Down Memory Lane

Από προχθές το απόγευμα, ακούω Μελωδία. Ποιο είναι το κλου της υπόθεσης; Στο ότι, έχει πολύ καιρό να ακούσω ελληνική μουσική, ειδικά τη κατηγορία που παίζει ο Μελωδία.

Πριν από λίγη ώρα, καθώς δούλευα, άρχισε το "Νύκτωσε Νύκτα" των Κατσιμιχαίων. Flashback. Όλες εκείνες οι συναυλίες που πήγα από τα 15 μέχρι τα 25-27 ( εκεί έγινε και μια τεράστια αλλαγή στα μουσικά γούστα μου). Παπακωνσταντίνου, Πυξ Λαξ, Κατσιμιχαίοι, Μαχαιρίτσας. Το ροκ της γενιάς μου. Γήπεδα της Λευκωσίας. ΓΣΠ και Ορφέας. Καλοκαίρια κυρίως. Τα πρώτα τενεκεδάκια ΚΕΟ. Τα πρώτα κρυφά τσιγάρα. Με μαύρα μπλουζάκια και τζιν. Στημένοι μπροστά από τα κικλιδώματα.

Όμορφες εικόνες.

Ακούγοντας το "Νύκτωσε νύκτα", με έπιασε κάτι. Δυνάμωσα την ένταση. Στη φράση "αυτό που με πειράζει, είναι που την απουσία σου πάω να συνηθίσω", κοίταξα το ταβάνι και βούρκωσα. Χαμογέλασα. Δεν είναι τόσο μακρινό τελικά το παρελθόν. Yes sir, I can still feel.

Χθες το βράδι ήμαστε με μια παρέα στην μικρή αυλή της Ιθάκης απέναντι από την Πύλη Αμμοχώστου. Το συγκεκριμένο μπαράκι δεν το πάω ιδιαίτερα. Η μουσική δεν είναι του γούστου μου και όσες φορές ήμουν μέσα βαριόμουν θανάσιμα. Αλλά χθες ήταν διαφορετικά. Καθόλου κακή μουσική, σε ένα ανοικτό μπαρ κάτω από τον έναστρο ουρανό και με καλή παρέα. Συζητούσαμε το πως έχουμε αλλάξει. Ο τρόπος που διασκεδάζουμε, η συχνότητα με την οποία βγαίνουμε. Σκεφτόμουν πως πριν από λίγα χρόνια, η πιο συνήθης εικόνα ήταν εκείνα τα σαββατόβραδα όπου εγώ και διάφοροι φίλοι στο αυτοκίνητό μου γυρίζαμε και εγώ προσπαθούσα να σφηνώσω κάπου το αυτοκίνητο σε κανά ξεχασμένο σοκάκι της παλιάς πόλης όσο πιο κοντά στο κλαμπ μπορούσα. Τώρα ούτε κατά διάνοια να μπω σε αυτή τη διαδικασία. Οι φίλοι εκείνης της φάσης, έχουν παντρευτεί, έχουν κάνει παιδιά, εγώ, από την άλλη, έχω προχωρήσει, έχω αλλάξει στέκια και δεν "καταδέχομαι" να σφηνωθώ στο Zoo ή στα Sfinakia.

Οι 6- 7 βότκες και το μεθυσμένο οδήγημα ώσπου να φτάσω στο πατρικό μου, ανήκουν επίσης στο παρελθόν. Θα πιω τόσο πολύ, ενδεχομένως όταν θα είμαι Αθήνα. Και πάλι δεν θα μεθύσω.

Από την άλλη, δεν ξέρω και πολλούς 30 + που να βγαίνουν με τη συχνότητα που βγαίνω εγώ.

Άρα η εξίσωση τι λέει;

Λέει, πως ναι μεν κάποιες φάσεις κάνουν τον κύκλο τους αλλά από την άλλη δεν υπάρχουν κανόνες που να λένε πως θα είσαι σε κάθε ηλικία.

Υ.Γ1 Ώσπου να γραφτεί αυτό το κείμενο, άκουσα Υπόγεια Ρεύματα, Τρύπες και Σαββόπουλο.

Υ.Γ2 Γιατί το Vinyl άρχισε τόσο καλά και χθες κατά τις 1230 όταν περάσαμε από εκεί, ήταν μια ψόφια κατάσταση; Κρίμα, μ' αρέσει σαν χώρος και σαν ενέργεια.