Tuesday, March 04, 2014

My House, My Rules


Μακριά από τη βαβούρα της πολιτικής, την εξαθλίωση, την καταπίεση στη δουλειά, υπάρχει πάντα ένα δεδομένο: Ότι και να γίνει, όταν κλείνεις τη πόρτα του σπιτιού σου, είσαι κύριος του εαυτού σου και κάνεις ότι θες.
Με αυτό το σκεπτικό στο μυαλό, προσπαθώ να κάνω τις μέρες και τις νύκτες σπίτι μου, να μετράνε και να με βοηθάνε να ξεχνάω όλα αυτά που μου προκαλούν καθημερινό σοκ.

Αγοράζω βιβλία από το Book Depository, κυρίως hardback που είναι ωραίο και να τα βλέπεις και να τα αγγίζεις και να τα φυλλομετράς.

Ακούω ότι τζαζ μπορείς να φανταστείς, στο Spotify. Αν κατεβάσεις το κανάλι jazzify, οι μουσικές χωρίζονται ανά εποχή, μουσικό όργανο κλπ. Υπάρχει καλύτερο από απογευματινό τσάι Σαββάτου με 30s jazz; Όχι φυσικά.

Βλέπω σειρές και ταινίες. Οκ, σχεδόν τα κατάφερα με τις οσκαρικές, αν και δεν είναι και οι καλύτερες ταινίες που υπάρχουν, αφού τα κλισέ δίνουν και παίρνουν. Αλλά μια εξαίρεση για το Nebraska και το Philomena, θα κάνω που μου είπαν ότι είναι καλές. Το "12 Years a Slave", βαριέμαι να το δω. Και για σειρές, hot hot hot είναι το True Detective που θα αρχίσω αυτές τις μέρες και θα σου πω.

Διαλέγω ωραία κρασιά από κάβες, πηγαίνω στο Bavarian Delicatessen, παίρνω 1-2 καλά τυριά και καλώ κόσμο σπίτι. Και όταν είστε μαζεμένοι γύρω από ένα τραπέζι με τυρί και κρασί, πραγματικά δεν θες τίποτα άλλο.

Αυτά που λες κάνω στο σπίτι μου, τον τελευταίο καιρό.


26 comments:

  1. κοίτα...όσο και να κελίσεις την πόρτα, από κάπου τρυπώνει η μαλακία

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μόλις, μα μόλις το έχω ζήσει. Και ναι, η μαλακία είναι παντού, είναι σαν τον αέρα - δεν γνωρίζει σύνορα/χαραμαδιές η αφεντιά της!

      Delete
  2. ωωωωω να ήμουν κοντά, να με καλούσες :) :) :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αν ήμαστε κοντά ξαδέρφη μου, θα βγαίναμε εις τας Αθήνας! Θα αλωνίζαμε, θα πηγαίναμε από μπαρ σε μπαρ.
      Τώρα είναι η λύση έκτακτης ανάγκης - Λευκωσία γαρ.

      Delete
    2. μπα... εγώ έχω γίνει σπιτόγατα :)

      Delete
    3. Αυτό ονομάζεται "μάνα" μερικές φορές!
      Αντε έλα από δω

      Delete
  3. Urban Tulip μας δίνεις την άδεια να αναρτήσουμε αυτό το τόσο απαλό και ιδιαίτερο κείμενό σου εδω στο toportal.gr? Μας λές ενα ναί ή ένα όχι στο davarakis@gmail.com. Ελπίζω να είναι ναί!
    Εκ μέρους και των τεσσάρων μας - Αρης Δαβαράκης

    ReplyDelete
    Replies
    1. Τιμή μου Άρη και υπόλοιποι 3 :)

      Delete
  4. Τι ωραίες εικόνες μου έφερες στο νου...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κάνε τις και εσύ. Μπορείς! ( εκτός και αν δεν τα έχεις παίξει ακόμα, οπότε έχεις αντοχές και δεν τα εχεις αναγκη αυτα)

      Delete
  5. Μια χαρά σε βρίσκω πάντως :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Θα είσαι περηφανος που ξεσκονίζω και την κλασσική μουσική μου :)

      Delete
    2. Ω ναι! Πάνω από όλα όμως χαίρομαι όταν ακούω ανθρώπους να περνάνε ήρεμα. Σπανίζει αυτό στις μέρες μας.

      Delete
    3. Το κλειδι είναι να μπορείς να ηρεμάς στο σπιτι σου. Εγώ στη δουλεια μου περνάω πολύ άσχημα. Σήμερα παρολίγο να παίξουμε και ξύλο. Αν συνεχιζόταν αυτό το κλίμα και στο σπίτι, θα αυτοκτονούσαμε όλοι.

      Delete
    4. Ευτυχώς που μπορείς και ηρεμείς σπίτι σου :)

      Delete
    5. Δεν εχω λεφτα για ηρεμιστικα παιδι μου...ας ειναι καλα και το σπιτακι μας :)

      Delete
    6. Και χρήματα για ηρεμιστικά να είχες είναι δυνατό να έκαναν καλύτερη δουλειά από την καλή μουσική, το καλό φαγητό/κρασί και φυσικά την καλή παρέα; Δεν νομίζω. Μακάρι να μπορούσαν/ήθελαν να πρότειναν αυτά οι γιατροί αντί χαπιών.

      Delete
    7. Σιγουρα όχι Mahler μου. Απλά σκέφτομαι ότι καταντήσαμε να μιλάμε με τους φίλους μας για τα προβλήματα στη δουλειά, για να μην τα θάβουμε μέσα μας. Και τελικά, είναι η δουλειά πάντα.
      Θέλει ως και αυτό προσπάθεια τελικά...

      Delete
  6. Θυμάσαι που κάποτε σε ανησυχούσε όλο αυτό; Να λοιπόν που το σπιτάκι μας είναι η ασφάλεια και η ισορροπία μας σε ένα κόσμο που γυρίζει σαν σβούρα σε ξέφρενη πορεία..

    Πολύ όμορφο και κατασταλαγμένο κείμενο.
    Χαίρομαι για σένα Τουλιπάκι :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σκέψου τι βλακοέννοιες έιχαμε πριν 5 χρόνια. Αν ξέραμε τώρα, ποσο θα κατάρρεαν όλα και πόσο τα νεύρα μας θα ήταν τσατάλια καθημερινά...τελικά πεθυμώ την ματαιότητα των περασμένων χρόνων.

      Ελπίζω να είσαι καλά ruth_less μου, σε σκέφτομαι συχνά.

      Delete
    2. Πράγματι, η ζωή πώς εξελίσσεται!! Γι΄αυτό να χαιρόμαστε την κάθε μέρα με ότι μας φέρνει και να είμαστε ευγνώμονες για τα μικρά... κάποτε ίσως να τα θυμόμαστε και να είναι πολυτέλεια.

      Νοιώθω καλά dear, υπό τις περιστάσεις... Σε ευχαριστώ για τις σκέψεις :)

      Delete
  7. Μην δεις το '12 Years of Slave' - Υπερεκτιμημένο ως το κόκαλο!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Δεν θα το δω. Μου ακούγεται υπερβολικά politically correct.

      Delete
  8. The Grand Budapest Hotel του Wes Anderson!

    Δες το και θα με θυμηθείς!
    Δεν το χόρταινα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Το χα στα υποψη μου πριν ενα μηνα αλλά δεν το έβρισκα να το κατεβάσω. Καλά που με θύμησες

      Delete
  9. Bella Fleck and the Flecktones , Weather Reports, και ότι έχει βγάλει η εταιρία Ninja Tune……δεν θα το μετανιώσεις

    ReplyDelete