Monday, May 18, 2009

Το τρία το καλό


Όπως σου έχω πει και πριν, αυτές τις μέρες κάθομαι και διαβάζω τα παλιά μου post. Κάνω ένα είδος απογραφής των περασμένων χρόνων. Ξέχασα λοιπόν να σου πω, πως πριν από δύο μέρες, στις 16, το blog γιόρταζε τα τρίτα του γενέθλια. Μάλιστα. Έχει περάσει τόσος (πολύς) καιρός από το Μάη του 2006. Μου φαίνεται σαν να έχουν περάσει δέκα χρόνια από εκείνο το βράδι. Καθόμουν στο παλιό μου ξύλινο γραφείο - τη θέση του έχει πάρει πια ένα διπλάσιο σε μέγεθος μεταλλικό γραφείο με πορτοκαλί γιαλί - , είχα το παράθυρο ανοικτό γιατί είχε ζέστη και έβλεπα την οθόνη του laptop. Ήταν μια παράξενη περίοδος. Δεν γινόταν κάτι συνταρακτικό στη ζωή μου, η δουλειά μου ήταν μια ρουτίνα, είχα κολλήσει στην καθημερινότητα, γκομενικά δεν είχα, δούλευα πολύ, βαριόμουνα επίσης πολύ. Έγραψα "www.blogger.com". Τις προηγούμενες μέρες έψαχνα κάτι στο google και έπεσα πάνω σε ένα blog - της Mary συγκεκριμένα. Λες να έκανα κάτι; Γιατί όχι; Η ίδέα ότι θα μπορούσα ανώνυμα να έγραφα οτιδήποτε, τα πάντα, χωρίς να "εκτίθεμαι" φανερά, μου έκανε ένα κλικ. Βαφτίστηκα - ούτε καν που θυμάμαι πως μου ήρθε το όνομα, πάντως μετά ανακάλυψα πως υπάρχει μια αμερικάνικη εταιρεία που φτιάνει μπλουζάκια και που ονομάζεται urban tulip - , αποφάσισα πως το blog θα είχε να κάνει με τη ζωή στην πόλη - τότε ήμουνα σε φάση "τσιμέντο και πάλι τσιμέντο" και έτσι έγραψα το πρώτο μου μικρό κείμενο. Άρχισα μετά να μπαίνω σε blog για να γνωστοποιήσω την ύπαρξή μου στον μαγικό κόσμο των blogger, που τότε σημείωσε μόλις είχε αρχίσει να είναι στα πάνω του στην Αθήνα και λιγότερο στην Κύπρο και σιγά σιγά είχα και εγώ επισκέπτες. Μ' άρεσε που κάθε βράδι, έκανα log on για να δω τι σχόλια είχα και που ανακάλυπτα καινούρια blog και έξυπνα κείμενα. Ήταν τελείως μαγικό - όπως είναι και τώρα.
Ένα χρόνο μετά και αφού είχα δικτυωθεί καλά - επέμενα όμως να μην γνωρίζει κανείς το blog, ούτε καν οι φίλοι μου- , έπεσε η πρόταση από τη διευθύντρια του Υστερόγραφου να αρχίσω τη δική μου στήλη στο έντυπο. Τίτλος της, pms ( από το γνωστό "θέμα" που έχουμε εμείς οι γυναίκες μια φορά το μήνα και που μας κάνει τα νεύρα μπλε ). Έτσι άρχισε ένα καινούριο συναρπαστικό σενάριο. Κάθε Τρίτη έστελνα με email ένα κείμενο. Τις Κυριακές έτρεχα πρώτη στο περίπτερο και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαρούμενη ήμουν που με έβλεπα τυπωμένη. Στην πορεία, άλλαξα δουλειά, γνώρισα καινούριο κόσμο, άρχισε μια κινητικότητα - με ναυτίες- στα γκομενικά μου, κάτι γινόταν τελοσπάντων. Κάτι μήνες μετά, αποφάσισα να πω για το blog μου στους κολλητούς μου στην Ελλάδα, ήταν ένας τρόπος να ξέρουν για την καθημερινότητά μου και έτσι και αλλιώς δεν κινδύνευε η ανωνυμία μου από αυτούς. Σιγά σιγά, το έμαθε η κολλητή μου που ζει στο εξωτερικό, η νέα μου σχέση, επίσης το ήξερε και με διάβαζε - ποτέ ξανά γκομενικό να γνωρίζει το blog μου - και έτσι δεν ήμουν πια η ανώνυμη τουλίπα.
Και έτσι πέρασαν τρία ολόκληρα χρόνια με αρκετά σκαμπανεβάσματα. Αν και μερικές φορές είχα πει ότι θα έκανα ένα διάλειμμα από το blogging - μεσολάβησε ένας χωρισμός και μια κακή ψυχολογική κατάσταση- εντούτοις αγάπησα αυτό το τρόπο έκφρασης.
Παραδέχομαι όμως το εξής: η "αθωώτητα" εκείνου του μαγιάτικου βραδιού του 2006, δεν υπάρχει πια. Το γεγονός πως κάποιοι που με διαβάζουν με ξέρουν προσωπικά γιατί είναι φίλοι μου δεν με κάνει να κολλάω ιδιαίτερα, αλλά ασυναίσθητα με κάνει να γράφω πιο "ανώδυνα".
Αλλά όπως και στη ζωή, τα πράγματα αλλάζουν και εξελίσσονται. Επαναπροσδιορίζεται, βλέπεις τα πράματα αλλιώς, οι νέες συνθήκες είναι σαν μια καινούρια πρόκληση κτλ κτλ.

Αυτά. Δέχομαι δωράκια και κερνάω mojito στη βεράντα ( την εγκαινιάσαμε το Σάββατο επίσημα αν και ξέχασα να αγοράσω lime γιατί ήταν κάπως επεισοδιακό το σ/κ - άσε δεν μπορώ να στα πω, μετά ίσως - και συμβιβαστήκαμε με mojito με χυμό lime).

Υ.Γ1 Πήρα κόκκινα γιαλιά...και όλα θρίλερ τα βλέπω :)
Y.Γ2 Καμια φορά όταν κολλάς με καταστάσεις, πρέπει να κάνεις κάτι δραστικό. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα. Καλύτερο θα είναι πάντως από το μέτριο τίποτα.
Υ.Γ3 Το αγαπημένο μου blog τρία χρόνια πριν, ήταν αυτό της Charlie Alexandra. Που είσαι βρε κορίτσι;

14 comments:

  1. καλημερούδια και καλή βδομάδα!
    ομολογώ ότι σε διάβαζα στο Υστερόγραφο και λυπήθηκα όταν ξαφνικά, απροσδόκητα και χωρίς καμιά εξήγηση χάθηκε η στήλη σου..
    δεν ήξερα τότε τι είναι το μπλογκ αν και είχα κάνει λογαριασμό στο μπλογκερ. δεν ήξερα τι να γράψω, τι να πω κτλ. anyway.
    πέρασε αρκετό καιρός για να σε "ανακαλύψω" από δω και ομολογώ ότι το χάρηκα. βασικά βρήκα τα κείμενα σου καλύτερα από εκείνα του Υστερόγραφου! εννοείται ότι πλέον σε διαβάζω ανεληπώς!
    να’σαι καλά, να γράφεις και να μη σκέφτεσαι ποιοι σε διαβάζουν. για να σε διαβάζουν πάει να πει ότι τους ενδιαφέρει ό,τι έχεις να πεις!

    ReplyDelete
  2. 1. δεν ήξερα ότι εκδίδεσαι! pun intended :P

    2. μέγα λάθος, κατ’ εμέ, να γνωρίζουν οι φίλοι για το μπλογκ μας... εγώ, τουλάχιστο, έχει φορές που κολλάω (i can´t bitch freely, ha ha)

    3. αν έπρεπε να περιγράψω το μπλογκ σου, θα έλεγα ότι είναι μια βεράντα με γύρω γύρω αναρριχητικά φυτά, μοχίτος ή λικέρ μαστίχα και φράουλες.

    ReplyDelete
  3. Να μην γραφεις ανωδυνα. Σε παρακαλω. Να γραφεις οπως νιωθεις. Ο,τι νιωθεις. Να λυτρωνεσαι. Φιλι.

    ReplyDelete
  4. Όταν πάψεις να είσαι εντελώς ανώννυμος/ψευδώνυμος, είναι αλήθεια πως αλλάζει και το τρόπος που βλέπεις το μπλόγκινγκ -χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό. Απλά διαφορετικό.

    Να τα χιλιάσεις Τουλιπάκι!

    ReplyDelete
  5. toulipoua m kame m kai emenan ena mojito os to kalokeri pou enarto piso sto nisi na en etimo :P

    egw en pollo girizw mes ta blog twra teleftea giati i mones dia8esimes ores pou exw einai oi 4 oroues ipno pou exw tin imera alla esenan en se amelo :P.

    p.s to kalokeri ena sou pw enan topo na pais pou 8a exi koubanous na kamoun mojito

    ReplyDelete
  6. Dorothea, καλημέρα και σε σένα. Η στήλη στο ΥΓ σταμάτησε γιατί άλλαξε το φόρματ του περιοδικού και καταργήθηκαν οι προσωπικές στήλες.
    Τώρα νομίζω μια χαρά βρίσκεις πράγματα να γράφεις :)
    Χαίρομαι που σ αρέσουν τα post μου. Πίστευα πάντα πως αυτά του Υ.Γ είχαν περισσότερη δομή άρα ήτα πιο ευανάγνωστα.

    Sike, χα χα ναι εκδιδόμουν! Τώρα κάνω διάλειμμα :). Το blogging αρχικά ξεκίνησε από πάρα πολύ κόσμο ανώνυμα. Είναι δύσκολο ναι σε ξέρουν. Μ άρεσε η περιγραφή που έδωσες για το blog. Ή αυτή είναι σπόντα για να έρθεις εσύ και το mini-sike στη βεράντα μου.

    one μου...σήμερα νιώθω....ήττα....:(

    κροτίδι, έχεις απόλυτο δίκιο μικρό μου! Σε ευχαριστώ πολύ...θα ρθεις καθόλου από τα μέρη μας το καλοκαίρι;

    anathemase, μανα μου μικρέ μου...αμα βρίσκεις ώρα για μένα με συγκινείς. Συγγνώμη, που θα πας δηλαδή το καλοκαίρι; Άντε πες μου τον τόπο για το τέλειο mojito.

    ReplyDelete
  7. την περιγραφή εσύ την έδωσες στο προηγούμενο ποστ. Εκείνη η τελευταία γραμμή... :)

    mini-sike, hee hee :P

    ReplyDelete
  8. Pantos to metalliko grafeio me to portokali gialli den ehei lathos desposini!! :)

    Kykkos

    ReplyDelete
  9. sike, ναι το ξέρω πως εγώ το έγραψα! απλά δεν ήξερα πως ολόκληρο το blog σου βγάζει τέτοια αίσθηση, μάνα του mini-sike.


    κύκκο, βρε καλώστον! Το γραφείο είναι ΟΛΑ τα λεφτά! Προκαλώ οποιοδήποτε στη Λευκωσία να μου πει αν έχει καλύτερο και ομορφότερo :)

    ReplyDelete
  10. to kalokeri ena ertw piso kipro.
    em to telio mojito tha einai se ena festibal pou ena ertoun koubani ipia kai persi kai propersi en to pio oreo mojito pou exw dokimasi .

    ReplyDelete
  11. μα που εισαι;;;;
    να μου πεις το φεστιβάλ ΤΩΡΑ γιατί έχω πάθει mojitιαση από τα πολλά ποτά.

    ReplyDelete
  12. ellada toulipa m pou eimai stin mitera ellada pou oi mitera kati san makrini siggenisa tin nio8w diladi i siggenia mas einai kati san ... arfi tou papou tis giagias tou anipshiou tou tritou 3aderfou tou anipshiou tis manas m na poume :P

    ReplyDelete
  13. siginithika i kologria... mou pire kairo na bgalo ti maska tis charlie... katalavaineis... (an oxi esi, poios?)

    ReplyDelete
  14. ένα τεράστιο φιλί. (ναι καταλαβαινω- τη δικη μου όμως δεν τη βγάζω- εκτός και αν κερνάς ποτά)

    ReplyDelete