ούτε καν το πρόγραμμα της ημέρας. Αν κάποτε πίστευα ότι μπορώ να κάνω 5 πράγματα μέσα στη μέρα χωρίς ανατροπές, τώρα διαπιστώνω ότι δεν ισχύει. Τώρα θα μου πεις, τι σχέση έχει τη σωστή διάσταση αυτό; Έχει γιατί όταν εμπεδώνεις ότι δεν μπορεί να είναι όλα συγυρισμένα σαν καλοδιπλωμένα εσώρουχα και όταν αποδέχεσαι ότι αυτό μάλλον είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας, αποδέχεσαι και το ρευστό της ζωής. Και αυτή είναι η σωστή διάσταση των πραγμάτων.

Γείωση αριθμός τέσσερα. Πρέπει να ερμηνεύσεις τον άλλο, ως είναι και όχι ως ότι θέλεις εσύ να είναι. Είναι στην κοσμάρα του και γενικά σε γράφει; Καλώς. Αυτή ειναι η αλήθεια. Δεν ισχύει το "δεν εχει χρόνο μωρε". Όλοι μπορούμε να βρούμε χρόνο αν θέλουμε. Αν εσύ έβαλες τον άλλο ή την άλλη πάνω σε βάθρο, εν άγνοια του, δεν φταίει. Εσύ φταις και μετά υποφέρεις γιατί δεν υποδύεται το ρόλο που εσύ μόνη/ος όρισες. Άρα; Άρα γείωση και κοιτάμε τον άλλο όπως πραγματικά είναι. Τα παραμύθια καλό είναι να μένουν στα βιβλία.

Εκπνοή.

Kind reminder

 Ημέρα Παρασκευή, ώρα 10 και μισή περίπου το πρωί. Πίνω τον καφέ μου μπροστά από τον υπολογιστή. Έξω ο ουρανός της Λευκωσίας είναι μουντός. Μ' αρέσει. Δεν είμαι ακόμα έτοιμη για τη ζέστη ή την Άνοιξη.

Όταν δουλεύεις σχεδόν non stop, σε ενοχλεί λίγο που οι άλλοι μπορεί να είναι έξω να λιάζονται σε cafe και εσύ να μην θυμάσαι πότε ήταν ήταν η τελευταία φορά που το έκανες.

Οκ, σταματώ να γκρινιάζω. 

Ξέρεις, είναι παράξενο που αν και κάθε μέρα έχουμε αφορμές μέσα στην καθημερινότητα, να είμαστε ευγνώμονες για πολλά πράγματα που έχουμε, εμείς επιλέγουμε να εστιάσουμε στα αρνητική. 

Οπότε σήμερα το ποστ αυτό είναι αφιερωμένο στα καλά πράγματα που μου συνέβηκαν μέχρι τώρα το 2024.

Η υγεία μου ειναι σε καλή κατάσταση (νομίζω). Εκκρεμούν 1-2 τσεκ απ σε γιατρούς, αλλά νιώθω καλά. Κοιμάμαι σχετικά καλά πια. Από τη μέρα που παραιτήθηκα άλλαξε και ο ύπνος μου προς το καλύτερο. 

Μ' αρέσει η πρωινή μου ρουτίνα αν και δυσκολεύομαι να σηκώνομαι στις 730 όπως θα ήθελα. Θα το προσπαθήσω. Μ' αρέσει που δουλεύω από σπίτι, όμως είναι καλό το ότι πηγαίνω σε cafe καμιά φορά.

Μ' αρέσει που έχω καλή σχέση με τους γονείς μου πια. Υπήρχαν χρόνια που ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα. Ίσως ξαναγίνουν, δεν ξέρω. Σύμπαν μ' ακους; Δεν αντέχω πια.

Μ' αρέσουν οι φίλοι μου, αν και δεν τους βλέπω ή δεν επικοινωνώ όσο θα ήθελα. Αυτό θα το αλλάξω, λίγο περισσότερη ποιότητα.

( Μόλις παρατήρησα ότι γράφω για καλά πράγματα και βάζω "αν και" ή έχω ένα φόβο μήπως αλλάξουν - θέλει προσπάθεια η ευτυχία τελικά).

Μ' αρέσει που δεν γίνομαι έξαλλη τόσο έντονα πια. Γιατί τα προηγούμενα χρόνια ήμουν σίγουρη ότι θα πήγαινα από καρδιά από την ένταση. Έμαθα να δίνω περιθώριο στον εαυτό μου να ξανασκέφτεται κάτι πριν αντιδράσει και άρχισα να εμπεδώνω πως "οι σωστές διαστάσεις δεν βρίσκονται στην πρώτη αντίδραση" (εκτός από τα ερωτικά που εκεί το ένστικτο είναι σωστό από την πρώτη φορά).

Μ' αρέσει που άρχισα να ξαναγράφω, που ο νους μου άρχισε να ανθίζει πάλι και που μια μέρα σκέφτηκα "δεν θα ήθελα να πεθάνω τώρα, έχω τόσα να κάνω". 

Μ' αρέσει που έχω ένα μεγάλο ταξίδι σε τρεις βδομάδες, παρόλο που θα πάρω δουλειά μαζί μου. Θα περάσω όμως ώρα αλλού, με φίλους αγαπημένους και θα με ξαναθυμηθώ. Είμαι περίεργη να δω πως θα έρθω πίσω (πιο ανανεωμένη, ιδανικά με φρέσκες ιδέες και κάποιες νέες αντιλήψεις).

Μ' αρέσει που μαθαίνω σιγά σιγά από τα λάθη που παρελθόντος. Τα κάνω; Φυσικά. Υποφέρω; Ναι, αλλά όσο τόσο πολύ και όχι με τόση διάρκεια. Κάτι είναι και αυτό.

Μ' αρέσει που γνωρίζω νέο κόσμο δειλά δειλά. Για άνθρωπος που δεν έχει ποτέ σχεδόν χρόνο να χαλαρώσει και που κατά βάση δουλεύει από σπίτι, δεν τα πάω άσχημα. Θα μπορούσα και καλύτερα, αν αποφάσιζα φυσικά να μην φορτσάρω στο θέμα καριέρας. 

Δεν ξέρω πως θα είμαι τους επόμενους μήνες. Θα ήθελα να προσπαθώ περισσότερο στο θέμα πειθαρχίας για κάποια θέματα. Θα ήθελα να είμαι πιο χαλαρή γενικά, πιο δεκτική και λιγότερο ανυπόμονη.

Στους επόμενους μήνες λοιπόν!