Tuesday, June 27, 2006

Love in the (tulip) garden

Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια τουλίπα. Η τουλίπα αν και δουλευε παρα πολυ, ήταν παιδί της νύκτας. Πήγαινε σε μπαρακια, σε κλαμπακια κτλ. Σε ένα από αυτά τα μπαράκια γνώρισε κάποιον, φιλο μιας φιλης. Ας τον ονομάσουμε Φίκο (οχι το ποδοσφαιριστή, το φυτό). Ο Φίκος ήταν πολυ γοητευτικός, πολύ σεξι και είχε τα πιο ωραία μάτια. Μολις τον πρωτοαντίκρυσε η τουλίπα, έγινε πάρα πολυ ροζ. Υπο άλλες περιστάσεις ήταν πολύ ομιλιτική αλλά με το Φίκο....μουγκα. Έτσι για ένα ολόκληρο χρόνο παιζόταν κάθε βδομάδα, στο ίδιο μπαράκι, στις ίδιες σχεδόν θέσεις, ένα παιχνίδι. Ονομαζόταν "ποιος θα καρφωσει πρώτος και ποιος θα αντέξει περισσότερο". Κάποτε κέρδιζε η τουλίπα, κάποτε ο φίκος. "Ωραία τα παιχνίδια" , σκεφτόταν η τουλίπα αλλά κάπου είχε κολλήσει με το φίκο και αυτό δεν της άρεσε. Περνάγανε οι μήνες. Το δεύτερο χρόνο η τουλίπα σκέφτηκε να εξαφανιστεί. Από τη μια είχε παραγίνει working girl και από την άλλη άρχιζε να συμβαίνει αυτό που φοβόταν πάντα: άρχισε να γίνεται λογική και να μη θέλει να τρώει τα μούτρα της με μαθηματική ακρίβεια ( κάτι που για πάρα πολλά χρόνια την κατέστρεφε και την έτρεφε ταυτόχρονα). Και έτσι δεν πήγαινε στο μπαράκι. Οπότε δεν έβλεπε και το Φίκο. Φυσικά ακόμα της άρεσε, αλλά κάπου είχε αρχίσει να αγαπάει και τον εαυτό της....
Και φθάνουμε στο τώρα. Μια νύκτα του Ιούνη, τυχαίνει να μιλήσει στο τηλέφωνο με το Φικο. Η φωνή του της φάνηκε γελοία....η τουλίπα βλέπεις έχει ένα κόλλημα με τις φωνές. Μα γιατί δεν το είχε προσέξει πιο πριν; Πόσο ασταθής και αστεία ήταν η φωνή του Φίκο... Κλείνοντας το τηλ, η τουλίπα δεν είχε γίνει ροζ, δεν τον σκεφτόταν τόσο πολύ....μήπως είχε αρχίσει η απομυθοποίηση; Μήπως η τουλίπα είχε γίνει μια τουλίπα με άποψη και μπορούσε πλέον να προστατεύεται; ( SPF40 και βάλε)
Ίσως οι απορίες της τουλίπας να λυθούν όταν τον δει....Εαν και όταν την καρφώσει, δεν λιώσει τότε σίγουρα θα ξέρει ότι στο δικό της κήπο τουλάχιστον, δεν χωράνε οι Φίκοι!

8 comments:

  1. Νομίζω ονομάζεται point of realization… Ένα πολύ μικρό πράγμα προσγειώνει τεράστια κεραμιδά στο κεφάλι σου και μες την παραζάλη βλέπεις τα πάντα από την ανάποδη. Τότε αντιλαμβάνεσαι πως όλο ετούτο τον καιρό αλλιώς φάνταζαν και αλλιώς ήταν. Και ξαφνικά το οποιοδήποτε συναίσθημα μετατρέπεται σε κάτι που κυμαίνεται μεταξύ αδιαφορίας και μίσους.

    ReplyDelete
  2. Αχ βρε φίκο που δεν έμοιαζες του Φίκο!!!

    αυτά συμβαίνουν.. κι εμείς προχωράμε..

    ReplyDelete
  3. @michaella....συμφωνώ αλλά γιατί μίσος καλέ; οχι οχι μικρό μου...δεν μισούμε γενικά...ειναι και καλοκαίρι..
    @mary ήταν πιο ωραίος από το φιγκο! αλλα ναι συμβαίνουν και προχωράμε. απλά όσο μεγαλώνω, διαπιστώνω ότι τέτοιες φάσεις δεν θέλω να τις παιρνώ πολύ συχνά....ας είναι κάτι καλό και ας μείνει ( έτσι για αλλαγή!)

    ReplyDelete
  4. koritsia psixraimia. o podosfairistis legetai fiGo, figko... tespa...
    toulipitsa to keimeno einai poli poli omorfa grammeno. goustara apistefta to sindiasmo noimatos kai oikonomias lekseon... tora epi tou periexomenou, an den ton deis de tha mathoume pote an afto to kseneroma pou epilthe einai mixanismos apothisis gia na kseskaloseis kai na mi niotheis anoixti i real kseneroma... ande make the move kai pes...!!!
    mouts

    ReplyDelete
  5. Mα έτσι να γίνεται πάντα όμως?

    ReplyDelete
  6. @charlie...καλως και το καλο μου το κοριτσι. πως περασες; ο Φίκος που λες...μεγαλη ιστορία. ευχομαι να ειναι μια πραγματική συνειδητοποιηση οτι φτανει πια με τις καταστασεις "τιποτα". ( μερσι για γραφη...ισως προσεχεις περισσοτερο τωρα που σου ειπα και τι δουλεια κανω;)
    @candyblue...ναι ετσι γινεται παντα. γιατι αν δεν γινοταν δεν θα απολαμβαναμε τις ευεργητικες ιδιοτητες (για το δερμα) της χυλοπιττας...!

    ReplyDelete
  7. ελα δεν θέλω τέτοια! πάει ο καλός ο Φίκος, πάμε για άλλα με κέφι και τα συναφή

    ReplyDelete
  8. @gelial Καλημέρα! Πάντα πάμε γι άλλα....αυτό είναι το θέμα!

    ReplyDelete