To do

Ξέρεις ότι έχεις "χωθεί" στην καθημερινότητα όταν:

Αποκτάς πρωινή ρουτίνα.

Ξυπνώ πλέον πολύ νωρίς, φτιάχνω καφέ φίλτρου και όχι φραπέ- που είναι καλοκαιρινή συνήθεια- ετοιμάζω το γκουρμέ σάντουιτς μου (οκ δυο φέτες ψωμί και μια τυρί) και πάω στη δουλειά πριν από όλους μόνο και μόνο για να εξασφαλίσω την "καλή" θέση στο πάρκιγκ.

Το πρώτο πράγμα που κάνεις είναι να προγραμματίζεις με μαθηματική ακρίβεια και γερμανική πειθαρχεία τη μέρα σου.

Σήμερα αποφάσισα και λόγω φόρτου εργασίας και λόγω του ότι με εκνευρίζει αυτή η βαρετή πόλη πως θα δουλεύω μέχρι τις 8. Ακολούθως θα πηγαίνω γυμναστήριο, πρώτον για να χάσω τα τέσσερα κιλά του καλοκαιριού και δεύτερο για να ανεβάσω τα επίπεδα σεροτονίνης στον οργανισμό μου. Μετά, θα φεύγω κατά τις 930, θα πηγαίνω σπίτι και αναλόγως του τι έχω προγραμματίσει θα βγαίνω για ΕΝΑ ποτό ή θα προσπαθώ να βλέπω σειρές/ταινίες χωρίς, επαναλαμβάνω, χωρίς να ανοίγω το facebook κάθε δέκα λεπτά.

Αρχίζεις να φοράς τζιν και παπούτσια με τακούνι.

Εκεί που δεν ανεχόμουν το τζιν λόγω ζέστης και φόραγα μόνο λινά παντελόνια, τώρα με πρόφαση την ελάχιστη ψύχρα στις 8 το πρωί, φοράω μόνο αυτό. Επίσης οι havaianas μου φαίνονται εκτός τόπου και χρόνου γιατί απλά μου θυμίζουν μέρες στην παραλία και βόλτες στην παλιά πόλη τα ζεστά βράδια του καλοκαιριού.

Το κόκκινο κρασί αντικαθιστά το λευκό και το ροζέ κρασί.

Όχι γιατί σερβίρεται πλέον σε θερμοκρασία δωματίου (τους 16 βαθμούς ούτε το χειμώνα δεν τους έχουμε), αλλά γιατί μου δίνει την αίσθηση του "μαζέματος".

Αρχίζεις να ψάχνεις τι παίζει με σειρές και ταινίες.

Και δεν εννοώ τις κυπριακές σαχλομπούρδες που άρχισαν φέτος και είναι πραγματικά άθλιες. Τόσο χάλια είναι, που μόνο πέντε λεπτά άντεξα να δω την καθεμιά, απλά για να έχω μια άποψη. Μπήκα, που λες, στο www.tv.com σημείωσα τις νέες σειρές που θέλω να δω ( Treme, Suits) και είδα πότε κάνουν πρεμιέρα οι καινούριοι κύκλοι των αγαπημένων μου ( Το The Good Wife έχει ήδη αρχίσει).

Αναπολείς όμορφες και οικείες στιγμές που ταίριαζαν με το ανάλαφρο καλοκαίρι/αρχές Σεπτέμβρη και νιώθεις πως δεν το έχεις ζήσει εσύ αυτό.

Ουδέν σχόλιο.

Σε παίρνει ο ύπνος στον καναπέ.

Όχι από το ποτό, όχι λόγω ζέστης αλλά λόγω της γαμημένης δουλειάς. Είναι να μην κάτσω στις 11 στον καναπέ, σε δέκα λεπτά κοιμάμαι, βλέπω τον γνωστό εφιάλτη με τα κομμένα χέρια και μετά ξυπνάω στις 2 σε στάση που θα ζήλευαν αθλητές ενόργανης γυμναστικής.

Κάνεις λίστα για το σουπερμάρκετ.

Το ψυγείο μου, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, έμοιαζε με ψυγείο περιπτέρου. Μέσα υπήρχε μόνο πολύ νερό, μπίρες, κρασιά και άντε και κανά γιαούρτι για πρόγευμα. Τώρα έχω λαχανικά, φρούτα, ψωμί, τυρί, γαλοπούλα και με βλέπω και σε κάποια φάση να βάζω και τάπερ γιατί είπα πως φέτος θα μαγειρεύω ( ναι καλά).

Αρχίζεις να ψάχνεις τους φίλους σου.

Με την πρόφαση του καλοκαιρινού μου ταξιδιού, των σουκου στην παραλία και του ταξιδιού στην Αθήνα έλεγα σε όλο τον κόσμο "μόλις έρθω θα σου τηλεφωνήσω να βρεθούμε". Κάτι που δεν έκανα ποτέ γιατί απλά βρισκόμουν σε έναν άλλο γαλαξία. Το καλοκαίρι ήμουν μόνο με φίλους που τηλεφωνιόμασταν δέκα λεπτά πριν και απλά βγαίναμε. Και τώρα πρέπει να μπω σε mode "κανονίζω". Merde.

Παρόλο που είναι ακόμα ζέστη, έχεις την ψευδαίσθηση πως είναι φθινόπωρο και στη θερμοκρασία.

Τώρα που στα γράφω αυτά, ζεσταίνομαι. Όμως πίνω ζεστό καφέ, έχω μισάνοικτο το παράθυρο και ακούω τζαζ. Για όνομα δηλαδή...

Σταματάς τις τηγανητές πατάτες, αρχίζεις τα παξιμάδια.

Εδώ και 40 λεπτά έχω τσακίσει ότι παξιμάδι υπάρχει στο γραφείο. Άρχισα με κριτσίνια ολικής αλέσεως "Ελενα", προχώρησα με σπιτικά παξιμαδάκια γλυκάνισου και τώρα μασουλώ κάτι παξιμάδια από το ΙΚΕΑ που είναι σαν γεύση εφημερίδας που έχει μείνει στον ήλιο μια βδομάδα.

Κάνεις λίστες όπως αυτή εδώ.

Και θα ακολουθήσουν κι άλλες.