Thursday, February 13, 2020

Wanna go out with me?

Σπάνια έχω ζήσει ερωτικό ραντεβού, σαν αυτά που βλέπουμε στα φιλμ.

Στα φιλμ, ο ένας ζητά από το άλλο άτομο να βγουν. 
- Want to go to dinner with me?
- Yes ( απαντά αυτή/ός με ενα χαμόγελο του τύπου "επιτέλους μου ζήτησε να βγούμε")
- Shall I pick you up at 7 pm?
- It's a date!

Τόσο απλά. Τόσο ξεκάθαρα.

Στις 7 παρά 2, βρίσκεται έξω από την πόρτα της. Κτυπά το  κουδούνι. Αυτή ανοίγει, φορώντας ένα υπέροχο φόρεμα, μαλλιά τύπου ανέμελα αλλά δεν εξέχει ούτε και μία τρίχα. 
- Ready?, της λέει σκάζοντας ένα χαμόγελο.
Και αυτή χαμογελάει.

Φτάνουν στο εστιατόριο. Κάθονται απέναντι. Παραγγέλνουν. Τρώνε από 2 ή 3 κουταλιές. Πίνουν κρασί και κοιτάζονται κατάματα. Σε κάποιες περιπτώσεις, το σενάριο του θέλει να γελάνε κιόλας και να μιλάνε για τα παιδικά τους χρόνια.

Φεύγοντας από το εστιατόριο, περπατάνε στα σοκάκια. Σταματάνε μπροστά από το σπίτι της. Είναι το πρώτο ραντεβού, δεν θα ανέβει πάνω. 
Την κοιτάει, τον κοιτάει, σκύβει, την φιλάει.
Ένα τέλειο φιλί.
Την αποχαιρετάει και καθώς απομακρύνεται, γυρνάει πίσω και την κοιτάζει μια ακόμα φορά χαμογελώντας.

Πες μου ειλικρινά. Έχεις ζήσει κάτι τέτοιο;
Πώς ήταν το καλύτερο σου πρώτο ραντεβού;

Τώρα θα μου πεις, πόσο δύσκολο είναι; Του αρέσεις, σου αρέσει, βγαίνετε.
Ναι, αυτό συμβαίνει υποθέτω συνήθως στον κανονικό κόσμο.
Στον κόσμο της τουλίπας, σπάνια.
Και όταν συμβεί, να είσαι σίγουρος/η αγαπητή/ε πως βαριέμαι από το πρώτο δευτερόλεπτο σε αυτό το ραντεβού.

Σκέψου να είσαι η τουλίπα, να σου αρέσει κάποιος, να βγαίνετε για ποτά μετά τη δουλειά 2-3 φορές και να μην ξέρεις τι παίζει. Πόσο μάλλον να παίξει το πιο πάνω σενάριο. 
Είμαι πεπεισμένη πως η γλώσσα του σώματος δεν είναι η καλύτερη ένδειξη για να δεις αν κάτι ειναι ραντεβού ή απλά φιλικά ποτά. Γιατί αν εσύ είσαι 'κλειδωμένος" ο άλλος το εκλαμβάνει ή ως έλλειψη ενδιαφέροντος ή  ως κάτι απροσδιόριστο που όμως δεν βοηθάει την κατάσταση.
Και μετά σκέφτεσαι τι πήγε λάθος ή τι, τελοσπάντων δεν τσουλάει.

Αχ, αυτά τα φιλμ...μας κατάστρεψαν τον ρεαλισμό :)




20 comments:

  1. Σε μια παραλία.

    Ολόγυμνος εγώ, να σκαλίζω ένα λαβύρινθο στην άμμο, το μόνο που έκανε αυτή ήταν να περάσει λίγα μέτρα πιο πάνω.

    Σήκωσα τα μάτια σαν να την ένιωσα, κοιταχτήκαμε στα μούτρα, μου χαμογέλασε όσο εγώ προσπαθούσα να μαζέψω το σαγόνι μου από την άμμο... της χαμογέλασα κ βυθίστηκα πίσω στο γλυπτό μου με την απόλυτη ικανοποίηση κ συναίσθηση της στιγμής μου έφυγε... χαμογελούσα για ώρα, μόνος μου... αυτή η ενέργεια της, με δόνησε.

    Την επομένη βρέθηκε η ευκαιρία να συστηθούμε, λαμπρή χειραψία, ευγένεια κ χαμόγελα.... «διακοπές είναι να πάρει η οργή, τι περιμένεις;» ...σκέφτηκα...

    Πρότεινα να μαγειρέψω στους φίλους μας μα ήρθε μόνο αυτή να μοιραστούμε μια πραγματική καρμπονάρα στο γκαζάκι έξω από την σκηνή μου... με βοήθησε να πλύνω τα πιάτα.

    Το βράδυ που βρεθήκαμε στην ίδια παρέα, με μια διάθεση περιπέτειας αποφασίσαμε να πάμε παράμερα να παίξουμε το παιχνίδι των άστρων... ο ένας κοιτούσε κ διάβαζε τον ουρανό κ ο άλλος προσπαθούσε να τον συναντήσει...

    «βλέπω μια βάρκα, με πανί»
    «...ναι, σε έχω, εκεί αριστερά, το πανί σαν τζένοα, αμβλυγώνιο... και πιο δίπλα ένα σπιτι...»
    «..με μικρο παράθυρο κ σε προοπτική...»
    «...ναι! Εκεί είμαι...»

    Δεν υπήρξε άγγιγμα, ούτε φιλί, ούτε αγκαλιά κάτω απ´ τον υπνόσακο, μόνο οι φαντασίες να ζωγραφίζουν στο άπειρο... μέχρι το ξημέρωμα. Μοιραστήκαμε ουρανό, νερό κ τσιγάρα.

    Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του μετά...

    Κάπως έτσι είναι το πρώτο ραντεβού που ακόμα κ σήμερα το θεωρώ το ερωτικότερο όλων.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Τίτλος ταινίας? :)

      Delete
    2. Καλε, σχεδον ολες! Θα βρω και θα επανελθω

      Delete
    3. Τέλσον,
      Εκτός από ότι ακούγεται ένα "one of a kind" ραντεβού - κάτι σαν Before Sunrise, λύσε μου μια απορία.
      Ήσουν πραγματικά ολόγυμνος; :)

      Delete
    4. είναι παραλία γυμνιστών, δεν είχα κάποιο λόγο να μην ήμουν και εγώ όπως γεννήθηκα. Σου ακούστηκε παράξενο;

      Delete
    5. Οχι αφού ειναι σε παραλία γυμνιστών.

      Delete
  2. Ποτέ δεν μου έτυχε αυτό το κινηματογραφικό ραντεβού. Στα νιάτα μου όταν το ήθελα.
    Και όταν μόνη μου είχα πει να πάμε δια δείπνο λίγο πιο φαντεζί, το μόνο που κατάφερα ήταν να δω στα σίγουρα ότι δεν ήθελα μέλλον με τον συγκεκριμένο. Ήταν ένα ζευγάρι ηλικιωμένων εκεί που λόγο μέρας ο κύριος είχε σηκωθεί και ζήτησε από την ντάμα του να χορέψουν. Δεν ήθελα να χορέψω. Ήθελα όμως με αυτόν που ήμουν να νιώθω ότι θα μπορούσε να είμαστε μαζί έτσι στα γεράματα.
    Τι σύμπτωση. Σαν σήμερα 21 χρόνια πριν.

    ReplyDelete
    Replies
    1. τι πανεμορφη εικονα μου ειπες για το ηλικιωμενο ζευγαρι :)

      Delete
  3. http://rain-tears-drops.blogspot.com/2010/07/blog-post_30.html
    Τουλίπα μην πάψεις να λαχταράς το ιδεατό (για σένα)!

    Joy Tears

    ReplyDelete
    Replies
    1. Και είναι ακόμα Αυτός;

      ( μου αρέσουν αυτές οι ερωτήσεις: )

      Delete
    2. Καλημέρα! Αν ρωτάς αν έμεινα μαζί του, ναι! Φέτος κλείνουμε 10 χρόνια από εκείνο το καλοκαίρι.
      Αν ρωτάς αν έχει μείνει ο ίδιος όπως στο ραντεβού εκείνο, όχι βέβαια. Οι σχέσεις αλλάζουν φάσεις και δεν μπορούμε να έχουμε ακριβώς την ίδια συμπεριφορά, φυσικά η βάση παραμένει η ίδια :)
      Joy Tears

      Delete
    3. Εννοούσα αν ήταν οντως εκεινος ο τυπος! ( ναι ξερω οτι οι ανθρωποι αλλαζουν - δεν ειμαι τοσο ρομαντικη πια :) )

      Delete
  4. Έτυχε μου όσο εσπούδαζα ακόμα και άρα επερπατούσαμε. Νομίζω ότι ο παράγοντας περπάτημα εν πολλά σημαντικός στο σενάριο που παραθέτεις.
    Με το οδήγημα ούλλα εν κάπως διαφορετικά. :p

    ReplyDelete
    Replies
    1. Το περπάτημα. Ναι παίζει ρόλο. Μπορείς να πέσεις πάνω στον άλλο "κατά λάθος" ( εγώ πιθανόν να το κάνω). Επίσης μπορεί να σου αρπάξει ένα χέρι, να αρπάξεις εσύ ένα χέρι.
      Το αυτοκίνητο δεν μου βγαίνει σε κονσεπτ - δεν μπορώ ποτέ να εκφραστώ καθώς μας χωρίζουν χειρόφρενα κλπ.

      Delete
    2. Είναι και η ρομαντζάδα της πόλης που προσφέρεται για περπάτημα. Οι δρόμοι που κρατούν ιστορίες για τον καθένα. Έχεις κάτι να πεις, κάτι να δεις. Είναι και το περπάτημα σαν πράξη. Είσαι κοντά στον άλλο, συγχρονίζεται ο ρυθμός σας, έχει ο ένας τη συγκέντρωσή του πάνω στον άλλο, χωρίς την έννοια της οδήγησης, και δεν βιάζεσαι να κατεβάσεις τον άλλον/ κατέβεις από το αυτοκίνητο για να μην ενοχλείς. Είναι ήσυχο, είναι χωρίς απόσταση, προσφέρεται το λιγότερο για μια αγκαλιά. :)
      Moonlight

      Delete
    3. Συμφωνω τοσο πολυ σε ολα :)

      Delete
  5. ενα πρωτο ραντεβου που δε θα ξεχασω ποτε:
    Σε ενα κλασικο ροκαδικο της Aθηνας, πηγα πρωτη, τον περιμενα ενα τεταρτο, μου εστειλε μηνυμα στα πεντε λεπτα οτι εψαχνε να παρκαρει κ πολυ το εκτιμησα. Ηπια 4 τζιν, ηπιε 5 μπιρες, μιλουσαμε ολο το βραδυ, παιξαμε μπιλιαρδο,νικησα και 4 ωρες μετα με πηγε σπιτι με το αμαξι. Του προτεινα να ερθει πανω να ριξει μια ματια στο καινουριο εγχορδο οργανο που ειχα παρει, γιατι δεν ηξερα να το κουρδισω. Ανεβηκε να το δει κ εμεινε ολο το βραδυ. Απο τοτε ζησαμε πολλες μαγικες βραδιες. Αλλα ηταν πολυ μικροτερος κ επρεπε να τελειωσει. Ακομη ποναει.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Φαντάστηκα αυτό το ραντεβού.
      Το "έπρεπε" ...γιατι? Πόσο πιο μικρός; Εμαθα μετά από πολλά χρόνια ότι ειναι κρίμα να βάζουμε τέτοιους περιορισμούς.

      Delete
    2. 11 χρονια πιο μικρος, και ενω ειχα φαει το κολλημα της ζωης μου μαζι του, ειχα τρομερο θεμα με την ηλικια κ τις δικες μου ανασφαλειες κ εβαζα συνεχεια τρικλοποδιες σαυτο π ειχαμε, μεχρι π βαρεθηκε κ εφυγε.

      Delete
    3. Καταλαβαινω το κολλημα, ομως...μια ζωη την εχεις ( δεν μιλαω καν θεωρητικα για αυτο το θεμα).

      Delete