(Χωρίς) Μια ζωή σε loop

Πήγαμε χθες στο Loop Festival στο Μελίνα Μερκούρη.

Η δεύτερη μέρα του φεστιβάλ, χωρίς τον "κράχτη" Αλκίνοο Ιωαννίδη, πήγε κατά τη γνώμη μου πάρα πολύ καλά. Η αίθουσα κατά τα τρία τέταρτα ήταν γεμάτη. Ο κόσμος είχε μια απίστευτη ενέργεια, φαινόταν ότι γούσταρε πάρα πολύ που βρισκόταν εκεί.

To looping είναι μια παράξενη τεχνική. Καθώς "χτίζεται" η μουσική πάνω σε ηχογραφημένες μελωδίες, εσύ μαζί με τον μουσικό μπαίνεις όλο και πιο βαθιά στη διαδικασία. Με αποτέλεσμα, σε κάποια φάση να χάνεσαι στις μελωδίες και να τριπάρεις κανονικά.

Ήταν υπέροχο το συναίσθημα. Ένιωθα ότι ήμουν σε μια άλλη διάσταση, σε μια άλλη ροή του χρόνου!

Όταν φύγαμε και περπατάγαμε στα σοκάκια της παλιάς Λευκωσίας βιαστικά μέσα στο κρύο σκεφτόμουν πως το loop μπορεί να γίνει δημιουργικό μόνο όταν καταφέρεις να κτίσεις πάνω του. Όταν μπορείς να αλλάζεις τις μελωδίες. Όταν χρησιμοποιείς τη βάση για να κτίσεις κάτι διαφορετικό.

Από την άλλη, το loop δεν είναι καλό όταν συμβιβάζεσαι με μια και μόνο μελωδία. Ή όταν με το ίδιο κόλπο, περιμένεις να αλλάξουν καταστάσεις. Ο ορισμός του loop λέει πως δεν έχει νόημα από μόνο του.

Άρα γιατί κάποιος να θέλει να ζει μέσα σε μια λούπα;

Υ.Γ Άκου δίπλα τους Sancho 003 - καταπληκτικοί!