Δράκοι, παγάκια και θερινά σινεμά

 Αυτά τα 41άρια δεν αστειεύονται. Τρίτη ή τέταρτη μέρα σε κατάσταση "άνοιξε το στόμα του ο δράκος".

Δηλώνω σε όλους τους φίλους ότι θα με ξαναδούν Νοέμβριο. Γεννημένη καλοκαίρι, αλλά μάλλον του χειμώνα.

Έχω σημειώσει κάποιες σειρές να δω σε Netflix και μέσω Stremio (επιτέλους αυτό το πολυσυζητημένο White Lotus), το ψυγείο έχει γεμίσει μπουκάλες νερό και φρούτα. Κλιματιστικό σε σταθερή θερμοκρασία 26 βαθμών.

Ευγενικά απορρίπτω ή μεταφέρω για την ερχόμενη βδομάδα, προτάσεις για ποτά. Ομολογώ πως τις περισσότερες φορές, σκέφτομαι τις κουβέντες για υπαρξιακά που θα κάνουμε, και αυτό με κάνει να εξαφανίζομαι. Έχω κουραστεί να αναλύω τα πάντα. It is what it is. Ακόμα και αν το "it isn't" με ενοχλεί. Ας είναι.

Αποφασίζω να μην βλέπω πολύ story σε instagram. Ποστάρω ατάκες, ατμοσφαιρικές φωτό. Σπανίως εώς ποτέ φωτό με κόσμο να περνάμε καλά. Βαρίεμαι αυτή την αυτοπροβολή. 

Όταν δροσίσει λίγο, θα αρχίσω το θερινό σινεμά στο Κωνστάνια. Φιλμ, μπίρα και έναστρος αστικός ουρανός.

Προσπαθώ να ανταποκριθώ στα επαγγελματικά μου καθήκοντα και να βάλω στόχους για το φθινόπωρο. Μπα...

Μια διαδήλωση, που μάλλον μπορεί να μην οδηγήσει κάπου. Μια χώρα που αν δεν έχεις θράσος και αν δεν είσαι "καρχαρίας" δεν πας σχεδόν πουθενά. Τι κρίμα...

Με ρώτησαν οι φίλες καθώς καθόμασταν το περασμένο σαββατοκύριακο σε ένα μπαλκόνι στον Πωμό "Πού θα πήγαινες τώρα; Αυθόρμητα;" Χωρίς δεύτερη σκέψη απάντησα "Σικελία. Σε ένα ψαροχώρι, να μένω πάνω από μια ταβέρνα ή ένα μπαρ, σε ένα δωμάτιο, με ένα laptop, να γράφω και τις μέρες μου να τις περνάω να γνωρίζω τους ντόπιους". Τόσο απλά, τόσο κοντινά και από την άλλη τόσο μακρινό σενάριο. Αλλά ναι, ήλιος, θάλασσα, φρέσκιες ντομάτες, αργοί ρυθμοί. Αυτό θέλω.

Νιώθω ότι Μένω Εκτός. Σε όλα. Από τη μια δηλώνω πως πάει έχω γνωρίσει τον κόσμο στην Κύπρο αλλά από την άλλη...μια έκπληξη θα ήταν ότι πρέπει!

Ίσως αυτή είναι η χάρη και η ξεκούραση του Καλοκαιριού, σκόρπιες μεν, πιο ελεύθερες σκέψεις δε!

Τα του Καλοκαιριού 2023 - Μέρος 'Α" : Ιούνης

 Αν και δεν έχω μπει σε απόλυτα καλοκαιρινό mode (ποιος έχει μπει με αυτό τον παράξενο καιρό;), εντούτοις η ζέστη, το νερό που το πίνω πια παγωμένο από το ψυγείο, οι ανεμιστήρες στα δωμάτια με βάζουν σιγά σιγά στο κλίμα. Για πάμε λοιπόν να δούμε τι εστί Καλοκαίρι 2023, Εκδοχή Ιούνης και λίγος Ιούλης.

- Gin και σόδα. Άντε slim tonic. Ότι και να λέμε, το τζιν είναι καλοκαίρι.

- Βεράντα φρεσκοφυτεμμένη, έπιπλα φρεσκό βαμμένα. Έτοιμα να υποδεχθούν φίλους και αγαπησιάρικες στιγμές. 

- And Just Like That, Season 2. Για πάντα ο έρωτας, ο έρωτας στην πιο απίθανη πόλη στον κόσμο, η γυναικεία φιλία, η γυναικεία ωριμότητα. 

- Όσο μου βάζουν πράγματα στη δουλειά, τόσο πιο πολύ βάζω άδειες. Τρύπιες άδειες, αφού πάλι θα με παίρνουν τηλέφωνα. Όπως πέρσι, σε αναρρωτική άδεια. Τί κάνω για ένα σταθερό μισθό (θα κάνω ένα σχετικό ποστ επι του θέματος "πουλάω τη ψυχή μου στον διάβολο").

- Τρυπάνια παντού. 530 το πρωί μέχρι αργά. Ζήτω η τριτοκοσμική Κύπρος που δεν σέβεται κανέναν.

- Πού πήγε η ανεμελιά; Πού πήγαν τα όνειρα και η απόλαυση της στιγμής; Είναι τόσο βαρετά τελικά όλα μετά τα 40; (Ναι)

- "Lessons in Chemistry" της Bonnie Garmus. Ωραία, έξυπνη γραφή.

- Ζητείται έμπνευση. Πώς την ξεκλειδώνουμε;

- Η δυναμική των οικογενειών δεν αλλάζει, fact ένα. Οι περισσότερες οικογένειες είναι fucked up απλά μερικές ξέρουν να το κρύβουν καλύτερα από άλλες, fact δύο.

- Οι φίλοι, ειδικά οι παλιοί, η οικογένεια που ποτέ δεν θα μας κρίνει.

- Ψυγείο γεμάτο φρούτα και λαχανικά. Θυμάσαι κάποτε που έκαναν τα περιοδικά αφιέρωμα με διάφορους σελέμπριτι για το τι έχει το ψυγείο τους;

- Παλιά Λευκωσία, μου θυμίζεις έρωτες εφηβικούς που τώρα δεν κάνουν νόημα. Θα ήθελα να σε ξαναερωτευτώ όμως.

- Μια διαδήλωση για το άδικο που μας πνίγει. Τις περισσότερες φορές νιώθω ότι φωνάζουμε στο κενό. 

- Ζητείται ελπίς.

- Ίσως μια μικρή αποχή από τα social; Εκτός και αν πρόκειται για δουλειά. Οι ζωές των άλλων, αφορούν μόνους αυτούς τους άλλους. Θυμάσαι τότε που δεν ξέραμε που πήγαν οι φίλοι μας διακοπές και τι φάγανε το περασμένο βράδυ, σε ποιο καινούριο μαγαζί πήγανε και με μια παρέα ξενυχτήσανε; Και που όλα αυτά τα μαθαίναμε όταν βρισκόμασταν;

- Δεν είναι εύκολο να παλεύεις για να είσαι θετικός ή έστω να επιπλέεις τις περισσότερες μέρες. Είναι πάρα πολύ εύκολο, να βυθίζεσαι, να γκρινιάζεις και να ζηλεύεις. Ας προτιμήσουμε το πρώτο. Είχα δει ένα reel στο insta, που ρωτήσανε μια κυρία 101 ετών, ποιο είναι το μυστικό της μακροζωϊας της. Απάντησε "η ευτυχία". Και συνέχιζει "σίγουρα θα πονέσεις, σίγουρα θα συμβούν πολύ κακά πράγματα. Εγώ έχασα δύο παιδιά. Αλλά πρέπει να είσαι ευτυχισμένος". Δεν εννούσε να είσαι τοξικά θετικός, αλλά τουλάχιστον να συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να ζεις για πάντα μέσα στο μαύρο. Αυτό είναι βολικό έ; Αλλά σε τρώει. Και αυτό είναι κρίμα.

- "You can always be delicate, it doesn't mean you are weak", μου βγάζει notification το co-star στο κινητό, λίγο πριν δημοσιεύσω το κείμενο. Να αγαπάτε τους ευαίσθητους, ντελικάτους ανθρώπους. Γεμίσαμε από το αντίθετο.