P.S.

Σήμερα πάω Αθήνα, για τη συναυλία, όπως και χιλιάδες άλλος κόσμος. Είμαι σίγουρη πως θα περάσω σούπερ. Όχι μόνο λόγω της Madonna, αλλά επειδή θα ξαναδώ τους φίλους μου, που τους πεθύμησα τόσο πολύ. Κάναμε πλάνα από νωρίς. Ποιος θα κλείσει το εστιατόριο, που θα παμε για καφέ, για βόλτες, τι βιβλία θα πάρω από τον Ελευθερουδάκη, ποια cd θα σποτάρω στο Metropolis, ποιους φίλους από τα παλιά θα ξαναδώ. Όμορφα πράγματα. Κάτι τέτοια, με κάνουν να συνειδητοποιώ ότι η φιλία είναι πολύ μεγάλη υπόθεση. Και ας το ξεχνώ πολλές φορές.

Όμως κάτι μέσα μου, μου θολώνει αυτές τις εικόνες. Εσύ. Η παρουσία σου ή μάλλον η απουσία σου. Έχω τόσα να σου πω, αλλά τελικά νομίζω τα ξέρεις και ας νομίζεις πως είμαι μια αναίσθητη "ψυχρή καρδιά" όπως με αποκάλεσες. Δεν σε παρεξηγώ όμως, περνάς δύσκολες φάσεις τώρα. Μακάρι τα πράγματα να ήταν αλλιώς, οι εικόνες να ήταν πολύχρωμες, το soundtrack να ήταν άλλο. Και μακάρι να...


Υ.Γ1 Το ξέρω πως όλα παιρνούν. Αλλά δεν έχω ιδέα το πότε. Θα ήθελα να μάθω. Θα ήθελα να είμαι ευτυχισμένη ξανά. Και light.
Υ.Γ2 Χωρίς να ρωτήσεις φίλε/η το γιατί ή το σε ποιον, σε παρακαλώ στείλε μπόλικη θετική ενέργεια σε ένα άνθρωπο που θέλω να είναι καλά. (Να προσέχεις...)
Υ.Γ3 Γκάζι.