Tuesday, July 11, 2017

Ο Σταθμός Σκαρίνου

Είναι και αυτές οι φάσεις στην ερωτική μας ζωή, που τις έχουμε περάσει όλοι.
Καλές και κακές.
Υπάρχει όμως μια φάση, από αυτές, που είναι αψυχολόγητη, βασανιστική, που δεν κάνει νόημα, που είναι σημάδι ότι μαζοχίζεσαι άγρια.
Αυτή η φάση, φίλη/ε μου, ονομάζεται "Σταθμός Σκαρίνου".

Το σενάριο έχει ως εξής. Σου αρέσει ένα άτομο. Πάρα πολύ. Καταφέρνεις και μπαίνεις στη ζωή του. Κάνετε παρέα. Πολλή παρέα. Ξέρεις, τα γνωστά. Μηνύματα στο facebook, κανένα whatsapp, άντε και κανένα sms. Μέσα, μέσα βρίσκεστε κιόλας. Για ποτό, φαγητό, βόλτα, εκδρομή, θάλασσα.
Εσύ θες περισσότερο αυτό το άτομο. Δεν είπατε ποτέ ο ένας τον άλλοι "φίλοι", αλλά και να το είπατε ξέρεις πως κάτι αιωρείται στην ατμόσφαιρα. Αλλά δεν λες, ούτε κάνεις κάτι γιατί ξερεις ότι είτε χώρισε πρόσφατα, είτε δεν σου δείχνει αυτό που θες ή είσαι αρκετά στην κοσμάρα σου ώστε να μην βλέπεις κανένα σημάδι ( αν υποθέσουμε ότι υπάρχει, γιατί είπαμε, είσαι στην κοσμάρα σου, οπότε και να υπάρχει δεν το βλέπεις).

Περνάει ο καιρός. Αυτό το είπαμε. Η παρέα συνεχίζεται. Δεν είναι φυσικά ο/η κολλητός/η σου που του λές όλα σου τα σώψυχα. Κρατάς και ένα ρόλο. 
Αρχίζεις να ανυπομονείς. Θες να πας στο επόμενο στάδιο. Κολώνεις. Δεν κάνεις τίποτε. Για όλους τους πιο πάνω λόγους. 
Περνούν οι μήνες. 
Το άτομο είναι πλέον μέρος της καθημερινότητάς σου, επικοινωνεί μαζί σου, πολύ φιλικά, πολύ άνετα. Κάποτε θα ρίξει υπονοούμενα, κάποτε θα ρίξει ένα βλέμμα. Αλλά δεν γίνεται κάτι. Ποτέ.

Και εσύ είσαι εκεί. Στη ζωή του, όποτε θέλει, όποτε μπορεί, όποτε επικοινωνεί. 
Αρχίζεις να βαριέσαι. Υποψιάζεσαι ότι μπήκες στο friend zone. Όχι από την πλευρά σου φυσικά. Εσύ ακόμα, μαζοχιστικά είπαμε, καραγουστάρεις.
Όμως φίλε/η μου η αλήθεια είναι πως αυτό που είσαι για τον άλλο, είναι απλά....ο Σταθμός Σκαρίνου.

Δηλαδή, το σημείο, όπου απλά θα σταματήσει να βάλει βενζίνη, θα περάσει. Δεν θα κάτσει. Δεν θα μείνει ώρα. Γιατί στον Σταθμό Σκαρίνου δεν έχει τίποτε να κάνεις, παρά μόνο στάση για λίγο.