( ex ) Nirvana No2

Σιγά μην διαρκέσει. Η Νιρβάνα που λέγαμε στο προηγούμενο ποστ, μας άφησε χρόνους. Μάλιστα. Την κατάπιε με αργές κινήσεις η καθημερινότητα (που να της κάτσει).

Καταρχάς έπηξα στη δουλειά - είπαμε να κάνουμε καινούριο project και αντιλαμβάνεστε ότι γίνεται ένας ψιλοχαμός (στον εγκέφαλο μου δηλαδή - οι άλλοι συνάδελφοι είναι κάπως πιο cοοl).
Δεύτερο μέσα στο γενικό χαμό έχω να δω φίλους που χαθήκαμε λόγω διακοπών. Περιττό να σας πω ότι συχνά-πυκνά βαριέμαι να μετακινηθώ από τη βεράντα του σπιτιού και η αλήθεια είναι ότι θέλω να ζήσω τον έρωτα μου ανενόχλητη. Αφήστε που η ιδέα ενος μπαρ, γεμάτου με κόσμο που να με πατάει, να με γεμίζει καπνό (έκοψα και το κάπνισμα μέσα σε όλα τα κακά), κάπως δεν με ελκύει αυτές τις μέρες. Λέτε να φταίνε τα καταραμένα 30 μου χρόνια (ναι παραμένει αχώνευτη η ιδέα των thirty- μεγάλο ντέρτι); Γέρασα γμτ...
Τρίτο ψάχνω αυτοκίνητο και το θέμα δεν είναι τοσο απλό όσο ακούγεται. Απλά προβλέπω πως σε κανά μήνα θα με μάθουν όλες οι αντιπροσωπείες ως "η τρελλή που κάνει test drive και δεν αγοράζει". Λεπτομέρειες στο επόμενο post.
Τέταρτο, απέκτησα την κακή συνήθεια το πρωί, καθώς τρώω το πρόγευμα μου να βλέπω tv. Και ακόμα χειρότερα κάθομαι σαν ηλίθια και παρακολουθώ τα πολιτικά debate στην ελληνική τηλεόραση. Αυτό είναι αρκετό ώστε να έχω πονοκέφαλο όλη μέρα. ( μα γιατί μιλάνε ΟΛΟΙ ταυτόχρονα;;;)
Πέμπτο, βομβαρδίζομαι από παντού να προγραμματιστώ και ΔΕΝ θέλω!
Έκτο, άρχισα να κρυώνω και νευριάζω γιατί ειλικρινά δεν έχω ρούχα να φορέσω...:(
Έβδομο, θέλω διακοπές.
Όγδοο, μα γιατί να προγραμματιστώ;;;;
Ένατο, διαπιστώνω σιγά σιγά ότι είναι δύσκολη η καθημερινότητα και το να μπορέσεις να έχεις σώας τας φρένας, ακόμα και στην Κύπρο που υποτίθεται είναι ένα απλό νησί!
Δέκατο, άρχισα την γκρίνια...ουφ.