Monday, September 06, 2010

Οι U2, το "χάσιμο" και το σχεδόν χάσιμο της βαλίτσας.

Είμαι με τρεις ώρες ύπνου. Δεν θα έγραφα ποστ αλλά έχω υπερβολική ένταση για να δουλέψω ήρεμα. Περιληπτικά, θα σου πω τι έγινε αυτό το σουκου και μέσα στη βδομάδα θα ποστάρω και φωτό.

U2 Ήταν εμπειρία ζωής, κάτι το μοναδικό. Δεν ήμουν ποτέ φανατική των U2, τον Μπόνο τον βρίσκω ψιλομαλάκα, τα τραγούδια τους δεν μ' αρέσουν όλα, μάλλον βαρετά τα περισσότερα. Όμως αυτό το πράγμα που έζησα ήταν απλά φανταστικό. Στη μέση ( και πιο μπροστά) της αρένας, πολύς κόσμος και σχεδόν πάνω μου εκείνο το σκηνικό που έμοιαζε με τεράστια αράχνη. Δέος. Το πρώτο συγκρότημα με άφησε αδιάφορη - ένας γελοίος με μάσκαρα, σκιές, γκλίτερ και οκ, μια καλή φωνή-, ενώ οι Snow Patrol ήταν απλά αγαπημένοι. Ο δε τραγουδιστής, ερωτεύσιμος. Στις 10 παρά τέταρτο, το ψηφιακό ρολόι πάνω στην εντυπωσιακή οθόνη LCD διαλύεται με εφέ. Αρχίζει μουσική και μπαίνουν οι U2, περνώντας μέσα από τον κόσμο. Beautiful Day το πρώτο τραγούδι. Και ακολούθησαν άλλα. Στα 4-5 τραγούδια πάνω, μιλάει ο Μπόνο για να πει ότι Έλληνες και Ιρλανδοί είναι παρόμοιοι και ότι οι Έλληνες δεν πρέπει να πτοούνται από τα οικονομικά συμφέροντα. Παπαριές του Μπόνο. Οκ. Συνεχίζει. Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες, τα έχω όλα αποθηκευμένα, κλιπάκια και φωτό, στην κάμερα και στο ipod. Θυμάμαι όμως αυτό. Τελευταίο τραγούδι, αυτό για το οποίο περίμενα τόσους μήνες. "With or with out you". Με το που αρχίζει η γνωστή μελωδία, παθαίνω κάτι. Κοιτάζω τον ουρανό. Είμαι τελείως αλλού. Οι φίλοι μου, μου κάνανε νόημα, μου δίνουν τσιγάρο. Εγώ αλλού. Αυτό το τραγούδι μου κάνει κάτι. Η συναυλία τέλειωσε. Συγκλονιστικά.

Αθήνα Αυτή τη φορά, επειδή είχα και φίλους που ήρθαν από Κύπρο, ήταν και η συναυλία, δεν πρόλαβα να χορτάσω την πόλη. Το πρώτο βράδι, πήγα για το καθιερωμένο ποτό στο Γκάζι. Γνώρισα 6-7 νέα άτομα. Πήγα σπίτι στις 7. Την άλλη μέρα για μίνι βόλτα και σουβλάκι στο Κολωνάκι. Δίνουμε ραντεβού στο μετρό για να ανέβουμε πάνω. Τελειώνει η συναυλία, στις 230 και πάω να βρω μια φίλη που είχα καιρό να τη δω. Δεν καταλήγουμε Γκάζι. Ανακαλύπτω το Booze. Η περιοχή Κολοκοτρώνη και πλατεία Καρύτση είναι ο επόμενος στόχος. Σάββατο ξυπνάω αργά, πάμε βόλτα με κολλητό στο κέντρο, ψωνίζω και μετά σπίτι για να πάμε για φαγητό με επίσης νέα παρέα. Νιώθω πτώμα όμως. Ως τις 4 άντεξα. Στο Γκάζι πανικός. Κυριακή, φαγητό και κρασί. Καταλήγω στην φίλη μου για γλυκά από τον Μικέ. Στις 9 καθώς αράζω στον καναπέ, διαπιστώνω ότι πετάω στις 945. Τρέχουμε με 160 στην εθνική. Σχεδόν να χάσω τη πτήση. Τελικά ήρθα. Και η βαλίτσα μου.
Επεισοδιακές τέσσερις μέρες.

Υ.Γ Επιστρέφω στη δουλειά. Επιγραμματικά στα είπα όλα. Είμαι πολύ φορτισμένη όμως. Καθώς ήμουν στο αυτοκίνητο και βολτάραμε Αθήνα ακούγοντας το ψυχεδελικό "The Mexican", έφαγα φλασιά. Δεν καταλάβαινα γιατί μένω Κύπρο. Δεν υπάρχει κάτι εδώ εκτός από τους γονείς μου. Όχι κάτι που να νιώθω ότι του ανήκω. Δεν θέλω να το συζητήσω. Πονάει.

35 comments:

  1. Να τα αφήσεις όλα και να πιάσεις δουλειά στη Lifo. Ή στην Athens Voice. Αυτά.

    ReplyDelete
  2. χα! :) και να γράφω τα ημερολόγια μας τουλίπας;

    ReplyDelete
  3. Ναι, ναι! Και για τα μερόνυχτα στο Γκάζι!

    ReplyDelete
  4. και να με πληρώνουν 2,000ευρώ για τις σκέψεις μου! Γαμάτα θα είναι. Οποτε θυμάμαι να πηγαίνω δουλειά, αφού θα με έχουν φάει τα τσιγάρα, τα ποτά και τα ξενύκτια.

    ReplyDelete
  5. Τσιγάρα κομμένα, ο χειμώνας είναι άγριος στην Ελλάδα και δεν θα θες να καπνίσεις στο κρύο!

    ReplyDelete
  6. ε στα πεζοδρομια κανεις τις καλυτερες γνωριμιες. ασε που στην καρυτση ειναι ολα τιγκα στον κοσμο αρα το χειμωνα σε ζεσταινουν 100αδες αθηναιοι :))

    ReplyDelete
  7. Τα δάνεια ταχτοποιούνται. Γιατί δε βρίσκεις δουλειά και ναν την κάνεις για εκεί;

    ReplyDelete
  8. Συμφωνώ με όλα!!
    Όπως είπα και στον Μοτορτζη, εγώ περισσότερο απόλαυσα την αρχή. Το Space Oddity του Βowie για υποδοχή, οι προβολείς που παρέμειναν αναμένοι στο Beautidul Day... Και το Encore στο τέλος, φυσικά...
    Δυστυχώς δεν "έτρεμε το φυλλοκάρτι μου" όπως σε άλλες συνυαλίες που έχω πάει... Λίγο η διάθεση μου (η Αθήνα με χάλαει, δεν είμαι φαν...), οι κακές θέσεις, οι τύπου με τους σιδηρολοστούς, η μακρινή απόσταση...αν και μπήκαμε αρένα μετά, δεν πρόλαβα να 'μπώ" 100% "μέσα". η εμπειρία και το show βέβαια ήταν μοναδικά. Άντε και στο επόμενο.
    ΤΗΧ για την πρόταση για την Καρύτση. Τέτοιο bar hopping, μάλιστα!

    ReplyDelete
  9. λάτρεψα U2, λάτρεψα Μπόνο, λάτρεψα!

    ReplyDelete
  10. πάντα τέτοια!!!
    κάνε κάτι για το ΥΓ και σύντομα!

    ReplyDelete
  11. Εγώ δεν μπόρεσα να πάω U2 αλλά ελπίζω να ξανάρθουν! Ποιος ξέρει μπορεί ο Μπόνο να οργανώσει συναυλία για να μας βγάλει από την κρίση..:ΡΡΡ

    Δεν είναι τόσο εύκολο να φύγεις από την οικογένεια σου,τη δουλειά σου, την Κύπρο.. αλλά πρέπει να δεις και τι θα κάνεις με τη ζωή σου!

    ReplyDelete
  12. Τουλίπα μου,

    Ξέρω ότι πονάει, και αυτό που θα σου ζητήσω να σκεφτείς ίσως σε πονέσει περισσότερο.
    Θέλω να φανταστείς μια σκηνή, να είσαι σε μεγάλη ηλικία-γιαγιά (όχι παραίτητα με εγγόνια:), και να κάθεσαι σε ένα μπαλκονάκι να πίνεις τον καφέ σου, και να είναι μια στιγμή που θα κάνεις ένα ταξίδι πίσω στη ζωή σου, έναν απολογισμό, να δεις τη ζωή που έκανες, το συναίσθημα που σου έχει αφήσει, τη γεύση, το χρώμα.
    Που φαντάζεσαι το μπαλκονάκι, στην Κύπρο ή κάπου αλλού; Αν είναι στην Κύπρο, θα υπάρχει χαμόγελο στο τέλος του ταξιδιού; Θα νιώθεις ότι έζησες όπως ήθελες, γεμάτη και ολοκληρωμένη σας άνθρωπος-προσωπικότητα; (με την ιδιοσυγκρασία και την κουλτούρα τη δική σου).

    Τόπος μας είναι αυτός που ξυπνά τη ψυχή κα το πνεύμα μας.

    Δ...

    ReplyDelete
  13. toulipa mou,

    eutyxws pou ekanes swsti eisagwgi! o bono den einai psilomalakas, einai xodromalakas. k oi u2 pia, ti moufa rock for the masses. pali kala pou de sas edosan k biblio tou koelo dwro me th agora tou eisitiriou.

    telos padwn, koritsaki eisai, sou epitrepetai k mia atasthalia. nai ontws, oi megales synaulies show exoun tin idiaiterotita tous. prosopika tis sixainomai, opws sixainomai k ta gipeda. eimai fanatikos twn mikrwn aithouswn k twn festival fysika.

    xairomai pou perases kala!!!! estw k an eprepe na pas u2 :)

    ilias/gl

    ReplyDelete
  14. Ζηλεύκω! Σηλεύκω άshιμα! Ήθελα κι εγώ να πάω αλλά εν έβρισκά πλάσμαν να έρτει μαζί μου κι έτσι δεν με αφήσαν να πάω!
    >:

    ReplyDelete
  15. Μήπως ζεις εδώ για να μπορείς να πηγαίνεις εκεί για ενέσεις ζωής-χαράς-ανεμελιάς;
    Αλλιώς βρες κάτι εκεί και φύγε. Ευκολο να το λες δυσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο να το κάνεις.

    Τέλεια πέρασες άρα τώρα γέμισες μπαταρίες για δουλειά!

    Φιλάκια κι εύχομαι πάντα τόσο όμορφα να περνάς!

    ReplyDelete
  16. Λέω να βρεις έναν τρόπο να την κάνεις για Αθήνα αν το θέλεις τόσο...Προς το παρόν όμως το σοφότερο που έχεις να κάνεις είναι να προσπαθήσεις να απολαύσεις την Κύπρο για να μη σου φαίνεται και τόσο μαρτύριο!
    Φιλάκια!

    ReplyDelete
  17. Η διάγνωση μου λέει ότι πάσχεις από pts (post travelling syndrome). Θα σου περασει κούκλα. Προς το παρ'ον κατέβασε αυτά τα δύο

    http://www.radiobubble.gr/el/audio/7475/25
    http://www.radiobubble.gr/el/audio/7474

    ReplyDelete
  18. Υποθέτω μένεις εδώ για να ζεις πιο άνετα. Γιατί τα πράγματα πάνω είναι δύσκολα. Και κάθε αλλαγή που σε μετακινεί από την ηρεμία, τη σιγουριά, την άνεση ακόμα πιο δύσκολη.

    ReplyDelete
  19. Ina, κολλάω στο θέμα "γιατί δεν βρίσκεις δουλειά"

    ReplyDelete
  20. Aurora, χαιρομαι που σου άρεσε η Καρύτση! Εγώ δεν την έκανα αυτή την περιοδεία. Την επόμενη φορά

    ReplyDelete
  21. provato, γιες, γιες, γιες!!

    ReplyDelete
  22. marcella, εμ..συντομα....

    ReplyDelete
  23. Δραπέτης, θα ξανάρθει στην επόμενη περιοδεία, σε 4-5 χρόνια. Γιατί δεν πας σε καμιά άλλη πόλη;
    Ναι πρέπει...πολλή στασιμότητα.

    ReplyDelete
  24. Δώρα, το φαντάστηκα και όντως τρόμαξα. Η τελευταία σου φράση δεν θα μπορούσε να είναι πιο σωστή.

    ReplyDelete
  25. Hlia, ποια η πιθανότητα να δω ένα τόσο μεγάλο συγκρότημα σε μικρό χώρο; Επίσης ο κάθε χώρος έχει τη χάρη του. Η συναυλία έχει μια ταλαιπωρία που είναι όμως μέρος της όλης φάσης.

    ReplyDelete
  26. Mathitudin, μανα μου ρεεε :)
    αν το ήξερα θα σε έπαιρνα μαζί μου

    ReplyDelete
  27. Daisy, δεν ξέρω δεν ξέρω. Θέλω πολλές ενέσεις όμως. Εδώ είναι ΝΕΚΡΑ

    ReplyDelete
  28. Marsy, μου προκαλεί κάτι η πολλή προσπάθεια...τέλοσπάντων

    ReplyDelete
  29. Τουλιπίτσα καλημέρα!!
    Σε διαβάζω φανατικά εδώ και ένα χρόνο...(Έχω διαβάσει όλα τα πόστ σου και κάπως αισθάνομαι σαν να σε ξέρω).Εδώ λοιπόν και καιένα χρόνο...(πάντα μέσα από τα γραπτά σου έτσι?)βλέπω έναν άνθρωπο ο οποίος δεν του αρέσει να είναι εκέι που είναι και ταλαιπωρείται..Νομίζω οτι αρκετά έχεις δοκιμάσει το εκεί...Μήπως να δοκιμάσεις την Αθήνα πιά??
    Κάτσε και σκέψου ...τι σε κρατάει από το να έθεις εδώ?? στην Αθήνα??
    Είναι πρακτικοί λόγοι?Δηλαδή δεν μπορείς να έρθεις εδώ λόγω δουλειάς? Οικονομικοί? η Συναισθηματικοί?
    πολλά φιλιά και ελπίζω να κάνεις το όνειρό σου πραγματικότητα

    ReplyDelete
  30. zappa, αυτο το σύνδρομο το έχεις όταν επιστρέφεις. εγώ, το έπαθα καθώς ήμουν εκεί. άρα μιλάμε για διαφορετικά σύνδρομα. θενκς για τα λινκ! θα τα δω σήμερα

    ReplyDelete
  31. aurora, ακριβώς αυτό. Το πνεύμα όμως περνάει πολύ δύσκολα./

    ReplyDelete
  32. toulipoula,

    to sxolio mou irwneuetai perissotero tous u2, para to xwro (an k h dysfori amou gia tis synaulies/gipeda den krybetai).

    xairomai omws dioti akomi k kati de maresei ws gegonos, maresoun panta oi perigrafes sou. etsi, oute me to eisitirio dwro de tha pigaina stous u2, alla diabasa polles fores to post/ perigrafi sou gia to event. dioti exei zwntania to blog!

    mou epitrepei sna asteieutw me ligi kakedrexeis?
    adigrafw to sxolio apo efimerida.

    «Εντυπωσιακή η σκηνή, μαγευτική η ατμόσφαιρα, ωραία η μουσική, αλλά, βρε παιδί μου, αυτό που έλειπε ήταν ο Γιώργος Νταλάρας...». Το πλέον εύστοχο σχόλιο που άκουσα για τη συναυλία των U2 την περασμένη Παρασκευή.


    hahahaha


    http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_69_07/09/2010_414038


    ilias/gl

    ReplyDelete
  33. καλα λεμε οτι δεν συμπαθω Μπονο, αλλά με έχει κουράσει όλη αυτή η επίθεση των μήντια για τη συναυλία. Ας πάνε στον Βέρτη μωρέ.

    Φυσικα και σου επιτρέπω να λες οτι θες καλέ μου! Ελα ένα τζιν ν τονικ.

    ReplyDelete
  34. άρεσεν μου η κουβέντα με τη γιαγιά στο μπαλκονούι :|

    ReplyDelete