Γράμμα στο Γ.

Dear G,

Δεν μπορώ να σε αποκαλέσω «αγαπημένο». Όχι ακόμα. Ούτε και ξέρω πότε. Νιώθω ότι η σχέση μας, είχε όλες τις προοπτικές να πάει καλά. Προετοιμάστηκα για σένα, έψαξα και όταν ένιωσα πως εσύ μου κάνεις, τότε ήρθα σε σένα. Στην αρχή τα πηγαίναμε καλά. Ναι, έτσι νομίζω. Δεν είμαι και σίγουρη αν νιώθεις το ίδιο ή αν τελοσπάντων κατάλαβες ποτέ τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που κατέβαλα για να έρθω κοντά σου. Γιατί Γ., ποτέ δεν σε φανταζόμουν μέρος της ζωής μου ή κάτι που «πάει» στο δικό μου χαρακτήρα. Απλά, πέρσι το Σεπτέμβρη, είχα σκεφτεί να σου δώσω μια ευκαιρία. Οι φίλοι μου έλεγαν, πως θα σε συνήθιζα και πως σε κάποια φάση μάλιστα θα επιδίωκα να σε βλέπω καθημερινά. Σκέφτηκα και εγώ λοιπόν, «Μήπως έχουν δίκιο; Μήπως οι άνθρωποι αλλάζουν και εγώ τελικά θα καταφέρω να δεσμευτώ τόσο πολύ;». Οπότε φόρεσα τα καλά μου και άρχισα να σε βάζω στη ζωή μου. Στην αρχή ήταν δυο φορές τη βδομάδα, μετά έγινε τρεις. Τελικά όμως, μεσολάβησαν οι γιορτές, απομακρυνθήκαμε λίγο και έτσι δεν σε έβλεπα. Παραδέχομαι πως δεν μου έλειψες πολύ. Όσο και αν κάθε φορά που έφευγα από κοντά σου ένιωθα σούπερ. Μα είναι δυνατόν να ξέρω πόσο καλή επιρροή έχεις πάνω μου και πάλι να μην μπορώ να εμπεδώσω την παρουσία σου; Μεγάλη ανωμαλία το ξέρω, αλλά you know…μιλάμε για μένα. Θα μπορούσα να κάνω κάτι που μου κάνει καλό, αγαπημένη μου συνήθεια; Χα!

Σου γράφω τώρα γιατί ψες προγραμμάτιζα όλη μέρα να συναντηθούμε. Το έλεγα και εδώ στη δουλειά. «Ναι να βρεθούμε αλλά μετά το Γ.» ή «Απόψε μάλλον θα είμαι στο Γ., οπότε μετά θα είμαι σπίτι.» Τελικά όπως ίσως να πρόσεξες – μπορεί και όχι αλλά το καταλαβαίνω, αφού εξαφανίστηκα από το ζωή σου τον τελευταίο μήνα- δεν εμφανίστηκα. Ξέρεις τι έκανα; Ντρέπομαι αλλά να, ξέρεις ήταν δύσκολη μέρα. Δεν έκατσε μια φάση που ήθελα στη δουλειά, διαπίστωσα πως τσάμπα ακύρωσα το ταξιδάκι στη Βαρκελώνη, εμ πολλά θέλει ο άνθρωπος για να πάθει ένα μικρό μαρασμό; Που λες, ενώ ήμουν έτοιμη να έρθω να με «ανεβάσεις» με το δικό σου μοναδικό τρόπο, μου πέταξε την ιδέα μια φίλη εδώ, να πάμε για ποτά στη μπάρα του Friday’s. Το σκέφτηκα λίγο, αλλά, τι να κάνω. Είχα προβληματική μέρα. Έτσι πήγα. Κατέβασα 1 ½ pint μαργαρίτα φράουλα, έφαγα κάτι τηγανητά και πήγα σπίτι. Όπου, ναι θα μπορούσα μετά να έρθω, αλλά μετά από τόσο αλκοόλ…δύσκολο. Κοιμήθηκα από τις 1030.

Σήμερα θα έρθω. Υπόσχομαι. Ίσως και αύριο. Μπορεί και να σε συνηθίσω.

Θα τα πούμε απόψε, Γυμναστήριο μου.

Σε φιλώ.