Βράδι Σαββάτου. Ένα πάρτι κάπου παραλιακά.
Φόρεσε το φόρεμα της. Ένα strapless, μακρύ ως τους αστράγαλους φόρεμα. Και χρυσά σανδάλια. Άπλωσε την μπρονζε σκιά προσεκτικά, συμπλήρωσε με μολύβι, στο χρώμα της ελιάς. Λίγο lipgloss και άρωμα στα σωστά σημεία. Κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη. Ούτε θυμάται πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωθε τόσο ζωντανή, τόσο έτοιμη για ένα κοσμικό γεγονός. Το πεθύμησε.
Βγήκε έξω στον κήπο, ακολούθησε τις δάδες και τα φαναράκια που κρέμονταν από τα ελαιόδεντρα. Έφτασε στο πάρτι. Ο κόσμος πολύς, όχι ακριβώς του γούστου της. Αλλά τον τελευταίο καιρο δεν ήταν σίγουρη αν τα δεδομένα του παρελθόντος της, της κάνουν πλέον.
Εντόπισε στο βάθος την παρέα. Πήρε ένα ποτήρι ροζέ σαμπάνια, χαιρέτισε τους οικοδεσπότες και περπάτησε προς το μέρος τους. Κάτι μέσα της, της έλεγε πως η νύκτα αυτή θα ήταν όμορφη.
Η μουσική της τράβηξε το ενδιαφέρον. Lounge χαλαρωτική με έξυπνες οριεντάλ πινελιές. Γύρισε προς την πλευρά του DJ. Ένα όμορφο αγόρι, με λευκό παντελόνι και ροζ πουκάμισο.Τον ήξερε. Resident DJ στο Buddha Bar. Τα cd του, τα άκουγε συχνά στο σπίτι όταν ήθελε να χαλαρώσει ή να φτιάξει ατμόσφαιρα. Του χαμογέλασε. Τι ελευθερία, να ρίχνεις ένα χαμόγελο και να μην σε νοιάζει να είσαι κάπως. Της το ανταπέδωσε.
Η βραδιά εξελίχθηκε όπως την είχε φανταστεί. Με πολύ χορό, vodka-cranberry να γίνεται refill συνέχεια, παγωτό λεβάντα και στο background το φως του φεγγαριού να φωτίζει τη θάλασσα.
Τρεις ώρες μετά. Στα ηχεία το "New York, Νew York", σε lounge έκδοση και εκείνη να χορεύει με τον Ruben.
-"So you have lived in New York..."
-"Yes, in Soho, I miss it"
-"Oh let's dance to that"
Υ.Γ1 Ηλιοβασίλεμα, το κοντέρ να πιάνει τα 150 και στο cd player να παίζει over the Hill από την Monika, στη διαπασών. Αυτό ναι με κάνει ευτυχισμένη. Και πολλές παρόμοιες στιγμές.
Υ.Γ2 Τα μικρά μικρά θαύματα, που θα πάει, θα οδηγήσουν σε ένα μεγάλο.
Φόρεσε το φόρεμα της. Ένα strapless, μακρύ ως τους αστράγαλους φόρεμα. Και χρυσά σανδάλια. Άπλωσε την μπρονζε σκιά προσεκτικά, συμπλήρωσε με μολύβι, στο χρώμα της ελιάς. Λίγο lipgloss και άρωμα στα σωστά σημεία. Κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη. Ούτε θυμάται πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωθε τόσο ζωντανή, τόσο έτοιμη για ένα κοσμικό γεγονός. Το πεθύμησε.
Βγήκε έξω στον κήπο, ακολούθησε τις δάδες και τα φαναράκια που κρέμονταν από τα ελαιόδεντρα. Έφτασε στο πάρτι. Ο κόσμος πολύς, όχι ακριβώς του γούστου της. Αλλά τον τελευταίο καιρο δεν ήταν σίγουρη αν τα δεδομένα του παρελθόντος της, της κάνουν πλέον.
Εντόπισε στο βάθος την παρέα. Πήρε ένα ποτήρι ροζέ σαμπάνια, χαιρέτισε τους οικοδεσπότες και περπάτησε προς το μέρος τους. Κάτι μέσα της, της έλεγε πως η νύκτα αυτή θα ήταν όμορφη.
Η μουσική της τράβηξε το ενδιαφέρον. Lounge χαλαρωτική με έξυπνες οριεντάλ πινελιές. Γύρισε προς την πλευρά του DJ. Ένα όμορφο αγόρι, με λευκό παντελόνι και ροζ πουκάμισο.Τον ήξερε. Resident DJ στο Buddha Bar. Τα cd του, τα άκουγε συχνά στο σπίτι όταν ήθελε να χαλαρώσει ή να φτιάξει ατμόσφαιρα. Του χαμογέλασε. Τι ελευθερία, να ρίχνεις ένα χαμόγελο και να μην σε νοιάζει να είσαι κάπως. Της το ανταπέδωσε.
Η βραδιά εξελίχθηκε όπως την είχε φανταστεί. Με πολύ χορό, vodka-cranberry να γίνεται refill συνέχεια, παγωτό λεβάντα και στο background το φως του φεγγαριού να φωτίζει τη θάλασσα.
Τρεις ώρες μετά. Στα ηχεία το "New York, Νew York", σε lounge έκδοση και εκείνη να χορεύει με τον Ruben.
-"So you have lived in New York..."
-"Yes, in Soho, I miss it"
-"Oh let's dance to that"
Υ.Γ1 Ηλιοβασίλεμα, το κοντέρ να πιάνει τα 150 και στο cd player να παίζει over the Hill από την Monika, στη διαπασών. Αυτό ναι με κάνει ευτυχισμένη. Και πολλές παρόμοιες στιγμές.
Υ.Γ2 Τα μικρά μικρά θαύματα, που θα πάει, θα οδηγήσουν σε ένα μεγάλο.
Και να μην οδηγήσουν στο μεγάλο, τα μικρά θαύματα είναι που έχουν την γλύκα.
ReplyDeleteΌμορφο βράδυ...
Θα ήταν καλά αν έγραφες ένα ποστ σε στυλ "ένθετο beauty & maquillage". Περνά σου!
ReplyDeleteΑπορία όμως: "... συμπλήρωσε με μολύβι, στο χρώμα της ελιάς" - τι ελιάς; Βόλου; Μαύρης; Τσακκιστής;
kostask, μόνο θαύματα. Μόνο ευχάριστες εκπλήξεις και ανατροπές αγαπημένε. όχι περσινά ξινά σταφύλια.
ReplyDeletelao-min, ήταν καλό ε; Θα δοκιμάσω να γράψω ένα και θα μου πεις αν ειναι καλό να κάνω αίτηση σε περιοδικά, ως beauty editor. Η ελιά...ξιδάτη. όμως της ισπανίας, όχι της κύπρου που έχει ένα πιο μπεζ χρώμα.
Αγαπημένη μου,
ReplyDeleteυπάρχουν περίοδοι που τα μικρά θαύματα είναι αυτά που έχουμε ανάγκη. Δεν χρειάζεται να ζούμε πάντα τα μεγάλα. Άλλωστε με αυτά προκοπή δεν είδαμε ακόμη.
Φιλί!
Από τις μικρές χαρές κτίζονται ο μεγάλες...
ReplyDeletenice ;)
ReplyDeleteσκαλί σκαλί δεν ανεβαίνουμε? έτσι και τα μικρά μικρά θαύματα...τα φιλιά μου
ReplyDeleteμόνο μικρά θαύματα one μου...γιατί τα μεγάλα είναι μούφα τελικά.
ReplyDeletean-lu, ακριβώς αυτό!
trilian, thank thanks :)
ελευθερία ( ή ευαγγελία για κάποιους άλλους χα χα), σκαλί σκάλι και η ανάβαση και η κατάβαση ε; :)
This made me wanting to be there.
ReplyDeleteTo throw a smile, or at least offer you a drink.
Τα μικρά θαύματα όπως αυτό που περιέγραψες, είναι τα πιό μεγάλα. Τί είναι αυτό που χρειαζόμαστε; Μικρά μικρά θαύματα να γεμίζουν την καθημερινότητά μας! Να μας φτιάχνουν τη μέρα, την ώρα, τη στιγμή..έστω τη στιγμή, αυτή η στιγμή είναι πολύ μεγάλη.
ReplyDeleteΓια μένα ένα χαμόγελο είναι αρκετό για να νιώσω ωραία όχι μόνο τη δεδομένη στιγμή, αλλά για το υπόλοιπο της μέρας, γιάτί είναι δύναμη, θετική ενέργεια.
Άρα λοιπόν χρειάζεται κι απο μάς λίγη προσπάθεια, λίγο κυνήγι..Μιάς τέτοιας βραδιάς, ενός γενικά περιβάλλοντος που ξέρουμε ότι θα μας προσφέρει καλή διάθεση και ενέργεια, με ένα χαμόγελο, καλή μουσική, cool ποτάκια..Εκεί θα βρεθεί το μεγάλο θαύμα, σύμφωνα με τις προυποθέσεις του καθενός..
Σου εύχομαι να έχεις στη ζωή σου και στην κάθε σου μέρα πολλά πολλά μικρά θαύματα! Όχι πως είναι εύκολο στην Κύπρο..Υπάρχουν πολλοί περιορισμοί
Καλή αυριανή μέρα :)
Δ...
sosta... iparxoun thavmata... it's those little moments of happiness that make the rest of our lives bearable.
ReplyDeleteunshaved, αν ήσουν εκεί θα ήθελα να με κεράσεις :)
ReplyDeleteδώρα, έχεις απόλυτο δίκιο. Ακόμα και ένα χαμόγελο μπορεί να κάνει τη δουλειά. Ακόμα και στην Κύπρο συμβαίνουν....Καλημέρα!
just me, φυσικά!
Εμένα πάντως αυτό το τραγούδι αν και μου αρέσει με μελαγχολεί κάπως..
ReplyDeleteείναι μελαγχολικό το τραγούδι she μου, "black is the colour of my heart"...
ReplyDelete