Revisited

Τέσσερις μέρες μετά. Στο γραφείο, έχοντας ξυπνήσει από τα χαράματα για να πάρω ένα βιβλίο από το ταχυδρομείο ( το Connected) και για να έρθω γραφείο να "σπρώξω" πράγματα. Τρεις κι ο κούκος είμαστε. Ηρεμία. Μου προκαλεί ανασφάλεια το σκηνικό.

Το τελευταίο βράδι στην Αθήνα, καταλήξαμε για ένα αποχαιρετιστήριο ποτό στο Γκάζι. Παρολίγο να πηγαίναμε Κολωνάκι, αλλά μετά σκέφτηκα, να μην δω για τελευταία φορά φέτος το καλοκαίρι τους κόκκινους πύργους;

Ανεβήκαμε στην ταράτσα ενός από τα μπαράκια στην Περσεφόνης. Απλώσαμε στον καναπέ, πήραμε τα ποτά μας και είχαμε θέα πιάτο, ολόκληρη την Τεχνόπολη.

Με αφορμή ένα συγκεκριμένο πρόσωπο που βρέθηκε στην ίδια ταράτσα με μας, θυμηθήκαμε το παρελθόν και είπαμε, ότι αυτή η χρονιά ήταν ένα revisited. Όπως είναι τα τραγούδια που παίζουν αυτή την περίοδο οι σταθμοί και τα μπαράκια στην Αθήνα. Τίποτα καινούριο και φρέσκο. Μόνο παλιές φάσεις, να επιστρέφουν κατά καιρούς, συγκαλυμένες με νέα εμφάνιση, που δεν παύουν όμως να είναι μια από τα ίδια.

Η χρονιά, πάει να τελειώσει. Πάντα την μετράω Αύγουστο με Αύγουστο. Αυτές τις μέρες στην Αθήνα προσπάθησα να κάνω ένα απολογισμό. Μέσα από σκέψεις δικές μου καθώς περιπλανιόμουν τις μέρες στην πόλη και μέσα από κουβέντες με αγαπημένους μου φίλους τα βράδια, σε αυλάδες και ταράτσες.

Το πόρισμα; Σε κάποιους τομείς, μια από τα ίδια, σε άλλους, καινούριες καταστάσεις και κεφάλαια.

Η αλήθεια είναι πως με έχει κουράσει το revisited. Θέλω φρεσκαδούρα. Ούτε καν ανανέωση.

Στην Αθήνα με έπιασε το πείσμα ότι φέτος, θα βάλω λίγο στο πλάι τη δουλειά. Αρκετά το έχω "πιπιλίσει" το θέμα. Δεν λέω, η περσινή χρονιά ήταν κρίσιμη και βγήκε σε καλό, όσο αφορά στα επαγγελματικά. Όμως την ατάκα "δεν μπορώ , έχω δουλειά", άρχισα να τη σιχαίνομαι.

Φέτος θα δω εμένα. Θα προσπαθήσω να λύσω ένα δυο θέματα, να διαλέξω τους δρόμους που θέλω. Φέτος η χρονιά θα είναι ερωτική, είτε πρόκειται για φίλους ή για νέους ανθρώπους.

Υ.Γ1 Vassilikos, Vintage. Τι όμορφο cd! Revisited και αυτό.

Υ.Γ2 Έδωσα τελικά, ευκαιρία στην Νατάσα Μποφίλιου. Βράδι Σαββάτου, σε μια από τις όμορφες αυλές στο Γκάζι, καθόμουν στην μπάρα με τους αγαπημένους μου φίλους, κοίταζα το αναμμένο φαναράκι στην αχλαδιά και άκουγα το "Μέτρημα".

Υ.Γ3 One, εκείνος ο καφές στο Φίλιον, ήταν πολύ ουσιαστικός :)