"Δώστε μας νέους, γενναίους έρωτες"

Γράφει ο Πανόπουλος στο doc.tv " Κάψτε όλες αυτές τις δυσλειτουργικές, κάζουαλ και ημι-κακομοίρικες ερωτικές σχέσεις. Δώστε μας νέους, γενναίους έρωτες".

Αν εφαρμόζαμε την πιο πάνω ατάκα, οι μισές ιστορίες γκομενικών δεν θα υπήρχαν. Τουλάχιστον όχι τόσο πολύ ή όσο έχουμε εμείς επιτρέψει να τραβήξουν.

Οι πιο πολλές σχέσεις βασίζονται πάνω στη δυσλειτουργία, τα προσωπικά απωθημένα και ανασφάλειες.

Κάποτε ήμουν με έναν τύπο 6 μήνες. Δεν είχαμε κάτι να πούμε, τον θεωρούσα μέχρι και χαζό. Όμως το σεξ ήταν τέλειο και ο ίδιος με αποθέωνε. Έτσι εκεί που θα έφευγα στις 6 μέρες, έκατσα 6 μήνες. Περήφανη δεν είμαι γιατί επί της ουσίας τον άφησα να θρέφει τις τότε ανασφάλειές μου. Εγώ έφταιγα, όχι αυτός.

Όταν χωρίσαμε, ήμουν μετά για τρία χρόνια single. Γιατί σκεφτόμουν πως πια δεν ήθελα κάτι που να μην άρχιζε με καλούς όρους και που να μην μου έκανε κλικ, πρώτα απ' όλα στον εγκέφαλο.

Σε κάποια φάση άρχισε μια άλλη ιστορία. Που μου έκανε εκείνο το πολυπόθητο κλικ στον εγκέφαλο. Μια ιστορία, που είχε και αυτή τα δικά της καλά και κακά.

Όταν χώρισα, διαπίστωσα το εξής: Δεν φοβόμουν πια να είμαι σε σχέση.

Όσο περνάει ο καιρός, τόσο πιο πολύ καλλιεργείται μέσα μου η ιδέα του τι είναι τελικά σχέση. Είναι κάτι πολύ πιο απλό απ' ότι φανταζόμουν. Και πολύ πιο υγιές από ότι νόμιζα και είχα μάθει μέχρι τώρα.

Υγιές: Δύο άνθρωποι αποφασίζουν να περνάνε λίγο περισσότερο χρόνο μαζί.

Και αυτό το τόσο απλό, τους κάνει ευτυχισμένους και ονομάζεται σχέση.

Και είναι το αποτέλεσμα ενός "γενναίου έρωτα".

Αυτά. Μελομακάρονο κανείς;