Τον πραγματικό μας εαυτό τον γνωρίζουμε ήδη από πολύ νωρίς. Μεγαλώνουμε, ζούμε διάφορα πραγματα, σπουδάζουμε, ερωτευόμαστε, αλλάζουμε αλλά ο πυρήνας του εαυτού μας δεν αλλάζει. Γιατί είναι ήδη διαμορφωμένος από τα παιδικά μας χρόνια.
Από τότε που με θυμάμαι (από τα τρία μου δηλαδή) μ αρέσε να γνωρίζω καινούριο κόσμο αλλά να τους παρατηρώ από "απόσταση ασφαλείας". Στα 5 μου διάβασα το πρώτο μου βιβλίο κόμικ. Στα 7 μου ζήτησα σε ένα οικογενειακό ταξίδι στην Κρήτη,να με πάρουν στον τάφο του Καζαντζάκη. Στα 6 μου είχα μάθει να ρυθμίζω το video στο σπίτι μας. Στα 7 μου έπρεπε να ήμουν "σοβαρή"και να δίνω το καλό παράδειγμα στην αδελφή μου (χα!). Στα 10 μου είχα πρωτοδει τσόντα. Στα 8 άρχισα το κάπνισμα με Assos τσιγάρα ( το έκοψα 2 βδομάδες μετά). Τη μάνα μου την είχα όμως πρωτοφρικάρει αρκετά χρόνια πριν. Στα 12 μου έκανα την πρώτη μου δίαιτα. Μέχρι τα 16 μου είχα διαβάσει σχεδόν όλους τους έλληνες συγγραφείς του μεσοπολέμου. Στα 11 μου είχα ερωτευτεί για πρώτη φορά και στα 15 μου είχα δηλώσει ότι ο έρωτας είναι η πιο εγωιστική πράξη. Τώρα....χρόνια μετά ότι και να κάνω, όσα και να έχω ζήσει, όσα και να έχω υποψιαστεί διαπιστώνω ότι ο πυρήνας μου μέχρι τα 16 ήταν ήδη ολοκληρωμένος. Και ότι αυτά που κάνω τώρα, τα είχα ήδη κάνει από πολύ νωρίς ( και να μην πω και καλύτερα).
Και τελικά όσες φορές νιώθω ότι δεν με αγαπώ, είναι επειδή δεν ανατρέχω στον πυρήνα μου.
Από τότε που με θυμάμαι (από τα τρία μου δηλαδή) μ αρέσε να γνωρίζω καινούριο κόσμο αλλά να τους παρατηρώ από "απόσταση ασφαλείας". Στα 5 μου διάβασα το πρώτο μου βιβλίο κόμικ. Στα 7 μου ζήτησα σε ένα οικογενειακό ταξίδι στην Κρήτη,να με πάρουν στον τάφο του Καζαντζάκη. Στα 6 μου είχα μάθει να ρυθμίζω το video στο σπίτι μας. Στα 7 μου έπρεπε να ήμουν "σοβαρή"και να δίνω το καλό παράδειγμα στην αδελφή μου (χα!). Στα 10 μου είχα πρωτοδει τσόντα. Στα 8 άρχισα το κάπνισμα με Assos τσιγάρα ( το έκοψα 2 βδομάδες μετά). Τη μάνα μου την είχα όμως πρωτοφρικάρει αρκετά χρόνια πριν. Στα 12 μου έκανα την πρώτη μου δίαιτα. Μέχρι τα 16 μου είχα διαβάσει σχεδόν όλους τους έλληνες συγγραφείς του μεσοπολέμου. Στα 11 μου είχα ερωτευτεί για πρώτη φορά και στα 15 μου είχα δηλώσει ότι ο έρωτας είναι η πιο εγωιστική πράξη. Τώρα....χρόνια μετά ότι και να κάνω, όσα και να έχω ζήσει, όσα και να έχω υποψιαστεί διαπιστώνω ότι ο πυρήνας μου μέχρι τα 16 ήταν ήδη ολοκληρωμένος. Και ότι αυτά που κάνω τώρα, τα είχα ήδη κάνει από πολύ νωρίς ( και να μην πω και καλύτερα).
Και τελικά όσες φορές νιώθω ότι δεν με αγαπώ, είναι επειδή δεν ανατρέχω στον πυρήνα μου.
Να αφήσω και εδώ τις ευχές μου.
ReplyDeleteΧρόνια μας πολλά!!!
Σήμερα είναι η παγκόσμια ημέρα των bloggers!!!
Κεραστικό δεν έχει;
ReplyDeleteκαλημέρα τουλιπάκι :)
ReplyDeleteκάπως έτσι τα βλέπω κι εγώ.. αγάπη.. πυρήνας.. ζωή.. όλα μαζί..
Να το πω λίγο διαφορετικά;
ReplyDeleteΕίμαστε οι ίδιοι από μικροί.
Αισθανόμαστε, αλλά δεν γνωρίζουμε.
Όσο μεγαλώνουμε (δεν εννοώ ηλικιακά), τόσο μας μαθαίνουμε.
Βγάζουμε στην επιφάνεια αυτό που ήδη υπήρχε.
Καλημέρα.
...δεν ειμαι σιγουρος!
ReplyDelete@mary γεια σου μαιρη! ναι όλα μαζί είναι δεν διαχωρίζονται.
ReplyDelete@andy και αυτός είναι ένας τρόπος, δεν το είχα σκεφτεί. Άρα η επιφάνεια μας ήδη υπάρχει απο μικρά παιδιά...
@nicolα για ανάλυσε!!
Εμένα πάντως πως μου ήρθε τώρα να κάνω μία διασκευή στον Οδ. Ελύτη ?
ReplyDelete"Δίνεις το χέρι στη δικαιοσύνη
ο ουρανός σου είναι βαθύς και ανάλλαχτος
Οτι αγαπάς γεννιέται αδιάκοπα
Οτι αγαπάς βρίσκεται στην αρχή του πάντα"
tzampa tosa xronia...
ReplyDelete@marina. έτσι ακριβώς :)
ReplyDelete@drskafidas. τίποτα δέν είναι τσάμπα. σκέψου ότι ακόμα και να συνειδητοποιείς είναι κάτι...so...
στη σχάση όμως...δύσκολα...
ReplyDelete@vromogato. ποια σχάση καλέ;
ReplyDeleteΈτσι είναι. Κι εγώ πιάνω συχνά τον εαυτό μου να αντιδρά με «ωριμότητα» κατά τον ίδιο τρόπο που θα αντιδρούσα και πριν 5 ή 10 ή 15 χρόνια. Νομίζω πως αλλάζω τις λέξεις απλά. Βλέπετε και εμένα με βοήθησαν οι συγγραφείς του 20ου αιώνα να φτιάξω τον πυρήνα μου, οπόταν το λεξιλόγιο της κρίσης διανθίζεται. Η μέση της εφηβείας είναι μάλλον η αρχή του υπολοίπου της ζωής μας.
ReplyDelete@michaella. έχεις πολύ δίκιο. η εφηβεία είναι πάρα πολύ σημαντική για τη συνέχεια μας. απλά εγώ ελεγα κιόλας ότι και τα πολύ μικρά μας χρόνια παίζουν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο! Δηλαδή κάνω ενα flashback στα 5 μου και βλέπω οτι οι βασικές μου αντιλήψεις για τα πράγματα γύρω μου υπήρχαν από τότε!
ReplyDelete