Πώς να ανασάνεις με δύο διαφορετικούς τρόπους.

Έχω να κάνω μια μεγάλη παραδοχή. Οκ δεν είναι η γκράντε παράδοχή, αλλά με ξέρεις τόσα χρόνια, μια τάση για δραματική είσοδο στην σκηνή την έχω ( το ζώδιο, δεν φταίω).

Αυτή την περίοδο έπεσε πολύ δουλειά, κάποια ταξίδια και πολύ διάβασμα (ξανά μαθήτρια). Το οποίο σημαίνει ότι άλλαξε η καθημερινότητα μου άρδην, ειδικά με το τελευταίο σημείο.
Δεν βγαίνω τόσο συχνά, ξυπνάω νωρίς, προσπαθώ να αποκτήσω μνήμη ( είναι καθαρά θέμα εξάσκησης και ήδη βλέπω διαφορά σε σύγκριση με 4 μήνες πριν) και να κάνω όσο πιο καλό time και stress management μπορώ.
Σε πρακτικό επίπεδο όλα τα πιο πάνω μεταφράζονται σε :
1) Βγαίνω μόνο Παρασκευές και Σάββατα με ελάχιστες εξαιρέσεις αν έχει π.χ καμιά θεατρική παράσταση που θέλω να πάω.
2) Κοιμάμαι το αργότερο 11.30 αν και θα έπρεπε μέχρι τις 11 να είμαι στο δεύτερο όνειρο.
3) Μιλάω ελάχιστα στα social media με φίλους, προτιμώ να τους δω την Παρασκευή ή το Σάββατο.
4) Δεν βλέπω τόσο Netflix πια - που πέρσι το ξέσκισα. Σημάδι ότι έχω κι άλλη ζωή!
5) Ψάχνω το στυλό που γράφει γρήγορα, το σωστό πάχος χαρτιού κλπ. Επίσης με ποιο τρόπο να διαβάζω καλύτερα και να κάνω επαναλήψεις καλύτερα (tip ευπρόσδεκτα).
6) Περνώ πολλή ώρα στο σπίτι, φυσικά. Διαβάζω, κοιμάμαι.
7) Κατά φάσεις με πιάνει η φλασιά ότι χάνω πολλά από τα έξω μου, ότι μπορεί να χάνω πολλά άλλα, ότι δεν είμαι χαλαρή.
8) Έχω γίνει πιο πειθαρχημένη σε θέματα διατροφής, γυμναστικής και δουλειές που πρέπει να γίνουν ( ιατρικά check up, καθαριότητα στο σπίτι κλπ)
9) Ακούω περισσότερο.
10) Εκτιμώ την κάθε ελεύθερη στιγμή.

Τώρα θα μου πεις...τουλίπα τι γίνεται με τη ζωή σου; Κανένας έρωτας; Καμιά σκέψη να κάνεις κανένα γάμο, κανά παιδί, δεν είσαι δα και νιάναρο. Βιολογικά κάνει τικ τοκ το ρολόι σου. ( Εσωτερική φωνή τουλίπας). Δεν ξέρω αγαπητέ αναγνώστη. Δεν έχω απάντηση στο αν όλα αυτά θα επιβαρύνουν την προσωπική μου ζωή. Πραγματικά.

Επιστρέφω στην παραδοχή. Το ότι δεν έχω ελεύθερο χρόνο πια γιατί ανάμεσα σε άλλα κάνω το "ιερό" διάβασμα, λειτουργεί και ως ένα άλλοθι, να ΜΗΝ ασχολούμαι με τα της κοινωνίας στην οποία ζω. Αν έχω οικογενειακή υποχρέωση, φιλική υποχρέωση, υποχρέωση, αν ΠΡΕΠΕΙ να κυκλοφορώ για να βρω γκόμενο, και όλα τα ψυχαναγκαστικά που είτε υπάρχουν είτε επιβάλλουμε στον εαυτό μας, έχω πια την τέλεια δικαιολογία/άλλοθι: Διαβάζω.
Και εκεί σταματάνε όλοι (σχεδόν) να με πιέζουν. Διαβάζω, κουράζομαι, "θωρώ αστερούθκια".
Σέβονται.
Και αναπνέω. Τόσο απλά.

UT.

Υ.Γ Τα διάφορα ταξίδια δουλειάς που όπως έχω πει, έχουν αυξηθεί, έιναι μια υπέροχη επιπλέον ανάσα.

Έρωτας, ε-ρωτώ.

Υπάρχει ερωτισμός στην Κύπρο; Υπάρχει η έκφραση του;

Και δεν απευθύνομαι μόνο στους single, αλλα και στα ζευγάρια.

Είναι η ιδέα μου ή είμαστε ξενερωτοί;

Ή έχω μεγαλώσει και τα γειώνω όλα;

Είναι τα πράγματ εύκολα; Τουτέστιν, όταν θες κάποιον και σε θέλει, τότε κυλάει το φλερτ εύκολα;

Κάνεις την πρώτη κίνηση; Την έκανες ποτέ; Πώς φλερτάρεις;

Το μυαλό μπορεί να απαγορεύει για διάφορους λόγους, αλλά το σώμα αντιδρά και δείχνει οτι θέλει;

Τι κρίμα που η κοινωνία στην οποία ζούμε επιθυμεί συγκεκριμένο μοντέλο ζωής/έρωτα/επιθυμίας.

Έίναι μεγάλη απόφαση, με μεγάλες θυσίες και μεγαλύτερες απώλειες, να επιλέξει κάποιος να ζει "διαφορετικά". Πχ να μην παντρευτει ποτέ, να μην κάνει παιδιά, να είναι Polyamorous, να αγαπήσει άτομο του ιδίου φύλου, ακόμα και διαφορετικής φυλής ( αν είναι δυνατόν να τα συζητάμε όλα αυτά ακόμα). 

Πόσους ξέρεις που έχουν τολμήσει να ζουν και να αγαπούν όπως θέλουν; Υπήρξες ποτέ ένας/μια από αυτούς; Πώς ήταν;

Απευθύνομαι σε σένα αγαπητέ αναγνώστη. Όμως όλα αυτά τριγυρίζουν έντονα στο μυαλό μου τον τελευταίο καιρό. Λόγω αφορμών, δικών μου και αλλονών.

Άκρη δεν βρίσκω. Για πολλούς λόγους, τον τελευταίο καιρό ζω και αναπνεύω σπίτι μου. Άρα δεν βγαίνω έξω, να "παίξω". ( Δικαιούμαι να "πάιξω" ή "πρέπει να σοβαρευτώ; ").

Ώρες ώρες σκέφτομαι αν είμαι ηλίθια ρομαντική ή ρομαντικά ηλίθια.

UT.