Συστατικά: Χυμός από ζαχαροκάλαμο

Προσθέτεις δύο κουταλάκια μαύρη ζάχαρη ή ιδανικά 1 1/2 κουταλάκι χυμό από ζαχαροκάλαμο.

Τον τελευταίο καιρό το θέμα "γκομενικά" από όποια οπτική γωνία και να το έβλεπα δεν μου έβγαινε και όποια στρατηγική και αν ακολουθούσα, το τελικό αποτέλεσμα ήταν ένα Βατερλό ( για να το θέσω πιο κομψά) . Από τα τέλη του περασμένου χρόνου, δεν έχω παράπονο, υπήρξε μια κινητικότητα. Η οποία στις καλές μέρες ήταν spicy , στις μέτριες "πως τα έκανα έτσι" και στις κακές " μα τι μαλακισμένο είμαι τελικά".
Αλλά, επειδή όλα στη ζωή είναι ένας κύκλος - τς τς φιλοσοφικός οίστρος - τα πιο πάνω σενάρια, αυτή που τη στιγμή που σου μιλάω, απλά δεν υπάρχουν. Ούτε γκόμενοι, ούτε απωθημένα, ούτε καν κρυφά αντικείμενα του πόθου. Τίποτα. Τ-Ι-Π-Ο-Τ-Α.
Το σύμπαν, μέσα από διάφορα συμβάντα , αρκετά επεισοδιακά μπορώ να πω, μου δήλωσε κατάμουτρα "άστο κοπέλα μου. Αυτή την περίοδο it's just not your thing". Έτσι μετά από σοβαρή και ώριμη σκέψη, το αποφάσισα. Το αφήνω. Προς το παρόν.
Από τότε φίλη/ε που έφαγα αυτή τη θεϊκή φλασιά, άλλαξε η ζωή μου όλη. Χαλάρωσα. Ηρέμησα. Έγινα άλλος άνθρωπος. Το σενάριο "ντύνομαι για να βγω έξω ώστε να παίξει κάτι" απλά δεν υπάρχει. Ούτε το σενάριο " κάνω δίαιτα, για να φορέσω μπικίνι, ώστε να αρέσω σε γκόμενους". Μεγάλη απελευθέρωση σου λέω.
Γιατί πολύ απλά ακούω το σύμπαν. Και τα άστρα. Και την πανσέληνο. Και τους ανάδρομους.
Αν τύχει κάτι, θα τύχει. Επίσης, έτσι για αλλαγή ας με διεκδικήσει κάποιος. Ας έρθει το -γαμημένο- "κλικ" να μου κτυπήσει την πόρτα. Ας τολμήσει κάποιος να με κολλήσει στον τοίχο, να με φιλήσει και να τολμήσει να πει " θέλω κι άλλο". Ε, φτάνει να τα κάνω όλα εγώ.

Και για να γελάσουμε λίγο (εσύ δηλαδή).
Τις προάλλες, είμαι με κολλητό σε roof μπαράκι της πόλης. Εκεί που πίνουμε το κρασί μας, ατενίζουμε τους ουρανοξύστες ( το κτίριο της Τράπεζας Πειραιώς) και απολαμβάνουμε τη βραδιά μας ( εγώ δηλαδή, ο κολλητός γκρίνιαζε πως ήταν όλοι φλώροι γύρω μας) νιώθω ένα βλέμμα πάνω μου. Ένα πολύ έντονο βλέμμα. Γυρίζω, καθόλου διακριτικά, και τι βλέπω; Μια γυναίκα! Να με καρφώνει ασύστολα! Αλλά δεν ήταν αυτό το κλου της υπόθεσης. Ήταν κάτι άλλο. Αυτή η γυναίκα δεν ήταν π.χ. η Αντζελίνα Τζολί ούτε ξέρω γω, μια από τις πρωταγωνίστριες του The L Word. Όχι φυσικά. Εμένα έπρεπε να μου τύχει περιπτωσάρα. Λοιπόν θυμάσαι την Ανδρούλα Βασιλείου πριν από 20 χρόνια ή την Φάνη Πάλλη Πετραλιά πριν από 30; Ε, έτσι ήταν. Μια σαραντάρα, με στενό λευκό μπλουζάκι, με κόκκινες παγιέτες πάνω και με την πιο συντηρητική βαμμένη κουπ-κάσκα! Έπαθα σοκ. Αυτή φυσικά συνέχισε να με καρφώνει. Ο κολλητός επίσης σοκαρίστηκε και αφού απέρριψε τα σενάρια μου ότι πρώτον μπορεί να ήταν αλλοίθωρη ή δεύτερο, απλά της θύμιζα κάποια γνωστή της, αποφάσισε πως η τύπισσα ήθελε παιχνίδι.
Εγώ τι έκανα; Το προφανές. Σκαρφάλωσα πάνω στον κολλητό μου και έμεινα εκεί όλη τη βραδιά. Ε και ταυτόχρονα θύμωσα. Μα ν' αρέσω στην συντηρητικιά; Δηλαδή πείραζε να ήταν καμιά hot; Δηλαδή, αρέσω σε "κυρίες"; Δεν με φτάνουν τα προβλήματά μου....έχω και αυτό τώρα. Τελοσπάντων.

Α ρε σύμπαν...μου ρίχνεις τα σημάδια κατάμουτρα. Αλλά κτύπα , αντέχω :P

Υ.Γ1 Το κείμενο γράφτηκε με μουσική υπόκρουση ένα τραγουδάκι που σε κάποια φάση έλεγε "take your hands off me, I don't belong to you, you see". Πραγματικά δεν κάνω πλάκα. Blame it on the shuffle.
Υ.Γ2 Πεθύμησα θερινό σινεμά!
Υ.Γ3 Το ότι δεν ασχολούμαι με γκομενικά δεν σημαίνει ότι η libido έχει ψοφήσει. Καμία σχέση.