Monday, October 24, 2011

Tik Tok

Η μάνα μου χθες μου έριξε την εξής - εμπνευσμένη- ατάκα:

"Κοίτα να δεις. Εμένα και του μπαμπά σου, κτύπησε το βιολογικό μας ρολόι.
Θέλουμε να γίνουμε παππούδες".

Την κοίταξα, προσπαθώντας να διατηρήσω ένα ήρεμο ύφος.
Το κατάφερα.
Μέσα μου όμως ζούσα την ΑΠΟΛΥΤΗ φρίκη.

Πάλι ρε παιδί μου;
Πάλι πίεση;
Οι Κύπριοι γονείς. Προορισμός τους στη ζωή να γίνουν παππούδες.
Η πραγματική ευτυχία των παιδιών τους - αδιάφορος παράγοντας.
Δεν μπορούν απλά να περνάνε καλά με τους φίλους τους και να ταξιδεύουν;
Πρέπει όλοι στη ζωή να έχουμε τον απώτερο σκοπό του γονιού/παππού;

Στην τελική και εγώ περνάω δύσκολα. Εμένα με ρώτησε η μάνα μου αν μπορώ πια να χειριστώ τη ρουτίνα μου και εκείνη τη συνεχή σκέψη πως όλα είναι τόσο περιττά και ίδια;
Και γω θέλω μια τεράστια αλλαγή.
Αν όμως δεν είναι το δίπτυχο καλός άνδρας-ένα παιδί;
Αν με φοβίζει τόσο πολύ να μπω στο γαμημένο καλούπι που βλέπω γύρω μου τα τελευταία 34 χρόνια και φρικάρω;
Αν από την άλλη δεν θέλω ούτε και να το παίζω επαναστάτρια χωρίς αιτία;
Αν εμένα σκοπός μου στη ζωή είναι απλά να είμαι ευτυχισμένη χωρίς επιβαρύνω κανένα;
Αν αυτό είναι για μένα αρκετό;

Μου πρότεινε να μου γνωρίσει τον γιο ενός πρώην συναδέλφου του μπαμπά μου.
" Είναι δάσκαλος". Λες και το επάγγελμα του άλλου είναι καθοριστικό.


Θέλουν να μου τον γνωρίσουν. Προξενιό ένα πράγμα. Δεν θέλω. Όποτε λέω "ναι" σε τέτοιες καταστάσεις, για να μην το παίζω σκύλα, νιώθω σαν γουρούνι στο σακί.
Η τελευταία φορά ήταν πριν από 1-2 χρόνια, ο γιος κάτι κολλητών τους. Έμοιαζε με μικρό ποντίκι ο τύπος.
Μια άλλη φορά, πήγανε να μου συστήσουν ένα μαμόθρεφτο, αδιάφορο, άσχημο τύπο. Ξέρεις τι έκανα; Φλέρταρα με τον μπαμπά του που ήταν πολύ πιο σέξι. Ο μπαμπάς μου το καταδιασκέδασε, η μάνα μου φρίκαρε.


Αυτές τις μέρες παίζουν και δεν παίζουν δυο φάσεις.
Ο ένας που μ' αρέσει πολύ, μου "απαγόρευσε" να τον ερωτευτώ. Οκ ρε φίλε, το πήρα το μηνυματάκι. Σε γουστάρω, με γουστάρεις, αλλά με αποφεύγεις. Ξέρω γιατί το κάνεις. Αλλά δεν θα σου κάνω ψυχανάλυση. Νομίζω ξέρουμε και οι δύο τους μηχανισμούς μας. Η μόνη διαφορά είναι ότι εγώ ξέρω τους όρους σου, αλλά εσύ δεν ξέρεις τους δικούς μου.
Όπως και να έχει, δεν έχω αποθέματα να το/σε κυνηγήσω. Όποιος θέλει ας με κερδίσει.

Ο άλλος...χμ δεν ξέρω. Ομορφούλης, αλλά δεν κόβομαι. Μπορεί να δώσω ευκαιρία. Δεν είμαι σίγουρη. Βρεθήκαμε μια φορά με κοινή παρέα, κάναμε ένα κλικ και βρεθήκαμε μια άλλη φορά μόνοι μας όπου νομίζω έβλεπε λίγο υπερβολικά το κενό. Μα το κενό; Τέλοσπάντων. Αν υπάρξει τρίτη φορά, θα βλέπω και εγω το κενό. Να δούμε πόσο θα αντέξει ο καθένας.

Όπως και να χει, η σούμα από όλα αυτά είναι ένα ωραιότατο - συναισθηματικό - μηδενικό.
Στο τέλος της μέρας, ερωτευμένη δεν είμαι, οι τόποι δεν με χωράνε, τα μπαρ μου φαίνονται τα ίδια, τα σαββατοκύριακα είναι ένα βάσανο και τίποτα και κανείς δεν μου κάνει "κλικ".

Όσο για το βιολογικό μου ρολόι;
Μου φωνάζει "άλλαξε τη ζωή σου, ρίσκαρε". Αυτό μόνο.

24 comments:

  1. η μάνα σου είναι Θεά!!! τέλος! δεν υπάρχει άλλη λέξη να την περιγράφει! Εγώ πάλι κάτι τέτοιες ατάκες τις ακούω από την νονά μου "η μάνα σου και ο πατέρας σου θα θέλουν να δούν εγγόνια όσο βαστάνε τα πόδια τους". Τι να τις πώ πως έχω στενή λεκάνη ή στενή τρύπα??? Πάντως δώσε ευκαιρία στον τύπο που κοιτάζει το κενό. Επίσης, και κλείνω, μόνο εμένα μου αρέσουν οι ποντικόφατσες???

    ReplyDelete
  2. Να σου στειλω το τηλ του ποντικοφατσα που νομιζει οτι ειναι και ωραιος;
    Ρε συ μ αρεσει πολυ ο άλλος...ουφ.
    Ναι η μανα μου εχει χιουμορ - οταν θα πεσω απο κανα οροφο κατω να δουμε τι χιουμορ θα χει

    ReplyDelete
  3. ρουφά* :[

    εν καταλάβουν ρε :ζ
    μιας φίλης μου η μάνα της -σε κατάσταση εξάλλου ανάγκης- είπεν της, "φέρμου όποιον θέλεις, φέρμου τζιαι γάδαρο ακόμα!"

    ασπούμε σήριουσλι.

    ReplyDelete
  4. Γκαρσόνα στην Κούβα; :)

    ReplyDelete
  5. Sike, γαδαρο...μαλιστα.
    εμενα μου ειπαν οτι θελουν εγγονι, δεν τους ενδιαφερει αν εχω γκομενο/αντρα. πραγματικα...ΤΟΣΟ κολλημενοι οι Κύπριοι γονείς;;;;

    ReplyDelete
  6. Μ. , η τενοντίτιδα μου αλλάζει τα σχέδια...:)

    ReplyDelete
  7. ωχ πουλάκι μου γ*** τα βιολογικά ρολόγια και τα δίπτυχα και τα καλούπια. άμα ερωτευτείς θα ξέρεις. το πλεονέκτημα των 34 ετών είναι μπορείς να γνωρίζεις γρηγορότερα πού βαδίζεις (από δικής σου πλευράς, εννοώ). κάνε τη ζωή σου και απλά το μόνο που θα σε συμβουλεύσω εγώ είναι να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά ;)

    ReplyDelete
  8. Αμάν τούτοι οι γονιοί, η μουρμούρα τους δεν σταματά! Μουρμουρούν να σπουδάσεις, όταν το κάμεις μουρμουρούν να βρεις καλή δουλειά, όταν το κάμεις μουρμουρούν να έβρεις άντρα, όταν τον έβρεις μουρμουρούν να παντρευτείτε, όταν παντρευτείτε μουρμουρούν να κάμεις μωρό, όταν κάμεις μωρό μουρμουρούν να κάμεις το δεύτερο...και πάει λέγοντας!

    ReplyDelete
  9. κι εγώ που νόμιζα πως το βιολογικό ρολόι μιας γυναίκας δεν της ζητάει ποτέ να γίνει γιαγιά!!! :/

    Τα προξένια είναι άσχημη εμπειρία αν σου συστήνουν κάποιον που δεν είναι στα μέτρα σου. Λογικά θα έχουν μάθει το πάθημα τους μετά τον ποντίκα,και μπορεί με τον νέο να σου κάνει κλικ! Πού ξέρεις αν δεν δοκιμάσεις;

    Και το σημαντικό: Εσύ θέλεις ή δεν θέλεις γάμο και οικογένεια;
    Διότι και έναν Τέλειο να γνωρίσεις,δεν θα τον αναγνωρίσεις από τη στιγμή που δεν έχεις την διάθεση.

    Η μουρμούρα των γονιών σταματάει μόλις συνειδητοποιήσουν ότι είσαι ευτυχισμένη με αυτά που έχεις. Εκτός αν είσαι μοναχοπαίδι.Εκεί δεν ξέρω τί παίζει με την επιθυμία παππουδίασης...

    ReplyDelete
  10. Pontie, συμφωνω απολυτα - στα 34, αν εχεις φιλοσοφησει καλα μερικα πραματα/ερωτικες αποτυχιες κλπ το "ξερεις" πιο εύκολα αν σου κάνει ο αλλος. προς το παρόν μηδέν εις την δευτέρα!
    Μάτια ανοικτά...αχχχχχχχχχχ

    ReplyDelete
  11. JoyTeras, αλήθεια δεν μπορω αυτή την έμμεση και άμεσν πίεση. δεν το αντεχει ο οργανισμός μου!!

    ReplyDelete
  12. thalassamov, εμενα η μανα εχει βιολογικο ΚΑι για γιαγια!!
    Εγω δεν ξερω τι θελω. Ευελπιστω πως οταν γνωρισω εκείνο που θα ερωτευτώ θα ξέρω τι θέλω απο τη ζωή μου σε αυτό το τομέα.
    Διάθεση έχω - το κλικ δεν εχει να κανει τοσο με διαθεση. Να ειχα το καλοκαιρι, δυο προέκυψαν. οχι πως ειμαι σιγουρη.
    Νομιζω οι γονεις μου εχουν καταλαβει πως δεν ειμαι ευτυχισμενη.

    ReplyDelete
  13. Εμένα πάλι που έγιναν εδώ και κάτι χρόνια παππούδες/γιαγιάδες (δις) από τον μικρότερο μου αδελφό, αλλά πάλι μου τα πρήζουν; Τι να κάνω;
    Εκεί που νόμιζα ότι θα είχα το κεφάλι μου ήσυχο επανήλθαν δριμύτεροι.

    ReplyDelete
  14. Μην νομιζετε οτι μονο οι Κυπριοι γονεις το κανουν..
    Μια απο τα ιδια ειναι και στην Ελλαδα....

    ReplyDelete
  15. Μα τελικά όλοι οι γονιοί έχουν ένα κοινό νου. Εμένα, αφού απελπίστηκε με τις παντρειές, μου πέταξε το εξής:
    "Αφού εν παντρέφκεσε πίεννε κάμε κανένα κοπελλούϊν πηλέ μου, να έσιει και η μιτσιά(ανηψιά) κανένα συγγενή άμαν γύρουμε τζαι πάμεν εμείς...." .......οπότε αντιλαμβάνεσαι..

    ReplyDelete
  16. HeatJo, tελικα ότι και να τους "ταισεις" δεν χορταίνουν - θέλουν κι άλλα.

    ReplyDelete
  17. Anonymous, ναι οντως. Και οι ατάκες παρόμοιες. αλλάζει μόνο η προφορά!

    ReplyDelete
  18. Michael, δηλαδή πρέπει να αποκαταστήσεις ΚΑΙ την ανηψιά; Δεν πάμε καλά. Τι επιχειρήματα σκαρφίζονται...

    ReplyDelete
  19. news flash για τους γονείς σου: το βιολογικό ρολόι κτυπά για να γίνει κάποιος πατέρας ή μάνα.
    παπούδες και γιαγιάδες μπορούν να γίνουν και με υιοθεσία :ΡΡΡΡΡ

    αυτό το πρήξιμο συνήθως σε καλό δε βγαίνει ούτε για τους ίδιους ούτε για τα παιδιά. δηλ. τι συνήθως; ποτέ δε βγαίνει σε καλό. (note to self: όταν γίνω γονιός να σκάζω!)

    όσο για τα προξενιά ήταν καλά όταν ήθελαν δυο οικογένειες να ενώσουν τις περιουσίες τους και δεν ρωτούσαν τα παιδιά... κάτι σαν κυπριώτικο σκετς ένα πράμα. από τότε ξυπνήστε άλλαξαν οι εποχές κι οι άνθρωποι!!!

    όσο για τα δυο 'ενδιαφέροντα' παιδιά καλό είναι πιστεύω να υπάρχουν για να μη βαριέσαι ;)

    ReplyDelete
  20. Daisy, και για υιοθεσια μιλησαμε και για single μητερα να γινω μιλησαμε. ΤΟΣΟ απελπισμενοι λεμε.
    Τα προξενια...ασε με , με λουζει κρυος ιδρωτας μονο που το σκεφτομαι.

    Τα ενδιαφεροντα παιδια...ειπα να κανω το εξης: τιποτα.

    ReplyDelete
  21. θα σου πω κάτι, που το νιώθω 100% βίαια αληθινό: αν θέλεις στ' αλήθεια στη ζωή σου αυτή τη φάση για την οποία μουρμουράν οι γονείς, δηλαδή να τα βρεις μ' έναν ωραίο τύπο, να είστε μαζί, να κάνετε παιδιά, τότε αυτό το στάδιο θα έρθει ΣΙ-ΓΟΥ-ΡΑ. Οπότε απλώς απόλαυσε το χρόνο που σου απομένει ως ελεύθερη και μη-μάνα. Θα μετανιώσεις για το στρες που αφήνεσαι να τραβήξεις τώρα, όταν δεις ότι ήταν θέμα χρόνου...

    ReplyDelete
  22. olia μου, τοσο πολύ πιστεύεις στο συμπαν; Εγώ πάλι όχι.

    ReplyDelete
  23. το σύμπαν χεσ###νο το έχω- τι είμαι ο Κοέλιου;!!! Σε εμάς πιστεύω και ξέρω από τι πάστα είμαστε φτιαγμένες: από ένα υλικό που κοντράρει, δε συμβιβάζεται, κρίνει και ενίοτε ανακρίνει, βιάζεται αλλά δε βιΆζεται. Αυτό το είδος θηλυκού είναι κάτι σαν ανθρώπινη μολότωφ κι ο χειρισμός είναι πολύ δύσκολος από εμάς τις ίδιες-σκέψου τώρα για τον άλλο άνθρωπο... γι'αυτό αργεί η φάση. Θα έρθει όμως. Θα δεις. Θα στα θυμίζω όταν γεράσουμε και θα γελάμε, τρώγοντας λαχματζουν.

    ReplyDelete
  24. Olia, μου υπόσχεσαι ότι θα ρθει;;
    Ναι λαχματζιουν!
    Οταν γερασουμε θα ειμαστε δυο γριες, με αλτσχαιμερ και πολυ πολυ happy και χαπί!

    ReplyDelete