The ex files

Μα υπάρχει περίπτωση στην μικρή χώρα που ζούμε να μην τα μαθαίνεις όλα ή σχεδόν όλα σε κάποια φάση;

Δηλαδή υπήρχε περίπτωση να μην το μάθω;

Όχι πως με ενδιαφέρει τώρα πια. Ούτε πριν έξι μήνες θα μου έκανε αίσθηση. Πριν από ένα χρόνο ίσως. Αλλά καθαρά λόγω εγωισμού θα με ενοχλούσε όταν θα μάθαινα με ποιες έκανες φάση.

Τουλάχιστον εγώ το παραδέχομαι. Σε κάποια φάση, μετά από μια επεισοδιακή "ανάρρωση", σε ξε-ερωτεύτηκα. Και το κατάλαβες. Αλλά επέμενες σε δεύτερη ευκαιρία. Όχι πως εσύ ήσουν ερωτευμένος. Αλλά ο γαμημένος σου εγωισμός σε έβαλε στο τριπάκι. Τί κέρδισες; Τίποτα. Τί έχασες; Νομίζω πως τίποτα. Όσο για μένα, έκανα λάθος. Πίστεψα και έδωσα δεύτερη ευκαιρία. Και να δεις που πάντα δήλωνα και δηλώνω πως δεν πιστεύω στα δεύτερα. Είναι άκυρα. Ειδικά όταν έχεις χωρίσει για έναν ουσιαστικό λόγο.

Είναι άδικο το ξέρω , να τα διαβάζεις όλα αυτά από εδώ και συ να μην έχεις ένα blog να γράψεις. Αλλά και πάλι τι να γράψεις; Άσε μας μωρέ.

Τέλοσπάντων, βαριέμαι να ασχοληθώ άλλο. Έχω και γω τα δικά μου που δεν τα λες και εύκολα.

Με σκοτώνουν οι γνωστές αϋπνίες και οι εφιάλτες - τι παράξενη νέα σχολική χρονιά. Να δεις πως όλα τα καλά, κακά και τα άκυρα ειναι σημάδια να ανοίξω άλλες πόρτες.

Άρπα το τραγουδάκι δίπλα. Παλιό και αγαπημένο. Δεν συμφωνώ με όλους τους στίχους, αλλά μερικοί από αυτούς είναι σωστοί. Ξέρεις.