Είναι μέρες, μήνες, φάσεις που διερωτάσαι που πας.
Οι σοφοί φίλοι σου λένε πως δεν υπάρχει λόγος να το σκέφτεσαι. Γιατί πολύ απλά, η ζωή συνεχίζεται και συ, χωμένη μέσα στις σκέψεις σου, ξεχνάς να ζεις.
Ο ποιητής είπε πως σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι.
Ποια είναι η πορεία μας δηλαδή;
Υπάρχουν κάποια πράγματα που θα έπρεπε να κάνουμε; Υπάρχει όριο στο να κάνεις ότι πραγματικά θες;
Μένεις στην Κύπρο ή στην Ελλάδα. Δυο χώρες, των οποίων η διοίκηση κατάφερε μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα, να διαλύσει τα περισσότερα δεδομένα που είχες.
Δεδομένα: Ποιότητα ζωής, σχετικά εύκολη ζωή, καλές σχέσεις με τον κόσμο, ευκολίες σε πολλά πράγματα, ένας καλός μισθός.
Αν αποδεκτώ ότι εδώ θα μείνω, γιατί έτσι κι αλλιώς στα 36 παρά κάτι, μου φαίνεται κάπως δύσκολο να ξαναρχίσω κάτι άλλο, αλλού, που πάω;
Θα είμαι σε μια δουλειά που κάθε μέρα που περνάει, δυσκολεύει; Που δεν βρίσκω πλέον λόγο να κάνω; Που οτιδήποτε κίνητρο είχα ( καριέρα, έστω μια ματαιοδοξία) δε έχει πια σημασία;
Ναι οκ, δεν είμαι άνεργη. Οκ, μειωμένος μισθός, αλλά ζω οκ. Θα έπρεπε να μην διαμαρτύρομαι. Γιατί φτάσαμε να συμβιβαζόμαστε ( ναι αυτό κάνουμε) με το "να λες και ευχαριστώ που εισαι εδώ".
Συμβιβασμός.
Αυτό είναι η ζωή μας;
Και αν δεν το θέλουμε, τι κάνουμε;
Και μην μου πεις, τίποτα. Δεν το δέχομαι.
Μια είναι η ζωή που έχουμε.
Πως τολμάς; Πως ρισκάρεις;
Τα χρόνια περνάνε και γω κάθε μέρα "κολλάω" όλο και περισσότερο.
Θέλω δρόμους ανοικτούς.
Θέλω επιτέλους να ξυπνώ το πρωί και να χαμογελώ.
Η ζωή δεν είναι μόνο συμβιβασμός, εσύ να διαλέγεις πού θα συμβιβάζεσαι και πού θα επαναστατείς αναλόγως με τι έχεις να χάσεις/κερδίσεις. Εγώ κάποτε νιώθω ότι έχω μια εσωτερική ζυγαριά που με βοηθά να αποφασίσω τι να κάνω σε κάθε βήμα μου
ReplyDeleteΤο θέμα ειναι να την εμπιστεύεσαι την εσωτερική ζυγαριά. Μήπως αυτό είναι το ένστικτο;
DeleteΝιώθω οτι εχω κάνει συμβιβασμό με το να μένω Κύπρο.
...τουλάχιστον συνεχίζεις και βγάζεις/γράφεις...κάτι είναι κι αυτό...
ReplyDeleteΣιγουρα! Αυτο είναι σημάδι οτι δεν έχω πέσει σε κατάθλιψη. Αλλά ξέρεις κάτι βρε αφρικαν;
DeleteΠεθύμησα να ενθουσιαστώ για κάτι, να γράψω ένα κείμενα απόλυτα εμπνευσμένο και θετικο.
Ξέρω οτι ειναι δικό μου θέμα η θετικότητα, αλλά αυτή την περίοδο έχω χάσει την μπάλα.
γράφε γράφε, κάτι θετικό θα βγει στο τέλος :)
DeleteΕγώ νομίζω ότι ίσως να σε βοηθήσει να ρωτήσεις το "ΤΙ". Τι θέλεις να αλλάξεις από τη ζωή σου; Καταλαβαίνω ότι είσαι ανικανοποίητη από αυτήν. Όμως τι θέλεις να αλλάξεις; Εντόπισε το και στόχευσε σε αυτό.
ReplyDeleteΘέλεις μια πιο καλή δουλειά; Ψάξε το και κυνήγησε το. Όμως έχοντας υπ' όψιν και τις συνέπειες. Αν θέλεις τόσο πολύ κάτι άλλο, θα το κυνηγήσεις. Αν στο βάθος φοβάσαι τόσο πολύ να ρισκάρεις, τότε δεν θέλεις αρκετά. Και τότε είναι που μένεις και είσαι ευχαριστημένος με αυτό που έχεις.
Θέλεις άλλο σπίτι; Μετακόμισε.
Θέλεις να ζήσεις κάπου αλλού; Πού θέλεις να πας; Λονδίνο, Παρίσι, Νέα Υόρκη; Άρχισε να ψάχνεις για δουλειές εκεί. Παρ' όλο που νομίζω ότι η ζωή δεν θα είναι και πολύ διαφορετική. Ναι, έχεις περισσότερες ευκαιρίες για καριέρα. Και μετά; Η προσωπική ζωή είναι που κάνει τη διαφορά στο τέλος της μέρας. Η μοναξιά είναι μοναξιά ακόμα και με το πιο γκλαμουράτο περιτύλιγμα των μητροπόλεων της Ευρώπης. Εγώ νομίζω ότι αυτό θα κάνει τη διαφορά.
Θέλεις να γεμίσεις τον ελεύθερο χρόνο σου; Γίνε εθελόντρια. Υπάρχουν πολλά οργανωμένα σύνολα. Ξεκίνα ένα χόμπι. Δραστηριοποιήσου σε έναν οργανισμό (αν ψάχνεις κάποιον, contact me:). Νομίζω τούτος είναι ο πιο καλός τρόπος να γνωρίσεις κόσμο.
Θέλεις να ερωτευτείς; Αυτό είναι το πιο δύσκολο. Συγκεκριμενοποίησε το target group σου. Δώσε ευκαιρίες. Αν νιώθεις ότι δε μπορείς να το διαχειριστείς, πήγαινε σε ένα ψυχολόγο. Δεν είναι κακό. Πολλοί άνθρωποι βρήκαν τον εαυτό τους έτσι.
Στο ερώτημα σου "πώς τολμάς και ρισκάρεις;" θα έλεγα να εντοπίσεις αυτά για τα οποία αξίζει να ρισκάρεις. Για τα άλλα μπορείς πάντα να κάνεις ένα συμβιβασμό. Και ο συνειδητοποιημένος συμβιβασμός βοηθά στην ψυχική μας ηρεμία.
Τέλος, θα σου έλεγα να μιλήσεις με κάποιον. Πρόσωπο με πρόσωπο. Τις προάλλες είχα πανικοβληθεί για ένα προσωπικό μου ζήτημα. Βρέθηκα με μια φίλη, μιλήσαμε και με ηρέμησε απίστευτα. Επειδή ήταν έξω από την κατάσταση, επειδή μπορούσε να σκεφτεί out of the box. Ενώ εγώ δεν μπορουσα, γιατί με αφορούσε άμεσα.
"Επολλολόησα" :) Να 'σαι καλά τουλίπα μου εύχομαι.
Εν κανεί που επολλολόησα, συνεχίζω με παραδείγματα!
DeleteΈχω ένα φίλο που είχε μια πολύ καλή και αρκετά καλοπληρωμένη δουλειά. Με ένα πολύ καλό συνδυασμό πτυχίου και μεταπτυχιακού. Όμως είχε και ένα χόμπυ το οποίο του είχε γίνει απωθημένο και ένιωθε ότι ήθελε να ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό. Άφησε όλη τη ζωή που είχε εδώ, πήγε Αγγλία, έκανε ένα σχετικό δίπλωμα, βρήκε και δουλειά (!) ενώ άλλοι ψάχνουν χρόνια στο συγκεκριμένο αντικείμενο, και αποφάσισε μετά από ένα χρόνο να επιστρέψει. Ακόμα κι αν εδώ δεν θα πληρώνεται (τόσο) καλά. Και όταν τον ρώτησα γιατί, μου είπε ότι εδώ περνάει πολύ καλύτερα, και ότι καλή είναι και η καριέρα, αλλά στο τέλος της μέρας είναι η ζωή που κάνουμε που μετρά. Βέβαια αυτός το δοκίμασε και είδε ότι τελικά δεν του κάνει τόσο πολύ όσο αυτό που είχε πριν. Πολλοί από μας πρέπει να κάνουμε νοητά αυτές τις διεργασίες.
Ένα απο τα προβλήματα μου ειναι οτι δεν εχω ελεύθερο χρόνο. Τουλαχιστον πριν τις 10 το βράδι.
DeleteTo "TI" είναι πολύ δύσκολο. Δεν έχω ένα απωθημένο πολύ έντονο όπως ο φίλος σου. Και συμφωνώ οτι βλέπεις και που είναι η ζωή σου. Πχ φιλοι, οικογενεια, που νιωθεις ανετα να δημιουργήσεις.
Αλλά από την άλλη δεν ξέρω αν όλα αυτά είναι και βόλεμα, τουλάχιστον για μένα.
Ναι, οι φίλοι πάντα βοηθάνε. 1-2 που έχω ειδικά για να με ηρεμουν στις κρίσεις πανικού, κάνουν πολύ καλή δουλειά. Ομως δεν θέλω να τους επιβαρύνω τόσο συχνά.
Ο ψυχολόγος είναι μια χρονοβόρα διαδικασία. Τώρα θα μου πεις, τίποτε δεν είναι εύκολο.
Σε ευχαριστώ για τις σκέψεις, θα τις ξαναδιαβάσω :)
Ναι είναι χρονοβόρα διαδικασία ο ψυχολόγος, και θα έλεγα κυρίως επίπονη. Ελπίζω να μην με παρεξήγησες που το πρότεινα. Απλώς τα πέντε πλάσματα που ξέρω ότι έχουν πάει, μου είπαν ότι τους βοήθησε τρομερά, οπότε υποθέτω ότι αξίζει. Αν είχα τα χρήματα θα πήγαινα. Προς το παρόν βγάζω τα νεύρα και τα άγχη μου στη γυμναστική, τον ύπνο και τους φίλους. :)
DeleteΜα έχω πάει.
DeleteΚαι γυμναστική κάνω και φίλους βλέπω. Και εννοειται κοιμαμαι, γιατί είμαι τέζα ως τις 11 :)
Μου αρέσουν τα θέματά σου τελευταία! Λες όσα σκέφτομαι με όμορφο τρόπο. Ίσως οι λόγοι σου και οι σκέψεις σου να είναι άλλες από τις δικές μου αλλά αυτό δεν έχει σημασία.
ReplyDelete1. Να ξυπνάς και να χαμογελάς! Κι αυτό να μην έχει σχέση με την δουλειά σου. Βρες τους τζάμπα λόγους χαμόγελου.
2. Αν θες να ρισκάρεις, ρίσκαρε. Βρες τον τρόπο που τα πετύχεις και κάνε το.
3. Για μένα έχει φυσικά σημασία ο προορισμός. Με την απλή λογική, ότι αν δεν φτάσεις εκεί που θες , μπορεί να είσαι κι αποτυχημένος. οκ ,απολαμβάνεις τη διαδρομή αλλά αυτή να σε πάρει στην ευτυχία σου κι όχι στ' ανάθεμα.
4. Δεν μου αρέσει ο συμβιβασμός. Προτιμώ όσο έχω την πολυτέλεια να μην βάζω νερό στο κρασί μου. Αν θέλω κρασί, θέλω κρασί! Αν δεν μπορώ να έχω κρασί την δεδομένη στιγμή μπορώ να επιλέξω χυμό πορτοκάλι ή νερό ή τεκίλα. Βασικά παίζεις με τις επιλογές. Η επιθυμία σου είναι σταθερή : Κρασί. Αλλά δεν την επιλέγεις πάντα γιατί αν το έκανες θα ήταν ψυχαναγκασμός κι όχι ελευθερία.
Θα βρεις το δρόμο σου!
Απλά επειδή είναι σημαντικό για σένα!
1. "τσάμπα λόγους" μ άρεσε αυτό :)
Delete2. Φοβάμαι ( να, το είπα)
3. ωραιος τρόπος να το σκεφτεί κάποιος. Και ναι, ειναι ιδανικό η κατάληξη να είναι η ευτυχία.
4. Ουτε εμένα μ αρέσει. Σωστό αυτό με την επιλογή που δεν μπορείς να την κάνεις πάντα, δεν το χα σκεφτεί ποτέ έτσι.
Θα τον βρω ποτέ άραγε;
Η είναι πιο ευτυχισμένοι οι άλλοι που δεν ψάχνονται τόσο πολύ;
Για το 4. Δεν είμαι σίγουρη αν το έχεις σκεφτεί και κανείς άλλος που να τον θεωρούν νόρμαλ ααχχαχαχααχ
ReplyDeleteΘα τον βρεις! Ή θα βρεις κάποιο άλλο δρόμο, θα τον βαρεθείς, θα τον ξαναχάσεις κτλ.
Άμα είσαι ταξιδιάρικη ψυχή ψάχνεις μονίμως για δρόμους. Ας τους άλλους. Αυτοί κάνουν "άλλο επάγγελμα". Εγώ να φανταστείς ονειρεύομαι στην επόμενη μου ζωή να είμαι ταξιτζής.
2. Χαίρομαι που το είπες! Είναι ένα βήμα. Οκ. Δεν χρειάζεται να πιέσεις τον εαυτό σου να κάνει κάτι που φοβάται και προφανώς έχει τους λόγους του να φοβάται. Άρχισε από μικρά πράγματα. Αύξησε τις ώρες που νιώθεις καλά. Βάλε κάτω τα πράγματα, γράψε τα , οργάνωσέ τα. Και τότε θα κρίνεις τι θέλεις να κάνεις. Όλα είναι στο χέρι σου! Καμοιά φορά χανόμαστε απλά για να ξαναβρεθούμε κι όχι για να αλλάξουμε ουσιαστικά κάτι. Αυτό το χάνομαι, ξαναβρίσκω το δρόμο μου είναι πολύ καλό για το μέσα μας. ( για κάποιους απο μας )
Χμ δεν ειναι νορμαλ το 4 ε; Εμενα πάντως μ΄άρεσε!
DeleteΟι ταξιδιαρικες ψυχές βρίσκουν το δρόμο τους η μονίμως γυρίζουν αδίκως;
Επίσης, υπάρχουν οντως λόγοι που φοβάται κάποιος κάτι ή απλά είναι η φοβία για το άγνωστο; Και πάλι ξέρεις, ειναι θέμα ενστικτου.
Αλλα ναι, πρεπει να χαθεις για να ξαναβρεθεις :)
Έχει μέρες να περάσω από το λιβάδι σου αλλά ας απαντήσω :-)
DeleteΔεν ξέρω αν είναι νόρμαλ το 4. Είναι απλά μια στάση ζωής που βοηθά εμένα να ξέρω τι θέλω και να επιλέγω. Κι εμένα μου αρέσει!
Οι ταξιδιάρικες ψυχές θέλουν να ταξιδεύουν. Δεν ψάχνουν λιμάνι. Περιπέτεια, γνώση κι εξέλιξη. Μπορεί να μην καταφέρουν να κτίσουν ένα κάστρο για να το δείχνουν αλλά σίγουρα θα γίνουν αφέντες ( του εαυτού τους ).
Για τη φοβία θα το δεις εσύ. Για παράδειγμα, είχα φοβία να περπατώ το βράδυ μόνη μου στους δρόμους. Κι άρχισα να το κάνω. Άρα σταμάτησε να είναι φόβος επειδή έχω την πράξη και την επίγνωση ότι μπορώ να το κάνω.
Έχω όμως φοβία με ενδιάμεσες καταστάσεις. Η μετάβαση προς το άγνωστο με τρομάζει. Αυτό δεν ξέρω πως να το ξεπεράσω. Απλά το ξέρω. Όταν κάθε φορά με πιάσει το άγχος ξέρω τον λόγο και αρχίζω να σκέφτομαι αν πραγματικά θέλω να κάνω τη μετάβαση ή όχι. Τη συγκεκριμένη φοβία δεν είμαι σίγουρη αν ποτέ την ξεπεράσω.
Με αυτά που λες όμως, την κάθε φοβία μπορείς να την νικήσεις άμα καταφέρεις να σου κάνει κάτι κλικ στο μυαλό και το αντιμετωπίσεις.
Deleteαυτό με τις ταξιδιάρικες ψυχές πολύ μου άρεσε!
επειδη και εγω αυτον τον καιρο νοιωθω τα ιδια με σενα...θα ευχαριστησω τους υπολοιπους για τα σχολια τους...
ReplyDeleteΚαι πάνω εκεί που ενομίζαμε πως έχουμε καλύψει το θέμα των συμβιβασμών, κάθε μέρα οι γραμμές μας τραβούν πιο κάτω..
ReplyDeleteΠάρε μια βαθιά ανάσα, βούτα στη θάλασσα.
mouts
Όπως εκείνο το παιχνίδι, που κατεβάζουν συνέχεια την μπάρα κάτω και συ προσπαθείς να περάσεις χορεύοντας. Ε, κάπως έτσι :)
Deleteπάντως ρε τουλιπακι, στη φάση που είμαστε (ως νησί) άρχισε να με απασχολεί πολύ το ότι πραγματικά δεν αντιδρούμε στην όλη κατάσταση που βρεθήκαμε στο τώρα. γιατί δηλαδή να συμβιβαστούμε με το ότι καταρρέουν τα πάντα γύρω μας; δεν αντιδρούμε (και εννοώ θετική επικοδομητική αντίδραση). κι εγώ φοβάμαι. τι άλλο πρέπει να γίνει δηλαδή για να ρισκάρουμε; άντε, βούτα! ..όπως λέει κι ο/η μουτς :)
ReplyDeleteΣαν τι να κάνουμε Mary μου;
DeleteΔεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο από το να μην υποστηρίζω όλους όσους μας έκλεβαν όλα αυτά τα χρόνια. Από τα καταστήματα, τις υπηρεσίες μέχρι τα καφέ και τα εστιατόρια. Εκεί, αν μπορώ να κάνω κάτι το κάνω.
τι άλλο δηλαδή;