Άλλοθι; Λες; Μπα...

Δύο είναι οι φράσεις που μισώ να ακούω αυτές τις μέρες κάθε χρόνο. Η πρώτη είναι το "καλό χειμώνα". Λες και δεν έχουμε ζέστη ως τα τέλη Οκτωβρίου. Γιατί δεν λέμε τότε "καλό καλοκαίρι" από το Μάρτη; Η δεύτερη και χειρότερη είναι το "κεφάλια μέσα". Αγαπημένη φράση των περιοδικών. Ακούγεται σαν απειλή. Δηλαδή τι; Κεφάλια μέσα στη μαύρη τρύπα; Στο καλάθι; Που;

Από τη μέρα που ήρθα όμως, δυστυχώς αυτή τη φράση άρχισα να την εμπεδώνω. Πολλή δουλειά βλέπεις. Στο γραφείο αλλά και εκτός. Είμαι μπροστά από την οθόνη από το πρωί μέχρι το βράδι. Πήγα για ένα ποτό στην New την Κυριακή όταν επέστρεψα και αυτό ήταν. Από τη Δευτέρα τη βγάζω στο μπαλκόνι να δουλεύω.

Δεν πρέπει να παραπονιέμαι όμως. Τη δουλειά την έξτρα, εγώ τη ζήτησα. Και θα είναι καλό για το μέλλον.

Όμως δεν μπορώ να συγκεντρωθώ και μου κακοφαίνεται που έχω ακυρώσει δύο έξω και λέω συνέχεια σε φίλους "Ναι να βρεθούμε. Σε δυο βδομάδες". Αλλά πρέπει να σκάσω.

Κάθομαι τα βράδια στη βεράντα να δουλέψω, δημιουργώ περιβάλλον και μετά αρχίζει το κωλοβάρεμα στο facebook, καμιά κουβέντα στο msn, σερφάρισμα σε blog, youtube και πάει λέγοντας. Όλη η κούραση της χρονιάς βγήκε τώρα.

Και μετά είναι και το άλλο. Έχω τραγικό πονοκέφαλο. Από το πρωί μέχρι το βράδι. Κατεβάζω παναντόλ, ντεπόν και είμαι οκ για κανά δίωρο. Μετά ξαναρχίζει. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν η έλλειψη αλκοόλ. Μην γελάς. Τα gin n tonic και το κρασί που έχω κατεβάσει τη βδομάδα στον Πρωταρά, ήταν απλά πολλά. Χθες το βράδι, τόσο πονοκέφαλο είχα που πήγα στις 11 και έφτιαξα ένα gin n tonic. Και μου πέρασε! Λες να είμαι αλκοολική; Φυσικά, μετά πήγα και κοιμήθηκα. Που να αντέξω. Τελικά σήμερα διαπίστωσα πως ο πονοκέφαλος είναι από το κομπιούτερ. Εκεί που ατένιζα το ηλιοβασίλεμα στην παραλία και κολυμπούσα στο βυθό με τα μάτια ανοικτά, είμαι από τις 9 μπροστά από μια flat οθόνη. Δεν λέει.

Άντε ακόμα δυο βδομάδες. Θα αντέξω κλεισμένη σπίτι; Θέλω να βγω! Και δεν μπορώ και να προγραμματιστώ. Είναι non stop η δουλειά γιατί είναι πολλή. Απλά πρέπει να πειθαρχήσω. Πρέπει. Πρέπει. Πρέπει.

Υ.Γ1 Μέσα σε όλη αυτή την τρικυμία του εγκεφάλου, κάνω και σοβαρές συζητήσεις μέσω msn και skype. Κάτι για αποφάσεις ζωής λέγαμε, κάτι για το ότι αν δεν χαλαρώσω δεν θα γίνει κάτι, καιρός να δω το μέλλον μου. Ουφ, δεν θυμάμαι...(άλλοθι).

Υ.Γ2 Guilty Pleasure τραγούδι του καλοκαιριού: "Μου έλειψες" της Αποστολίας Ζώη. Χαράματα, κατά τις 7 φεύγουμε από Γκάζι. Περνάμε δίπλα από τα ΚΤΕΛ. Ο κόσμος φορτώνει βαλίτσες στα λεωφορεία. Αλλοδαποί κυρίως. Εμείς πάμε σπίτι, με πολύ ποτό στον οργανισμό μας. Ανοίγω το παράθυρο, φυσάει ένα δροσερό πρωινό αεράκι στο πρόσωπό μου. Από τα μεγάφωνα ακούγεται "Μου έλειψες και πήρα να στο πω. Δεν έπαψα ποτέ να σ' αγαπώ...".