Thursday, May 16, 2013

7 χρόνια φαγούρας

Ένα ζεστό βράδι του Μάη πριν από ακριβώς 7 χρόνια, με ανοικτό παράθυρο και το αεράκι να μπαίνει μέσα, κάθισα μπροστά από το παλιό μου ξύλινο τραπέζι, άνοιξα το laptop, πληκτρολόγησα www.blogger.com, γράφτηκα, βρήκα, μέσα σε πέντε λεπτά, όνομα και έγραψα αυτό:

"...ο λύκος δεν είναι εδω.
Η μήπως περπατω μέσα στην πόλη επειδή περιμένω το λύκο να λθει; Μάλλον.
Και στην πορεία δημιουργώ τους δικούς μου αστικούς μύθους, φτιάχνω τις δικές μου εικόνες και ψάχνω τις κρυμμένες ιστορίες της πόλης. Γιατί αυτές μου καθορίζουν την ενέργεια..."

Μου το σχολιάσε η Mary.

Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Άρχισα να γράφω, ευτυχισμένη που η ανωνυμία μου με βοηθούσε να εκφραστώ. Έγραφα πράγματα που δεν είχα πει ποτέ στους φίλους μου. Μετά ήρθε η Ελένη Ξένου, η τότε διευθύντρια του πιο ωραίου περιοδικού της Κύπρου, του Υστερόγραφου, διάβασε μερικά κομμάτια μου, της άρεσαν και μου πρότεινε να γράφω εκεί. Τι ωραίο ταξίδι που ήταν εκείνο! Άλλο πράγμα να βλέπεις τα κείμενα σου, γραμμένα στο χαρτί. Είχε και πλάκα γιατί καθώς καθόμουν σε cafe, άκουγα διπλανή παρέα να διερωτούνται ποια ήμουν. 

Γνώρισα κόσμο - ιντερνετικά τουλάχιστον - , έκανα ωραίες παρέες μέσα από το blog. Έπεσα ταυτόχρονα στην παγίδα, να πω για το blog σε έναν τύπο που έβγαινα τότε οπότε τότε είχε πάρει την κατηφόρα του ο "κήπος" μου. Όταν γράφεις για να εντυπωσιάσεις υποσυνείδητα κάποιον, δεν γράφεις για σένα.

Μου πρότειναν από έναν καλό οίκο να το κάνω βιβλίο το blog, αλλά αγαπούσα ( και αγαπώ) την ταυτότητά μου την τουλιπένια οπότε είπα όχι.

Υπήρχαν μέρες που δεν είχα τίποτα να πω και έγραφα με το ζόρι. Μάλιστα, ένας έξυπνος τύπος που ανακάλυψε το μπλογκ και τον ήξερα και προσωπικά, μου πε ότι είναι σαν να το κάνω με το ζόρι.

Το blog εξελίχθηκε μαζί μου. Έτσι και αλλιώς πάντα έγραφα και πάντα γράφω, όχι για τους άλλους αλλά για να καταγράφω εγώ το τι ζω, ώστε να το διαβάζω μετά και να θυμάμαι. Δεν θέλω να ξεχνάω τη ζωή μου. Έτσι και ποτέ κανείς να μην το διαβάζει, θα το διαβάζω εγώ.

Και μετά;
Και μετά δεν ξέρω που θα πάει. Μ' αρέσει να γράφω. Μ' αρέσει να γράφω εδώ πολύ. Μου έλειψε, αυτούς τους μήνες που έμεινα μακριά. Νιώθω ότι ξαναβρήκα μέρος της ταυτότητας μου, τώρα που ξανάρχισα.


Σε ευχαριστώ που διαβάζεις όλα αυτά τα χρόνια :)





43 comments:

  1. Once a blogger, always a blogger. Happy birthday!:)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Εχμ λιγο δεσμευτικό δεν είναι; :)
      Μερσιιι

      Delete
  2. Με πρόλαβε η από πάνω :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Έγραψες κανα κείμενο της προκοπής ή ακόμα; Τσάμπα σε έβαλα στα λινκς; :P

      Σε ευχαριστώ αφρικαν μποι! χχ

      Delete
    2. Όταν έγραφα τα καλά, εσύ μ' είχες αλλού...βάλει, τώρα που δεν υπάρχει όρεξη μουρμουρίζεις...
      Γυναίκες...:)

      Delete
    3. Βασικά δεν σε είχα καν :)
      Γυναικες, τουλίπες, ξέρεις τώρα...

      Delete
  3. Σ' ευχαριστούμε που υπάρχεις στη μπλογκόσφαιρα :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. :) τι τζέντλεμαν!

      Σε ευχαριστώ αγαπητέ μου Invictus :)

      Delete
  4. Να σου ζήσει τουλίπα μου! Έγω πρόσφατα ανακάλυψα την μπλογκόσφαιρα (άρα και εσένα) αλλά νομίζω είσαι ξεχωριστή παρουσία

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια Brenda μου! Θα σ αρέσει η μπλογκόσφαιρα! ( είπε η παλιά)

      Delete
  5. Χρόνια πολλά τουλιπάκι!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σε ευχαριστώ Νεραϊδα μου!

      Delete
  6. Επιτέλους τζιαι κάποια πιο "μεγάλη" μου δαμέσα! χα χα
    Χρόνια πολλά και δημιουργικά τουλιπάκι :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. γιατί βρε Ρουθ, εσύ πόσο είσαι; :)
      Σε ευχαριστω πολύ!

      Delete
  7. χρονια πολλα τουλιπακι...εισε για μενα μια ηλιακτιδα στην καρδια...σε ευχαριστω...

    ReplyDelete
    Replies
    1. ΩΩΩ!!!! και συ καραβι στ ανοικτααα! χχ

      Delete
  8. 7 χρόνια; και νόμιζα πως εγώ είμαι παλιός χαχα. Χρόνια του καλά εύχομαι. Πάντα να το έχεις ως καταφύγιο, ως χαβαλέ, ως κάτι ευχάριστο και ποτέ ως καταναγκασμό. Καλή σου μέρα :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Εγώ ειμαι η παλιά Mahler :) Το ξέρω μικροδείχνω όμως :)

      Μ' άρεσε η λέξη καταφύγιο :)

      Καλημέρα!

      Delete
  9. Καλώς το το κορίτσι μας :)

    Αντε, μου'λειψες!

    ReplyDelete
    Replies
    1. ξαδεεερφη μου!!!
      καλα δεν ειναι οτι χαθηκα και εναν αιωνα, κατι μηνες ηταν!
      Και μενα μου λειψες! χχ

      Delete
  10. Είσαι μπουμπού και κουταβάκι, είσαι μωγιάκι, γλουμπήσω σε! Πάντα να μας γράφεις καλή μου!

    ReplyDelete
  11. Γλόμπος =
    1.) Ο γλόμπος του Κύρου, εφεύρεση, ιδέα
    2.) Μωγιάκι με καθόλου μαλλιά, ο Μενέλαος
    3.) Γλυκούλικα λογάκια, μωρουδίσματα

    ReplyDelete
    Replies
    1. 1. το ξέρω
      2. δεν το ήξερα
      3. δεν τα αντέχω

      Delete
  12. Η αστική τάξη καλό μου μονίμως 'από κάπου φεύγει', μονίμως σπάνε τα μούτρα τους και μονίμως μένουν στον τόπο. Είναι πραγματικά άξιο απορίας το πως αμφισβητούμε μερικές φορές το εγώ, το ένστικτο, μόνο και μόνο για να διαπιστώσουμε ότι ταυτότητες δεν υπάρχουν και ότι ρίχνουμε ζάρια! Μακάριοι θα γινόμασταν αν μπορούσαμε για μία φορά στη ζωή μας να παίξουμε το ανώτερο παιχνίδι, το παιχνίδι το παραβολικό, το παιχνίδι του agent, το δραματικό. Μα καλά δεν σου αρέσουν τα γλυκουλικά λογάκια ή σου αρέσουν διαφορετικά γλυκούλικα λογάκια? Άγνωστή περιουσία και αστικός μύθος! Το παιχνίδι δεν βρίσκεται στα ψηλά, βρίσκεται σε κάποια μίνιμουμ που δύο μέρες αργότερα αποφασίζουν να ξεκινήσουν να το παίζουν έτσι. Μουά. Οι ταινίες είναι θέμα ημερών και μετά τι. Σε κάθε περίπτωση μακάρι τα νέα να μην είναι μόνο νέα να είναι ειδήσεις, ανακοινώσεις, τελειώματα. Μακάρι πάντα να μην χρειάζεται να δούμε ή να φύγουμε από κάπου για να σκεφτούμε από μόνοι μας, για όλα τα αστέρια του κόσμου. Κάτι έχει κάνει. Καλό σου απόγευμα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μενέλαε μου, τι ωραια που τα λες!
      Συμφωνω με όλα όσα λες.
      ( οχι δεν μ αρεσουν τα γλυκουλικα λογακια - χωρισα γκομενο γι αυτό ακριβως το λογο)
      Καλη σου μέρα!

      Delete
  13. nothing to say other than yeiiiih!

    ReplyDelete
  14. Να ζήσεις Τουλίπππππα και χρόνια πολλάααα πιο μεγάλη να γίνεις με άλλο πακράουνττττ

    Αγαπητή Τουλίπππα (με 2-3-4 π να γεμώνουν το στόμα τζαι να φέφκει τζαι λλίο φτύμα),
    γνωρίζεις πόσο σταθμός ήταν το μπλογκ σου για την RoAm, so thanks!
    Και εδώ να σου πω πόσο λατρεύω τα σαρκαστικά σου comments, nothing makes me happier than a bit of sarcasm.

    A τζαι ναι το ΥΓ ήταν γαμάτο.

    η αλήθκεια επειδή δκιαβάζω σε σίουρα τα 6.5 που τα 7 χρονάκια it's good to see that you are back. εν τζαι μπόρεις να κόψεις τα habits σου έτσι εύκολα.

    Looking forward for the next 7 ;-)
    ίντα που εγίναν τζείντα ταξίδκια που επήαινες κάποτε? Ελείψαν?
    κρίμα, κλαψ.

    Τζαι το UT 's Point of View...παίζει πελλό. me don't like.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Roam μου καλή,
      Θυμάμαι τότε που άρχισα να σε πρωτογνωρίζω. Το πιο διασκεδαστικό σημείο, ήταν που έγραφες και νόμιζες ότι δεν σε διάβαζε κανείς - ήταν θεικα μερικά ποστ! πολύ γέλιο!
      Αντε να πας πίσω Λονδίνο, να γράφεις και κάτι για την αγαπημένη μου πόλη.

      Σαρκασμος = μα φυσικά, αλλιώς θα ήμουν απλά μια απλή ροζ τουλίπα( γιαξ).

      Έχεις δικιο για τα ταξιδάκια, έχω καιρό να γράψω. Το επόμενο ποστ θα στο αφιερώσω και θα γράψω για ένα από τα πρόσφατα ταξίδια μου.

      και οκ οκ θα ανανεώσω και το point of view ( ελπιζω να θυμαμαι το pass).

      συνεχισε να γράφεις τα ιατρικά σου - μ αρέσουν χε χε


      ( Roam δεν σ αρέσει το background μου;)

      Delete
    2. Χαχα ναι ήμουν μικρή και άμυαλη.
      Κόμα έχω πολλή γέλιο να σιωνώσω αλλά ντάξει ο νους μου τωρά φακκά γυρίλλες, no time for that in me writings (με εγγλέζικο χωρκάτικο αξάαα).
      Το πρώτο μου Λονδινο-ποστ θα σου το αφιερώσω επίσης!
      Εν το μεταξύ που τ αλήθκεια...επαραπονιούμουν ως ένα σημείο για το Λονδίνο αλλά κάπως με τα κόμμεντς σας τζαι το encouragement σας για "αναζήτησεις" εκάμετε με να το αγαπήσω τόοοοοοσοοοο πολλά.

      Τα ιατρικά δεν θα λείψουν that;s for sure!
      Άσε που παίζει σε 1 χρόνο που να μαι στο Croydon να έχω placement στες Πρώτες Βοήθειες. Πολλήν action and blood. Θα το αλλάξω σε
      ER-oAm

      ps- μα θέλω password? Ενόμιζα ότι εδούλεφκε χωρίς που ετσιάκκαρα πρόσφατα.

      όι όι εν μια χαρά το πάκραου αλλά λαλώ τα μαλλιά σου εν τα ξέρω, το μόνο χρώμα που ξέρω εν του πάκραουντ χαχα. {πάει με το χάππι birthday tooo youuuu}

      Delete
    3. Croydon; ενδιαφερον- εχει κατι ωραια gastropubs εκει γυρω, αμα πας να σου πω.
      το Λονδινο, ειναι θεικο - μα τι εννοεις οτι επρεπει να σε πεισουμε; :P

      Θελει password, για να μπω μεσα εγω να κανω upload.

      χα χα πακραου α χαχα

      Delete
  15. Ταυράκι το blog δηλαδή! γι' αυτό είναι τόσο ξεχωριστό! :Ρ

    (βραβείο πιο άκυρου comment :P )

    Να σου ζήσει τουλίπα μου και εύχομαι να συνεχίσει να σε γεμίζει.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ταυράκι με Λέοντα μάνα - αντιλαμβάνεσαι τι καυγάδες κάνουμε :)

      Σε ευχαριστώ αγαπημένη μου pax!
      Φιλια στη Λεμεσό!

      Delete
  16. http://www.brainpickings.org/index.php/2012/10/19/so-you-want-to-be-a-writer-charles-bukowski/

    ReplyDelete
    Replies
    1. Το ειχα ξαναδιαβασει! Πόσο σωστό ! Και τελικά, ειναι οντως θέμα καλής στιγμής.
      Καλη στιγμή = να απαλλαγείς από τους λάθος λόγους που θες να γράψεις.

      Delete
  17. και μέχρι σήμερα σε διαβάζω χωρίς να σε ξέρω προσωπικά τουλιπάκι :))))) μου έλειψες όντως αυτό τον καιρό που δεν έγραφες βρε συ :) ..και όντως, είναι κάτι ξεχωριστό το blogging, ...facebook και τέτοια είναι άλλη φάση, το blog είναι προσωπική ανάγκη :))
    χρόνια πολλά στο blog :))))))) keep blogging!

    ReplyDelete
  18. Εγω δυστυχως προσφατα σε ανακάλυψα. Χρονια σου πολλά και οσο σε γεμίζει να το συνεχίζεις. :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ποτέ δεν είναι αργά :)

      Σε ευχαριστώ Πρασινάδα μου!

      Delete
  19. welcome back and keep blogging! :-)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλως σε βρήκα samaritissa :)

      Delete