Αν υπάρχουν δύο πράγματα που δεν αντέχω στο θέατρο - με ελάχιστες εξαιρέσεις- είναι πρώτον τα μιούζικαλ - είναι γελοίο να λέει κάποιος τραγουδιστά τα λόγια του- και οι μονόλογοι. Ειδικά το δεύτερο, πρέπει να είναι πολύ καλή η ερμηνεία και σούπερ το κείμενο για να μην πάθω ένα μαρασμό.
Ψες το βράδι, είδα μια εξαίρεση. Ξεκίνησα από Λευκωσία στις 7 μ.μ. και έφτασα Λεμεσό για να δω μια παράσταση στο Ριάλτο.
Ηταν το θεατρικό Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α που έγραψε η ταλαντούχα και πολύ cool Λένα Κιτσοπούλου και ερμήνευε η επίσης πολύ ταλαντούχα Μαρία Πρωτοπαπά.
Ήταν από τις πολύ πολύ λίγες φορές που ένας μονόλογος "έλεγε" όσα δεν θα μπορούσε να πει μια παράσταση υπερπαραγωγή.
Μια αντι-ηρωίδα, στην ηλικία μου, 30συν, έχει μπουκτίσει πραγματικά με όλα. Δεν φοβάται να πει τα πράματα με το όνομα τους, δεν φοβάται να πει πως ναι καλύτερη η κατάθλιψη παρά να το παίζει "happy" και πως όταν λέμε " υγεία να χουμε και όλα έρχονται", επι της ουσίας, δεν έρχεται και τίποτε.
Και πως έχουμε καταντήσει να έχουμε "σπαγκάτο προσωπικότητας" ( άλλα κάνουμε και άλλα θέλουμε). Και καλύτερος ο πάτος παρά μια ήρεμη και μέτρια ζωή.
Την έβλεπα, την άκουγα και σκεφτόμουν : "λέει όσα σκέφτομαι, όσα θέλω να πω, όσα περνούν από το μυαλό μου και φοβάμαι να τα ξεστομίσω μην με πουν παράξενη και μηδενίστρια". Και είμαι σίγουρη πως πολλοί σκέφτονται έτσι αλλά φοβόμαστε να ανοίξουμε το στόμα μας και να το πούμε.
Γιατί η αλήθεια είναι πως ζούμε μια ζωή σε καλούπια, ακόμα και αν δεν το παραδεχόμαστε, ακόμα και αν νομίζουμε πως είμαστε ελεύθεροι.
Αν θες να κάνεις κάτι, προηγούνται τόσα πολλά "ΠΡΕΠΕΙ" που χάνεις την μπάλα.
Για παράδειγμα, εγώ θα ήθελα να γυρίσω τον κόσμο και να μένω μερικούς μήνες αλλού. Νιώθω ότι σκέφτομαι μαλακίες και ότι αυτό που πραγματικά "πρέπει" να κάνω στα 32 μου είναι να βρω σύζυγο και να κάνω οικογένεια. Και να σκάσω.
Όμως έτσι είναι τα πράγματα; Και πόσο εύκολο είναι να ξεφύγεις από την προκαθορισμένη πορεία στην Κύπρο;
Καλά τα έχουμε πει τόσες φορές αυτά. Καλή η θεωρία, αλλά σε κάποια φάση της ζωής σου (μου) πρέπει να κάνεις ( κάνω) πράξεις. Και είναι το μόνο "πρέπει" που είναι καλά να έχουμε στη ζωή μας.
Το κείμενο της παράστασης, κυκλοφορεί σε βιβλίο. Να το βρεις και να το πάρεις. Διάβασε το και θα καταλάβεις τι εννοώ.
Υ.Γ1 Είναι δύσκολο να κάνεις όσα θες πράξη, αλλά αν σκέφτεσαι πως μόνο μια ευκαιρία έχεις για να είσαι ότι θες, τότε δεν είναι αρκετό για να πάρεις δύναμη;
Υ.Γ2 Ή αγαπημένη μου λέξη αυτή την περίοδο είναι το "παρωχημένο". Ζω και λειτουργώ σε τέτοιες καταστάσεις και έχω μπουκτίσει. Δεν θα ήθελα να φτάσω στο σημείο "Μ.Α.Ι.Ρ.Ο.Υ.Λ.Α".
A - i in proxy Sarah Kane (mas)! 10 hronia meta.
ReplyDeleteDen eida tin parastasi alla to keimeno einai ap tis heiroteres, pio mizeres antigrafes pou ehw diavasei.
xm.. na eisai prosektiki kai sta theamata pou epilegeis na deis...
ReplyDeletei krisi exei epireasei ta panta kale..
ti egine me ta mojito! den mou apantises pote!!!!!!
Όλα και όλα Τουλίπα! Για την ηλικία σου μη σε κόφτει. Εγώ είμαι 20-κάτι και τελειώνω τις σπουδές και αντιμετωπίζω το παρόμοιο πρόβλημα του "πρέπει να γυρίσω Κύπρο". Δυστυχώς ή ευτυχώς είναι καλή η ζωή εκεί ρε γαμώτο! (αλλά ανολοκλήρωτη)Απ΄ την άλλη σκέφτομαι πως εμείς φταίμε. Η γενιά μας έχει καταντήσει έτσι τη ζωή στην Κύπρο. Αλλιώς το νησάκι έχει κάθε προοπτική να είναι ένας μικρός παράδεισος.. τι να πω! Απλώς πάρε τα πάνω σου! Δεν είναι ποτέ αργα να αλλάξεις καποια πράγματα.
ReplyDeleteΤις καλύτερες ευχές μου! :)
Γεια σου Δημητρη :)
ReplyDeleteΈχω διαβάσει Σαρα Κειν τον καιρό που ήταν ζωντανή! Κοίτα λένε τα ίδια πράγματα γιατί δεν έχουν αλλάξει τα προβλήματα. δεν υπάρχει παρθενογένεση στα ουσιαστικά προβλήματα/σκέψεις/συναισθήματα. Όμως η Κιτσοπούλου έγραψε ένα κείμενο με τεράστια δύναμη. Κάτι που προσπάθησαν πολλοί και δεν κατάφεραν τα κείμενα τους να με αγγίξουν.
kat η επιλογή μου ηταν ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ:) Εχεις δει την παράσταση; Η κρίση ειναι μονο οικονομικη μην τα παραλέμε. σου απάντησα στο blog σου!
anonymous, διαφορετικο το 20 και κατι από το 30 και κάτι. στα 20 και κάτι το έβλεπα "μοιραία" το θέμα. τώρα θέλω να κάνω κάτι γι αυτό και φοβάμαι πως είναι αργά. Η γενιά σου είναι διαφορετική από τη δική μου αλλά συμφωνώ οτι εμείς φταίμε. και συ δες που θες να καταλήξεις και να μην σκέφτεσαι το "πρέπει". που θες να είσαι;
Τουλίπα πάρε τα πάνω σου. Φτάνει μιζέρια και να τρώγεσαι με τα ρούχα σου. Μόνο πράξεις και θάρρος χρειάζεται και τούμπαλις. Όντως τα πρέπει δεν σου ταιριάζουν, δεν σου ταίριαξαν ποτέ και το ξέρεις καλύτερα απόλους αυτό άρα γιατί να απολογείσαι; Απόγδύσου από τις κοινωνικές επιταγές του κλειστού κύκλου της μεγαλόνησου και ζήσε για σένα! Και για όσα πραγματικά αξίζουν. Άστες εκπτώσεις για τους αλλούς.
ReplyDeleteκαλή παράσταση ακούγεται. παίζει ακόμα;
ReplyDeleteέχω πολύ καιρό να δω κάτι που να με κάνει να σκεφτώ πράγματα, να με ξυπνήσει, να με κάνει να αναμοχλεύσω τις προτεραιότητες μου..
και η τελευταία φορά σίγουρα δεν ήταν εδώ στην κύπρο..
έχεις δίκιο, μια ζωή την έχουμε, το θέμα είναι: τη ζούμε για τους άλλους, την άγνωστη μάζα που δεν ενδιαφέρεται στο κάτω-κάτω για μας; ή τη ζούμε για μας; ξέρω η απάντηση δεν είναι απλή αλλά κάποια στιγμή καλούμαστε όλοι να τη δώσουμε.
ξέρεις το γνωστό 'βόλεμα' δεν είναι και τόσο βολικό καμιά φορά, και πονάει περισσότερο από ότι μπορείς να φανταστείς.
Πόσο δίκαιο έχεις σε πολλά...
ReplyDeleteΔ...
ΤΟΥΛΙΠΑΚΙ ΘΑ ΣΕ ΜΑΛΛΩΣΩ!!!
ReplyDeleteδεν είναι δυνατό να λες "τώρα θέλω να κάνω κάτι γι αυτό και φοβάμαι πως είναι αργά." (στην απάντηση σου στον/στην ανωνυμο/η)!!!
Για τ'όνομα του Θεού καλέ!!! Αν το πας έτσι, πάντα θα είναι αργά για τα πάντα!!!
Ποτέ δεν είναι αργά άμα θέλουμε κάτι πραγματικά καλέ!! Γιατί σε πέντε χρόνια, αν συνεχίσεις να θες αυτό που λες πως είναι αργά να το κάνεις τώρα (ότι κι αν είναι), σίγουρα θα είναι πιο αργά από τώρα.. ..οπόταν there's nothing like here and now!
αυτά περί τουλιπιακού μαλλωματος.. ..ε αφού ανάβουν τα λαμπάκια μου όταν ακούω ένα παιδί στα 30 και κάτι να λέει τέτοια!!!
τώρα για το θέμα μ.α.ι.ρ.ο.ύ.λ.α. ...δεν το'χω δει αλλά ...έλα που με έχει πιάσει μια ταύτιση... πλήρης και αξιοθαύμαστη ταύτιση! θα το βρω να το αγοράσω το κείμενο. ξέρεις αν υπάρχει στα τοπικά βιβλιοπωλεία;
Alice, Έχεις δίκιο. Μόνο πράξεις. Είναι δύσκολο να ζεις με τα θέλω σου το ξέρεις ε;
ReplyDeleteDaisyCrazy, δεν παίζει γιατί ήταν εδώ για δύο μόνο παραστάσεις. και γω είχα καιρό να δω κάτι που να με βάλει τόσο πολύ σε σκέψεις. Έχεις απόλυτο δίκιο για το γνωτό βόλεμα. τελικά δεν είναι και τόσο βολικό.
Δώρα μου, όσο δίκαιο μπορεί να είναι το τελείως υποκειμενικό :)
Τουλίπα, θέλω να πιστεύω ότι γίνετε δυσκολότερο με την εξάσκηση. Αναγκάζομαι όμως πολλές φορές να γίνομαι σκληρή με τους γύρω μου και αυτό μου στοιχίζει...
ReplyDeleteate re! ama iksera pws piges ki esu, 8a mporousame na gnwristoume. vevaia de 8a me i8eles dipla sou giati egw evare8ika kai den emporousa na siourkastw panw stin karekla.
ReplyDeleteMary, ναι το ξερω θεωρητικά όμως. Έχω πεθάνει στη ρουτίνα. Πλησιάζει σαββατοκύριακο και βαριέμαι που βγαίνω, τι να λεμε τώρα τα γνωστά...
ReplyDeleteΝομίζω υπάρχει σε βιβλιοπωλείο εδώ. Στην τελική το παραγγέλνεις. ΚΑλέ εσύ ήξερες ότι έκλεισε ο Κοχλίας; Πριν λίγες μέρες το έμαθα.
Alice, το να είσαι σκληρή με τους γύρω σου σημαίνει, αν μη τι άλλο, ότι εκείνες τις φορές κάνεις αυτό που θες πραγματικά.
homo, Μα γιατί βαριόσουνα; ΅Εγώ είχα μείνει με το στόμα ανοικτό, κυριολεκτικά.
νομίζω πως η ζωή μας είναι μια σειρά από trade offs: κάτι δίνεις, κάτι παίρνεις. Έτσι δουλεύει το πράγμα.
ReplyDeleteΠχ, θες ήλιο και καλοκαιρία, αλλά θες και προχωρημένες καταστάσεις, ενδιαφέροντα θεάματα -> πρέπει να διαλέξεις, γιατί τα δέυτερα συνήθως είναι στο βορρά.
Θες να κάνεις το κέφι σου, αλλά δε θες και να σχολιάζουν σαν ζαβή -> surprise surprιse, πάλι πρέπει να διαλέξεις.
Ή να μη σε νοιάζει αν σε σχολιάζουν. Καλά κάνεις και θες να κάνεις το γύρο του κόσμου: κάντο. Ή αποφάσισε πως δεν μπορείς να το κάνεις για ΧΨΖ λόγους και δες τι άλλο θα ήθελες να κάνεις.
Τα πάντα είναι θέμα perspective and priority και τελικά επιλογής. Απλά, πριν την επιλογή, ζυγίζεις τα υπέρ και τα κατά: αποφασίζεις, πράττεις και τέλος!
Είναι απλή η ζωή -νομίζω πως το έχω ξαναπεί αυτό εδώ μέσα!
ΥΓ. Δες εδώ http://theatro.wordpress.com/2009/04/26/%ce%bc%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b5%ce%b8%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b8%ce%ad%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%bf/
ReplyDelete..για τον κοχλία κρίμα ναι.. ..το'ξερα ότι άλλαξε χέρια εδώ κι ένα χρόνο περίπου ..το πιο όμορφο και προσεγμένο βιβλιοπωλείο της πόλης. εκλείσε όμως εντελώς; η γιάννα δεν είναι πια εκεί;
ReplyDelete@τουλίπα μου, ακούγεται εξαιρετική η παράσταση που παρακολούθησες. θα πάρω σίγουρα το βιβλίο. άκου τώρα. ξέρω πως κυβερνιόμαστε όλοι από πρέπει. πρέπει που μας τα βάζουν άλλοι, δικοί μας και ξένοι, η δουλειά, η κοινωνία, ακόμα και μεις οι ίδιοι. λες ότι στα 32 σου πρέπει να ψάξεις για άντρα και μπλα μπλα μπλα. ωραία, αν έτσι φαντάζεσαι τη ζωή σου, γιατί όχι; αλλά αν θέλεις να γυρίσεις και τον κόσμο για ένα χρόνο, τι διαφορά θα κάνει να αρχίσεις να ψάχνεις τον άντρα που θες στα 33 και αφού έχεις ζήσει και το όνειρο σου; κάνε τις οικονομίες σου, πάρε μια άδεια απ' τη δουλειά για ένα καλό λόγο - μη λέμε και μπούρδες, σίγουρα δε θα τους φανεί και πολύ σημαντικός ο πραγματικός λόγος-και κάντην γι΄αλλού, αν αυτό θες. και κάνε πάντα αυτό που θες, γιατί συ είπας, ότι μια ευκαιρία έχεις να ζήσεις...αξιοποίησε την!
ReplyDeleteΤουλιπάκι, κατα πρώτον ευκολοτέρο εννοούσα. Κατά δεύτερο και γω έτσι νομίζω γιαυτό και γίνομαι. Άπλα συνεχίζω να ψάχνω καλύτερες λύσεις από αυτή. Βλέπεις δεν θέλω οι δικές μ επιλογές να γίνονται βάρος ή αιτία να νιώσει κάποιος άλλος άσχημα. (πολύ λογοδιάρεια μ'έχει πιάσει σήμερα! :ο) )
ReplyDeleteΚροτ, συμφωνω και συμφωνω! Επίσης πολύ καλό αυτό το blog και συμφωνω σε όλα τα σημεία με την κριτική!
ReplyDeletemary, δεν ξέρω αν περέμεινε. Έχει καιρό να πάω να σου πω την αλήθεια. Το πήρε το Βιβλιοπωλείο Κυριάκου της Λεμεσού αλλά δεν θα έχει όλη την γκάμα των hardback που έχει στη Λεμεσό.
marcella, ακούγεται και ενδεχομένως είναι εύκολο και πραγματοποιήσιμο. Αλλά νομιζω ότι θα αφήσω κόσμο πίσω και δεν μ αρέσει η ιδεά. Δεν ξέρω, περιμένω ένα σημάδι.
Alice, μα πραγματικά δεν νομίζω να μπορείς να τα έχεις και τα δύο: και τις δικές σου επιθυμίες και όλους ευχαριστημένους. Δεν γίνεται. Εγώ μια ζωή προσπαθώ να κάνω το δεύτερο και έφτασα στο σημείο να λέω " πνίγομαι" με την κάθε ευκαιρία.
ReplyDeleteΟι άλλοι είναι πάντα το πρόβλημα αλλά πρέπει να ζεις για τον εαυτό σου. Μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις αυτό. Και εγώ που ψάχνομαι.. ακριβώς αυτό με κρατάει πίσω. Αν βοηθά αγνόησε λίγο τους σταθερούς (επειδή είναι και αυτοί είδος Ανθρώπου) και μίλησε περισσότερο με αυτούς που θα σε ωθήσουν προς τα εμπρός.. εγώ έτσι έκανα και νομίζω δούλεψε το πράγμα..
ReplyDeleteΚαλή τύχη! ;)
Ανώνυμη 20-κάτι!
Dear Author urban-tulip.blogspot.com !
ReplyDeleteAt all I do not know, that here and to tell that it is possible