Wednesday, June 03, 2009

Ίσως φταίνε τα φεγγάρια


Οι περισσότεροι φίλοι μου είναι πολύ ρομαντικοί. Και αυτοί που το παίζουν αδιάφοροι, απλά δεν το παραδέχονται. Φυσικά ο καθένας έχει τον τρόπο του να το εκφράζει.

Η μια, ξεθάβει παλιά τραγούδια βλ. Αρλέτα, Τανάγρη – ενίοτε τα τραγουδάει στο αυτοκίνητο, σε εστιατόρια, κάπου που είμαι και εγώ σε κοντινή ακτίνα- και ονειρεύεται βόλτες στην εξοχή – σκέψου Προβηγκία, Τοσκάνη- με τον άνδρα τον ονείρων της πίσω από το τιμόνι. Ο άλλος περιγράφει σκηνές καθημερινού ρομαντισμού, ένα φιλί στο ντουζ, φέτες καρπούζι στη βεράντα, μικρές όμορφες κουβέντες. Του το εύχομαι να του συμβεί και να το ζήσει έντονα. Μια άλλη φίλη μου, ερωτεύεται τα «λάθος» αγόρια. Αγόρια που δεν θα γίνουν ποτέ άνδρες. Το ξέρει και κάθε φορά πιστεύει πως θα είναι διαφορετικά. Τίποτα όμως δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή.

Ένας φίλος μου, μου περιέγραψε πριν λίγο την πιο όμορφη, ερωτική και συνάμα αθώα σκηνή ενός πρώτο ραντεβού. Ξέρεις, εκείνες οι πρώτες φορές, που σταματάει ο χρόνος, τα πάντα και το μόνο που σου μένει είναι μια «μεθυσμένη» τέλεια αίσθηση. Τελικά τέτοια σκηνικά παίζουν περισσότερο καλοκαίρι παρά χειμώνα – εκτός από κάτι βροχερά βράδια του Γενάρη, με φιλιά κάτω από ομπρέλες….

Και εγώ; Ε, καλά, τα δικά μου στα είπα στο προηγούμενο ποστ. Βιάστηκες να πεις πως περιγράφω κινηματογραφικό σενάριο. Κι όμως, έτσι ένιωθα, το κάθε κύτταρο του κορμιού μου, είχε αυτή την αίσθηση, εκείνο το βράδι. Το τέλειο σκηνικό, η τέλεια μουσική, η τέλεια εποχή. Μια τελείως ρομαντική διάθεση που σπάνια με πιάνει τον τελευταίο καιρό. Αλλά έλειπε μια μικρή λεπτομέρεια: the one.

Είμαι μια ηλίθια ρομαντική ώρες ώρες….ίσως φταίνε τα φεγγάρια….ίσως φταίει το καλοκαίρι;

Άντε, καλό καλοκαίρι να έχουμε! Γεμάτο αγάπες, έρωτες, έντονες όμορφες στιγμές.


Υ.Γ1 To ποστ γράφτηκε με το “Over the Hill”, της Μόνικα στο repeat του shuffle. Τελικά το ipod μου, έχει δική τη γνώμη και επιλέγει τα τραγούδια με ένα καθόλου τυχαίο timing.

Υ.Γ2 Πιστεύω πολύ στον έρωτα. Όσο περνάει ο καιρός γίνομαι λιγότερο κυνική με τα αισθήματά μου. Δεν είναι μεγάλη βλακεία να αυτό-σαμποτάρεσαι;

Υ.Γ3 Το καλοκαίρι του 2007 ήταν καταπληκτικό, το καλοκαίρι του 2008 όχι και τόσο. Είμαι πολύ περίεργη να δω πως θα εξελιχθεί το καλοκαίρι του 2009. Θέλω όμορφα συνταρακτικό!


9 comments:

  1. Σου ειπα. Με μια φετα καρπουζι και apple mojito στο Γκαζι και μετα με την κατακοκκινη τσαντα στην πλατη και βουρ στα νησια.

    ReplyDelete
  2. Η μικρή μπουμπού μου πειραματίζεται. Μου άρεσε το προηγούμενο άρθρο σου αλλά και ο τρόπος που το εκμεταλλεύτηκες στο παρόν άρθρο. Ίσως όταν το διάβασα να μην σκέφτηκα πόσο κοντά είναι το σενάριο στην πραγματικότητα. Μάκια το μωγιό μου στα ζεστά του!!

    ReplyDelete
  3. Τhe Passenger6/04/2009 5:34 PM

    Intriguing

    ReplyDelete
  4. τουλίπα μου εύχομαι να έχεις ένα τέλειο καλοκαίρι! ακριβώς όπως το φαντάζεσαι και λίγο καλύτερο!

    ReplyDelete
  5. One, yes!!! Αυτό το apple mojito θα με πάρεις να το δοκιμάσω;

    Μενέλαος, μικρό μου αγοράκι μ άρεσε που πρόσεξες το μικρό παιχνιδάκι με τα ποστ. (μόνο με σένα μιλάω έτσι χα χα)

    the passenger, ποιο απ΄όλα αγαπητέ;

    Dorothea, και συ και συ!! λίγο καλύτερο από το όμορφα συνταρακτικό; Λες να αντέξω τόση συγκίνηση;

    ReplyDelete
  6. Καλή μου τουλίπα ο τρόπος γραφής σου κρύβει μέσα του την όρεξη και τον ενθουσιασμό! Πολύ πολύ σαγαπάω μπέμπα μου!!

    ReplyDelete
  7. The Passenger6/05/2009 8:41 PM

    The world that you are describing.

    ReplyDelete
  8. αχχχ οχι κι εσυ με τη μόνικα δεν μπορώ :(

    ReplyDelete
  9. Μενέλαε μου καλέ...μα τι ωραία που τα λες! :)

    Τhe Passenger, μερικές φορές είμαστε πολύ κυνικοί για να προσέξουμε τα μικρά όμορφα της ζωής

    yo!reeka, μα αυτό το έλεγα από πέρσι. Και αν θυμάμαι καλά πάλι αυτό είπες. Overdose ε; Εδώ πάλι στην Κύπρο, όχι και τόσο.

    ReplyDelete