Ποτέ δεν ήμουν φανατική του ποδοσφαίρου. Μάλλον το αντίθετο. Είδα όμως αυτές τις φωτογραφίες και άλλαξα (κάπως) γνώμη. Το ποδόσφαιρο δεν χρειάζεται ακριβά και χλιδάτα γήπεδα, ούτε ντίβες ποδοσφαιριστές, παιχνιδια των μαρκών, συμβόλαια, πουλημένα παιχνίδια.
Το ποδόσφαιρο είναι:
Αλάνες.... ( τις πρόλαβα)
παιδιά στους δρόμους ( και αυτό)
μια απλή μπάλα, χωρίς μάρκες, χωρίς limited edition ( και αμα δεν είχαμε και ένα τενεκεδάκι καλό ήταν)
ρούχα κανονικά και παπούτσια απλά ( θυμάσαι που δεν μας ένοιαζε;)
πολύ πάθος ( και που δεν ειχε σημασία αν ήσουν κορίτσι φτάνει να έπαιζες καλά!)
το ποδόσφαιρο είναι κάτι σαν τη θρησκεία:
παγκόσμιο αλλά συγκεκριμένο
γεννά τα πιο μεγάλα συναισθήματα -χαρά για την ομάδα που νίκησε, λύπη για την ήττα
απλοί κανόνες που όλοι μπορούν να ακολουθήσουν
Οι νόμοι του ποδοσφαίρου είναι νόμοι ισότητας
Και αυτό που κάνει το Παγκόσμιο Κύπελλο ακόμα πιο ωραίο, είναι ότι βλέπεις τον κόσμο όλο, τις κουλτούρες, μέσα από τη τεχνική τους ( όσο άσχετος και να σαι), τη ψυχολογία των παικτών ακόμα και το χρώμα των στολών τους.
Και όλα αυτά από ένα άτομο που πριν από δύο χρόνια έμαθε τι σημαίνει "σέντρα"!
υ.γ Παραγουάη, Τόγκο, Τρινιδάδ, Ακτή Ελεφαντοστούν. Και Βραζιλία!
No comments:
Post a Comment