Wednesday, September 07, 2011

4 βδομάδες μετά


Βεράντα. Ροζέ κρασί. Τσιγάρο. Στα ηχεία PJ Harvey.
Πρέπει να δουλέψω. Βαριέμαι, αλλά θα το κάνω. Σήμερα συνειδητοποίησα ότι τα ζόρια στη δουλειά έχουν αρχίσει. Τέτοιο τρέξιμο και άγχος, είχα μήνες να ζήσω.

Σήμερα κλείνει ένας μήνας από τη μέρα που επέστρεψα από το ταξίδι μου. Μου φαίνεται πως δεν πήγα κάν. Τόσο μακρινή ανάμνηση.
Πριν ένα μήνα, πολλά πράγματα ήταν αλλιώς. Πώς έγιναν τόσα πολλά μέσα σε τέσσερις βδομάδες, ούτε εγώ δεν ξέρω.

Θυμάσαι που σου έλεγα ότι καθόμουν στη βεράντα, μύριζα τα φρεσκοπλυμμένα μου σεντόνια και ήμουν τρισευτυχισμένη; Ωραία αίσθηση! Είχα καιρό να νιώσω τόσο ήρεμη.

Αυτό με προβληματίζει. Όπως και το γεγονός ότι μου είπαν πολλοί πρόσφατα ότι δεν βγάζω το παιδί από μέσα μου. Ίσως τελικά το γεγονός ότι δεν λέω να 'ωριμάσω" και να δω τι θα κάνω με την προσωπική μου ζωή , να μην σημαίνει ότι είμαι παίδί, όπως νόμιζα.
Φέτος θα ψάξω πολύ το μέσα μου. Το απέφευγα πολύ καιρό. Τώρα πια δεν με παίρνει να μην.

Μέσα σε αυτές τις τέσσερις βδομάδες, πρόλαβα να μου αρέσει και κάποιος. Ένας τύπος που ήξερα από την αρχή πως δεν θα ήταν και καλή ιδέα να μπω καν στη διαδικασία. Ούτε καν για το παιχνίδι. Και όμως μπήκα. Προς μεγάλη μου έκπληξη, μπήκε και αυτός.
Δεν ξέρω τι θέλω από αυτόν. Νομίζω δεν έχω και επιλογή να θέλω κάτι πολύ.
Έτσι, κάτι λίγο. Για τις όμορφες στιγμές.
Το θέμα τελικά δεν εξελίχθηκε πολύ. Παίζει και να μην ξαναμιλήσουμε. Μπορεί και ναι. Δεν ξέρω ακόμα. Η μαλακία είναι πως θέλω κι άλλο.

Οκ, ανοίγω powerpoint και excel και σκάω.

10 comments:

  1. Το ότι δεν βγάζεις το παιδί από μέσα σου δεν έχει να κάνει με το ν' αναλαμβάνει κανείς τις ευθύνες του. Αυτό θα το καταλάβεις όταν ψάξεις το μέσα σου. Είσαι παιδί; Κάντα όλα να μοιάζουν με παιχνίδι, κάνε την πραγματικότητά σου χρωματισμένη με κραγιόνια. Μην διαγράψεις ποτέ το παιδί από μέσα σου. Αυτό είναι που σε κρατά για πολλά. Καλό παιχνίδι!

    ReplyDelete
  2. Ούφφου πλέον.
    Κάθε φορά που σε διαβάζω νοσταλγώ την ευκολία των 20. Μόνο αυτό από εκείνη την εποχή, ή κυρίως αυτό.
    Βαριέμαι να μπω σε άλλες λεπτομέρειες, τα συζητώ με τις φίλες μου μέρα παρά μέρα. Να ξέρεις μόνο πως δεν είσαι εξαίρεση. Είσαι ο κανόνας των σοβαρών ανθρώπων των 30 και κάτι.

    ReplyDelete
  3. An ta kanw ola na moiazoun me paixnidi, 8a kanw para ma para poly atakta pragmata.:)

    ReplyDelete
  4. Aurora, kai na skefteis oti sta 20 hmoun pio sobarh. Alla mono oso afora stis sxeseis me filous kai sthn antimetwpish ths zwhs.
    mwre na dektw oti eimai o kanonas. oti skeftomai pio poly, oti metraw tis sunepeies pio poly.
    Alla auto me th douleia den mporw na to apofugw mallon- oute gia asteio den mporw na mhn eimai sobarh.
    Alla auto me to gkomeniko.pes oti to dw light teleiws. 8a ta kataferw? den 3erw re gamwto...

    ReplyDelete
  5. το παιδί μέσα σου να το αφήσεις εκεί που είναι. όσο για το γκομενάκι ο,τι είναι να γίνει θα γίνει :)

    ReplyDelete
  6. με τον κίνδυνο ν'ακουστώ σαν broken record θα πω ξανά ότι η ζωή δεν είναι η δουλειά και οι αναμνήσεις που σου μένουν είναι από τις προσωπικές σχέσεις κι επαφές.
    στρώσου λοιπόν στη δουλειά, αλλά μην παραμελείς εσένα και τις σχέσεις που έχεις ή θέλεις να έχεις!

    φιλάκια!!!

    ReplyDelete
  7. mahler, na to afhsw mesa fulakismeno dhladh?? na mhn arxisw na paizw xbox? na mhn gkomeniazw asustola xwris na blepw sunepeies? e?

    me to gkomenaki...ase me ase me...

    ReplyDelete
  8. DaisyCrazy, e den mporw se auth th fash na ta suntonisw ola auta leme.
    8elw na gkomeniazw MONO :)

    ReplyDelete
  9. Urban Tulip, έχει λίγο καιρό τώρα που σε διαβάζω και η αλήθεια είναι πως πολλα από αυτά που γράφεις ταυτίζονται με τις δικές μου σκέψεις, συναισθήματα, προβληματισμούς...Η φάση να μην ξέρεις που στέκεσαι και τι θέλεις από τη ζωή είναι λίγο δύσκολη. Να βαρίεσαι να δουλεύεις, να δυσκολεύεσαι να κοιμηθείς, να βλέπεις εφιάλτες, να θέλεις να είσαι με κάποιον αλλά παράλληλα να νιώθεις πως κάτι σε τραβά πίσω...Ώρες ώρες αναρωτιέμαι: Μήπως είμαι πολλά σκεφτόμενη και αναλυτική σε σημείο αηδίας; Μήπως πρέπει να αναισθητοποιηθώ λίγο και να δέχομαι τα πράγματα όπως είναι; Μήπως πρέπει να σταματήσω να νιώθω δυσφορία και να σταματήσω να φοβάμαι, δίνοντας παραπάνω chances σε «καταστάσεις» και γκόμενους που διαολοστέλλω από το 2ο ραντεβού; Λες, αυτό που λέγανε οι παλιοί «η πολλη σκέψη τρώει τον αφέντη» να ισχύει για μας;:)

    ReplyDelete
  10. Anonymous, se ola osa eipes, nai :)

    ReplyDelete