Friday, November 20, 2009

Τα ίδια και τα ίδια ( τελείως κυριολεκτικά )


Σήμερα το πρωί είχα deja vu. Στεκόμουνα στην ουρά στο Starbucks, για να πάρω grande non-fat cappuccino και skinny blueberry muffin (πως με βρίσκεις; Ως και στις παρανομίες διώχνω μακριά το κακό και ύπουλο "fat"). Καθώς λοιπόν, περίμενα υπομονετικά τη σειρά μου και άκουγα στα ηχεία Norah Jones, έφαγα φλασιά.

Πριν ακριβώς ένα χρόνο, ήμουν στο Starbucks, είμαι σίγουρη πως παράγγειλα τα ίδια πράγματα (μπορεί το muffin να μην ήταν non-fat όμως), έβλεπα τα χριστουγεννιάτικα φλιτζάνια και σκεφτόμουν πως θα αντιμετώπιζα τις γιορτές. Όπως και σήμερα.

Μετά, επέστρεψα γραφείο και έγραψα αυτό το post.

Σήμερα όμως κάτι άλλαξε. Κάποια πράγματα είναι αλλιώς. Νομίζω πέρσι σκεφτόμουνα τόσο πολύ το χωρισμό μου, που πραγματικά παρακαλούσα να συμβεί κάτι να με ξεσηκώσει. Το θεωρούσα άδικο να νιώθω τόσο άσχημα. Τελικά, αν θυμάσαι καλά, όχι μόνο συνέβηκε κάτι, αλλά έγιναν πολλά και με post-effect διαρκείας.

Φέτος...χμ. Παιδιά, καμία σχέση. Στο θέμα γκομενικά, είμαι καλά. Τώρα με απασχολεί τόσο πολύ η δουλειά που ως και τα άστρα μου το λένε ξεκάθαρα εδώ και μήνες " επαγγελματικά μόνο και μην διανοηθείς να σκεφτείς κάτι άλλο". Και αυτό ακριβώς γίνεται. Δουλειά και πάλι δουλειά, προτάσεις δεξιά και αριστερά και μια σκέψη να φρεσκάρω το CV μου.

Αν πρόσεξες από τα τελευταία post είμαι ξεσηκωμένη να κάνω κάτι διαφορετικό, να αλλάξω μάλλον τους κανόνες του παιχνιδιού. Οκ, γράφω τελείως αόριστα και ίσως έχω καταντήσει γραφική αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είμαι και σίγουρη τι είναι αυτό που θέλω να αλλάξω ώστε επιτέλους να γίνει κάτι.

Επιστρέφω στο deja vu.

Τελικά το blogging είναι χρήσιμο και σε αυτό. Γιατί αν συγκρίνεις παλιά γραπτά με τα τωρινά, μπορείς να δεις αν έχεις εξελιχθεί ή αν έχεις μείνει στα ίδια. Δεν ξέρω να σου πω τι ονομάζεται εξέλιξη. Είναι τελείως υποκειμενικό.


Μιλώντας για εξελίξεις, έχω αποφασίσει να πιέσω τον εαυτό μου, να μείνει σπίτι μερικές νύκτες και να γράψω. Τι ακριβώς, δεν έχω ιδέα. Τι λες;


Υ.Γ1 Η μεγαλύτερη μου επιθυμία σήμερα είναι να μου δώσει κάποιος εκπομπή στο ραδιόφωνο και να βάζω τη μουσική μου.
Υ.Γ2 Από πέρσι, το άλλο που θα επαναληφθεί σίγουρα είναι λίγες μέρες στην Αθήνα να δω φίλους. Όχι να περάσω τις γιορτές γιατί guess what θα μπω κουμπάρα σε ένα γάμο που θα γίνει μεταξύ Πρωτοχρονιάς και Χριστουγέννων. Τι να πω...άντε μην αρχίσω τώρα.

7 comments:

  1. λέω να γράφεις, day or night. Αυτό το deja vu, πόσες φορές δεν το έχω νιώσει κι εγώ. Κουμπάρα είπες? Να πω και στα δικά σου ή θα μου βάλεις τις φωνές

    ReplyDelete
  2. λες ε; Και αν ειμαι απλά μια μέτρια; για το άλλο θέμα...μωρέ πες το, αλλά πραγματικά δεν μπορώ να με φανταστώ αυτή την περίοδο της ζωής μου να το κάνω...:)

    ReplyDelete
  3. Τυχερή! Μια χαρά θα περάσεις στην Αθήνα είμαι σίγουρη!

    Ξέρεις καμιά φορά αντι να κοιτάμε συνέχεια το bigger picture καλύτερα να κοιτάμε αυτά που έχουμε και τα πέρνουμε σαν δεδομένα. Αν έμαθα κάτι στη ζωή είναι να μην πέρνω ποτέ τίποτα σαν δεδομένο. Ούτε τα απλα και καθημερινά, όπως το να μπορώ να οδηγώ, να περπατώ, να βλέπω, να ακούω, να μπορώ να πάω για καφέ, να κάνω αυτό που μου αρέσει την ώρα που μου αρέσει. Πολλές φορές βρήκα χαρά σε μικρές απλές ασχολίες. Άρα αντί να φτιάχνω μεγάλες προσδοκίες που έχουν και μεγάλες πιθανότητες να με απογοητεύσουν προτιμώ να κοιτώ το τώρα κι αν έρθει το μετά ας έρθει καλοδεχούμενο, αλλά και να μην έρθει εγώ πάλι καλά θα είμαι γιατί δεν το περιμένω ούτε το θεωρώ τίποτα περισσότερο από ένα δώρο.

    ReplyDelete
  4. καλά, ξεκίνα εσυ να γράφεις, κι αν είσια μέτρια, θα το καταλάβεις. Άλλωστε, εδώ γράφει ο κάθε πάσα ένας! Εσύ θα κολώσεις? :)
    όπως και να'χει είναι μια ευχάριστη διαδικασία, που κάνει καλό πρώτα σε σένα, το φχαριστιέσαι, οπότε γιατί όχι;

    ReplyDelete
  5. να γράψεις τουλιπάκι! να γράψεις! ελπίζω ήδη να άρχισες και να το κάνεις :)))

    καλο σκ

    ReplyDelete
  6. Radio? Radio!!!

    na pas kai na tous peis:

    Hrthe h wra na ananeoso tin pagkosmia radiofwnia!

    ReplyDelete
  7. DaisyCrazy, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Είναι τα μικρά που δίνουν την χαρά. Και άμα το σκεφτείς...τι είναι τα μεγάλα; δεν υπάρχουν.


    κροτ, έχω υπερβολική αυτογνωσία. Καταντά βασανιστικό χα χα.


    mary, προς το παρόν γράφω δημιουργικά email σε φίλους χα χα.


    the espressionist, αχ τι τέλειο όνομα είναι αυτό που έχεις! Θα πάω να τους πω ακριβώς αυτό! Θα τους ανοίξω τα αυτιά!

    ReplyDelete