Back to binary form.

Όλες αυτές τις μέρες που μένω σπίτι και δεν βγαίνω λόγω της δουλειάς που σου είπα, είχα την ευκαιρία να τα πω λίγο με τον εαυτό μου. Δεν φλυάρησα, ούτε ανέλυα με τις ώρες τις σκέψεις μου κοιτώντας το ταβάνι. Καμία σχέση.

Όλες αυτές τις μέρες λοιπόν, που βλέπω ελάχιστο κόσμο για κανά σουβλάκι, κανά σινεμά ένιωσα πιο δυνατή. Σαν να να μάζεψα δυνάμεις. Εγώ και ο εαυτός μου. Δεν είχα ανασφάλειες.

Σήμερα το πρωί, ξύπνησα - κάπως αργά το παραδέχομαι δεν είχα όρεξη να δουλέψω- χουζούρευα στα πορτοκαλί σεντόνια και από το μυαλό μου περνούσαν σκέψεις και οι γνωστές msn συνομιλίες ( τελικά, όντως υπάρχει το timing στη ζωή. Να μπαίνει κόσμος στη ζωή σου μια συγκεκριμένη στιγμή για να σου περάσει, άθελά του, κάποια μηνύματα).

Είμαι 33. Δεν είμαι παιδί. Δεν είμαι μικρή. Δεν είμαι και μεγάλη. Όμως μεγαλώνω. Με την καλή έννοια. Δεν θέλω να επιτρέπω στον εαυτό μου να χρησιμοποιεί πια τη φράση "δεν ξέρω" όταν με ρωτάνε για συγκεκριμένα πράγματα τι θέλω τελικά. Δικαιούμαι σαφώς να μην ξέρω πολλά, αλλά όχι να χρησιμοποιώ αυτή τη φράση με το παραμικρό για να αποφύγω εγώ να δω τη ζωή μου κατάματα. Με λίγα λόγια είναι, νιώθω, καιρός για επιλογές και βήματα. Stay tuned.

Η νέα σεζόν, που αρχίζει όπως είπαμε και παλιά, το Σεπτέμβρη θα μου φέρει κάποια πράγματα που είχα πει το καλοκαίρι ότι ήθελα. Έλεγα σε δύο φίλες μου, αρχές του καλοκαιριού, όταν καθόμασταν στο μπαλκόνι μου, πως "αφού δεν κάνω σεξ, θα κάνω check in". Και να που, προέκυψαν ταξίδια. Της δουλειάς και μη. Μήπως εκείνη την ώρα άνοιξαν οι ουρανοί και περάστηκε το μήνυμά μου;

Βαρέθηκα τα απωθημένα. Βαρέθηκα τις φιλίες που δεν με κάνουν να αισθάνομαι καλά. Σήμερα διάβαζα την pax και στις πρώτες γραμμές είπε κάτι παρόμοιο. Οι φίλοι είναι στη ζωή μας για να περνάμε καλά. Όχι για να μας προκαλούν ανασφάλειες και να νιώθουμε ότι μας λογοκρίνουν με ένα βλέμμα τους ( ναι έχω κάτι στο μυαλό μου). Όταν αξίζει δεν πονάει και είναι εύκολο ( σε αντίποδα των Πυξ Λαξ).

Μια φίλη μου, όταν της είπα πως θέλω να είναι η καθημερινότητά μου, ένα βράδι καθώς είχα μια έκρηξη συναισθημάτων (οκ έφταιγε και το gin n tonic), μου είπε ότι βρίσκομαι σε "προ-σχεσιακό στάδιο". Δεν το σχολίασα, ούτε τώρα πρόκειται. Είμαι.

Αυτά. Πάλι δεν δούλεψα. Το απόγευμα. Τώρα πάω επιτέλους στο πατρικό μου, να δω την οικογένεια που ξέχασα, τα σκυλιά μου, να ρίξω μια βουτιά και να επιστρέψω στη βεράντα για δουλειά 10 ωρών. Δεν είναι τόσο κακό το σενάριο ε;

Υ.Γ1 Αυτές τις μέρες ακούω μόνο kosmos 93.6. Τσέκαρέ το.

Υ.Γ2 Πεθύμησα πολύ τα "υστερόγραφα" με υπονοούμενα :)

Y.Γ3 Όταν τελειώσω με όλη αυτή τη δουλειά, θα φεύγω από το γραφείο στις 4 και θα πηγαίνω παραλία. Καθημερινές. Στόχος!