On the Road

Έρχεται η στιγμή που πρέπει να αλλάξεις αυτοκίνητο. Η λέξη κλειδί είναι το "αλλάξεις" γιατί αυτό σημαίνει ότι διαθέτεις πια μια άλφα πείρα ως οδηγός ( καλός ή κακός δεν έχει σημασία).
Άρα ξέρεις τι σου πάει ως οδήγημα, τι αυτοκίνητο μπορείς να χειριστείς, τι θα ήθελες να δοκιμάσεις κτλ. Έτσι λογικά η αγορά του δεύτερου αυτοκινήτου θα είναι σχετικά εύκολη υπόθεση.
Επείδη όμως μιλάμε για το δικό μου δεύτερο αυτοκίνητο η υπόθεση αυτή εξελιχθεί σε αίνιγμα, χειρότερο και από τον Da Vinci Code.
Το πρώτο βήμα ήταν να αποφασίσω για την καταγωγή του αυτοκινήτου. Γαλλία, Γερμανία, Ιαπωνία, Ιταλία κτλ. Αυτό ήταν εύκολο γιατί δεν πρόκειται να αλλάξω ήπειρο.
Το δεύτερο βήμα ήταν να βρώ τις μάρκες της χώρας που με ενδιαφέρει. Και εκεί ήταν ψιλοεύκολο, μετά που έκανα 2-3 επισκέψεις σε showroom (η αγένεια/"γράψιμο" κάποιων πωλητών υπήρξε καθοριστικός παράγοντας επίσης).
Το τρίτο βήμα, αφού προσδιορίστηκε το budget (μοναδικό κριτήριο: η μηνιαία δόση να μου επιτρέπει να κάνω ταξιδάκια - τι να κάνεις την ελευθερία στο δρόμο άμα δεν μπορείς να την "κάνεις" από τη χώρα μια φορά το τρίμηνο;) , έκανα μια λίστα με τα μοντέλα.
Το τέταρτο βήμα ήταν να με "φαναστώ" να οδηγώ συγκεκριμένο στυλ αυτοκινήτου. Θέλω σπορ να τρέχω , κάμπριο να μου παίρνει ο αέρας τα μαλλιά, μεγάλο να το παίζω "μεγάλη και ώριμη", μικρό/συμμαζεμένο και να είμαι urban city girl που παρκάρει όπου θέλει;

Από αυτό το σημείο και μετά άρχισαν να εμπλέκονται οι διάφοροι φίλοι, συγγενείς και φυσικά οι γονείς.

Φίλοι- γυναίκες: "Να πάρεις το κάμπριο και να μας πηγαίνεις βόλτες. Και πάρε μαύρο"

Φίλοι - άνδρες: "Πάρε το sport με τις 17άρες ζάντες, αυτή την ανάρτηση και τόσους ίππους και σπορ καθίσματα και οπωσδήποτε με κιβώτιο ταχυτήτων και..."

Συγγενείς: "Να πάρεις ένα BMW ή ένα Mercedes" (υπάρχει ένα κόλλημα με αυτές τις μάρκες γενικά και επίσης αυτοί το είδανε και ως γενικό συμπλήρωμα του πακέτου "καλή περίπτωση νύφης")

Γονείς - Μητέρα: "Να πάρεις Mercedes B Class ή το άλλο το Mercedes που έχει η φίλη μου η τάδε (κόλλημα μαμάς : Το B Class είναι ωραίο και χωράει άνετα και παιδικό κάθισμα. Το άλλο το Mercedes έχει το δικαιολογητικό "καλή περίπτωση νύφης").

Γονείς - Πατέρας: "Να πάρεις αυτό το μοντέλο της Audi, πολύ στέρεο αυτοκίνητο (σημείωση: το εν λόγω αυτοκίνητο έχει μήκος 15 χιλιάδες μέτρα και σίγουρα δεν πάει σε μια 30αρα τουλίπα το γενικό "σοβαρό" προφίλ του).

Το αποτέλεσμα; Έχει ήδη περάσει ένας χρόνος και αυτοκίνητο καινούριο πουθενά.
Αφήστε που κάθε σ/κ η ίδια συνομιλία με τον πατέρα-Τουλίπας:

Πατέρας: Πήγα και ξανάδα το αυτοκίνητο. Πολύ καλό! Αυτό να πάρεις.
Τουλίπα: Είναι τεράστιο! Πόσες φορές να σου εξηγήσω πως σε αντίθεση με σένα εγώ κυκλοφορώ ΜΕΣΑ στην πόλη;
Πατέρας: Λες βλακείες, παντού χωράει!
Τουλίπα: Είναι σαν μαούνα λέμε! Άσε που είναι για 40+ και για ΠΟΛΥΤΕΚΝΕΣ οικογένειες (σπόντα ότι είμαι ακόμα ανύπαντρη - εντούτοις επιλέγει να παραμείνει στο θέμα "αυτοκίνητο")
Πατέρας: Μα τι λες; Το ίδιο είναι όλα! Και για να στο αποδείξω, θα πάμε με το μέτρο/χάρακα στο showroom να μετρήσουμε το αυτοκίνητο!

Ναι, καλά διαβάσατε. Θα είμαστε οι μόνοι που ενδιαφέρονται για αυτοκίνητο και αντί να πάμε να δούμε μηχανή, μοντέλο, έξτρα θα πάρουμε το χάρακα και το μέτρο μαζί μας!

Το saga συνεχίζεται...