Ώρα, όπως λέμε ωράριο.

Από σήμερα θα εφαρμόσω αυστηρό ωράριο στη δουλειά. Όχι, της Τρόϊκας το ωράριο, το άλλο , αυτό που θα έπρεπε να έχω από καιρό.

Όταν μπήκα σε αυτή τη δουλειά πριν από χρόνια, από τα πρώτα πράγματα που μου μάθανε ήταν πως δεν έχει σημασία η ώρα που θα πηγαίνω γραφείο το πρωί ( φτάνει να είναι πριν από τις 10) αλλά η δουλειά που θα έκανα και πόσο καλά θα την έκανα. Επίσης μου μάθανε πως "αν θες να κάνεις καριέρα τουλίπα, μάθε να δουλεύεις πολλές ώρες".

Και αυτό έκανα. Πήγαινα δουλειά, όχι τόσο πρωί και έφευγα όχι και τόσο νωρίς. Το συνήθες μου ήταν πάντα το 7. Πολλές φορές όταν είχα πολλή δουλειά, σχόλαγα 8 και 9. Επίσης τα περισσότερα σαββατοκύριακα δούλευα από σπίτι.

Μια φορά δε, θυμάμαι πως έφυγα 12 το βράδυ από το γραφείο και πήγα κατευθείαν στο φούρνο να πάρω κάτι να φάω. Μιλούσα στην κοπέλα στο ταμείο σαν να ήταν 8 το βράδι. Όταν βγήκα έξω στο δρόμο, συνειδητοποίησα πως ήταν ερημία γιατί πολύ απλά, δεν ήταν τόσο νορμάλ εγώ να σχολνάω 12.

Πριν από μερικά χρόνια, έφευγα στάνταρτ 10 και πήγαινα κατευθείαν στο Zoo για 2-3 ποτά. Κοιμόμουνα στις 3, ξυπνούσα με το ζόρι στις 8 και ξανά.

Την περασμένη Παρασκευή, ήρθα δουλειά στις 10 παρά αλλά ανέβηκα στο γραφείο στις 1030. Έψαχνα πάρκινγκ  2-3 γύρους του τετραγώνου έκανα αφού ένας βλάκας μπλόκαρε το δικό μου. Έβρεχε και δεν ήθελα να βραχώ, οπότε γύριζα. Ώσπου και βρήκα μια θέση ακριβώς κάτω από την είσοδο.

Ανεβαίνω πάνω, με καλεί αμέσως ο διευθυντής στο γραφείο του.

Μπαίνω μέσα και αρχίζει να φωνάζει. "Τι είναι αυτή η ώρα; Και συ είσαι υπεύθυνη του τμήματος κλπ κλπ". Ανέβηκε το αίμα μου στο κεφάλι, εννοείται. Η δικαιολογία "δεν έβρισκα πάρκιγκ" δεν μέτρησε. Συνέχισε να φωνάζει, συνέχισα να αφρίζω. Και αφού μου τόνισε 10 φορές ότι "εδώ είναι εταιρεία", έφυγα από το γραφείο.

Και σήμερα ήρθα 9. Και θα σχολάσω 5. Ένα ωραιότατο 8ωρο. Διάλειμμα δεν κάνω, αφού τρώω πάνω στο γραφείο. 

Αφού θες "εταιρεία" θα την έχεις.  Και ότι άλλο αυτό συνεπάγεται.