Στο μπλέντερ βάζουμε μια δόση απορίες και δύο δόσεις νεύρα...

Θα γράφω εδώ κάθε μέρα ώσπου να εκτονωθώ. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο.

Οκ, μπορώ να ανέβω στην ταράτσα και να φωνάζω, μπορώ να σπάσω πέντε πράματα.

Όμως όχι. Δεν το κάνω, όπως επίσης δεν εκφράζομαι όπως θα έπρεπε σε μερικά άτομα.

Έχω νεύρα ρε φίλε. Πάρα πολλά.

Φέρε μου το καλοκαίρι μου πίσω. Φέρε τη διάθεση που είχα πριν ένα μήνα. Φέρε μου την παραλία μου, τον ήλιο να μου καίει την πλάτη, τις άσκοπες ώρες με φίλους στη θάλασσα, τα βιβλία, τις μουσικές, τα ταβανιάσματα στον καναπέ, την ανάλαφρη μου διάθεση.

Κάθε μέρα, από τότε που μπήκε ο Σεπτέμβρης τα πράγματα γίνονται όλο και πιο άχρωμα, πιο άγευστα, πιο άκυρα. Με λίγα λόγια, ρουτίνα.

Για να το γράφω εδώ, πάει να πει πως δεν μπορώ πλέον να ελέγξω όλο αυτό που μου συμβαίνει. Νιώθω μια κακή ενέργεια σε όλα. Μια άρνηση να κοινωνικοποιηθώ. Δεν περνάω καλά.

Καταρχάς, δεν γίνεται ρε παιδί μου να είναι όλα τόσο σκατά στη δουλειά. Είναι η νέα χρονιά.

Είχα πει ότι θα κάνω κάτι γι αυτό. Δεν ξέρω από που να αρχίσω. Κάτι δραστικό. Δεν θέλω τον κάθε μαλάκα, να έρχεται να με διατάζει ή να έρχεται και να πρέπει να ικανοποιώ τα καπρίτσια του. Δεν θέλω ευθύνες. Θέλω να κάνω τα δικά μου πράγματα. Να δημιουργώ.

Μετά, τι έγινε παιδιά; Πάλι στα ίδια μπαράκια θα τη βγάλουμε; Εμείς κι εμείς; Δεν λέω, σας αγαπώ, αλλά είναι τεράστια επανάληψη όλο αυτό. Η Λευκωσία είναι πολύ μικρή, η Λεμεσός είναι πολύ μικρή. Και εγώ όταν βγαίνω έξω θέλω να κάνω "παιχνίδι'. Δεν θέλω απλά να στέκομαι με το ποτό ώσπου να πάει 3 για να πω ότι "βγήκα, ξενύκτησα". Επαρχία ρε φίλε.

Εδώ αναλαμβάνω την ευθύνη μου. Ξέρω ότι μια βραδιά εξαρτάται και από την ίδια την διάθεσή μας να περάσουμε καλά. Οπότε, άντε θα προσπαθήσω να παίζω παιχνίδι. Θα γίνω κυνηγός. Και ας με φοβούνται οι άνδρες. Να πάτε να γαμηθείτε ρε δειλοί. Δεν θα βρεθεί ένας με κότσια ανάμεσά σας να παίξει μαζί μου;

Δηλώνω ευθαρσώς ότι είμαι έτοιμη για σχέση.

Γιατί αν κάνω το άλλο σενάριο και απλά παίζω...δεν εγγυώμαι ότι θα έχω την καλύτερη συμπεριφορά!

Μετά μου συμβαίνει το έξης. Αν το ήξερα πως το παιχνίδι σημαίνει πως δεν πρέπει ούτε για μια στιγμή να χαλαρώσω και να πάρω τον άλλο σοβαρά, δεν θα το έκανα καν. Το χειρότερό μου είναι να παίζουμε, να πέφτουν οι ατάκες, εγώ να "ψήνομαι", να κατεβάζω λίγο τις άμυνες μου και όταν συνειδητοποιήσεις ότι με "έχεις"... να με έχεις γραμμένη. Κάτσε τώρα να διασώσεις το παιχνίδι. Δεν ξέρω πως να το χειριστώ...γαμώτο. help!