Love in the (tulip) garden

Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια τουλίπα. Η τουλίπα αν και δουλευε παρα πολυ, ήταν παιδί της νύκτας. Πήγαινε σε μπαρακια, σε κλαμπακια κτλ. Σε ένα από αυτά τα μπαράκια γνώρισε κάποιον, φιλο μιας φιλης. Ας τον ονομάσουμε Φίκο (οχι το ποδοσφαιριστή, το φυτό). Ο Φίκος ήταν πολυ γοητευτικός, πολύ σεξι και είχε τα πιο ωραία μάτια. Μολις τον πρωτοαντίκρυσε η τουλίπα, έγινε πάρα πολυ ροζ. Υπο άλλες περιστάσεις ήταν πολύ ομιλιτική αλλά με το Φίκο....μουγκα. Έτσι για ένα ολόκληρο χρόνο παιζόταν κάθε βδομάδα, στο ίδιο μπαράκι, στις ίδιες σχεδόν θέσεις, ένα παιχνίδι. Ονομαζόταν "ποιος θα καρφωσει πρώτος και ποιος θα αντέξει περισσότερο". Κάποτε κέρδιζε η τουλίπα, κάποτε ο φίκος. "Ωραία τα παιχνίδια" , σκεφτόταν η τουλίπα αλλά κάπου είχε κολλήσει με το φίκο και αυτό δεν της άρεσε. Περνάγανε οι μήνες. Το δεύτερο χρόνο η τουλίπα σκέφτηκε να εξαφανιστεί. Από τη μια είχε παραγίνει working girl και από την άλλη άρχιζε να συμβαίνει αυτό που φοβόταν πάντα: άρχισε να γίνεται λογική και να μη θέλει να τρώει τα μούτρα της με μαθηματική ακρίβεια ( κάτι που για πάρα πολλά χρόνια την κατέστρεφε και την έτρεφε ταυτόχρονα). Και έτσι δεν πήγαινε στο μπαράκι. Οπότε δεν έβλεπε και το Φίκο. Φυσικά ακόμα της άρεσε, αλλά κάπου είχε αρχίσει να αγαπάει και τον εαυτό της....

Και φθάνουμε στο τώρα. Μια νύκτα του Ιούνη, τυχαίνει να μιλήσει στο τηλέφωνο με το Φικο. Η φωνή του της φάνηκε γελοία....η τουλίπα βλέπεις έχει ένα κόλλημα με τις φωνές. Μα γιατί δεν το είχε προσέξει πιο πριν; Πόσο ασταθής και αστεία ήταν η φωνή του Φίκο... Κλείνοντας το τηλ, η τουλίπα δεν είχε γίνει ροζ, δεν τον σκεφτόταν τόσο πολύ....μήπως είχε αρχίσει η απομυθοποίηση; Μήπως η τουλίπα είχε γίνει μια τουλίπα με άποψη και μπορούσε πλέον να προστατεύεται; ( SPF40 και βάλε)

Ίσως οι απορίες της τουλίπας να λυθούν όταν τον δει....Εαν και όταν την καρφώσει, δεν λιώσει τότε σίγουρα θα ξέρει ότι στο δικό της κήπο τουλάχιστον, δεν χωράνε οι Φίκοι!