Wanna go out with me?

Σπάνια έχω ζήσει ερωτικό ραντεβού, σαν αυτά που βλέπουμε στα φιλμ.

Στα φιλμ, ο ένας ζητά από το άλλο άτομο να βγουν. 

- Want to go to dinner with me?

- Yes ( απαντά αυτή/ός με ενα χαμόγελο του τύπου "επιτέλους μου ζήτησε να βγούμε")

- Shall I pick you up at 7 pm?

- It's a date!

Τόσο απλά. Τόσο ξεκάθαρα.

Στις 7 παρά 2, βρίσκεται έξω από την πόρτα της. Κτυπά το  κουδούνι. Αυτή ανοίγει, φορώντας ένα υπέροχο φόρεμα, μαλλιά τύπου ανέμελα αλλά δεν εξέχει ούτε και μία τρίχα. 

- Ready?, της λέει σκάζοντας ένα χαμόγελο.

Και αυτή χαμογελάει.

Φτάνουν στο εστιατόριο. Κάθονται απέναντι. Παραγγέλνουν. Τρώνε από 2 ή 3 κουταλιές. Πίνουν κρασί και κοιτάζονται κατάματα. Σε κάποιες περιπτώσεις, το σενάριο του θέλει να γελάνε κιόλας και να μιλάνε για τα παιδικά τους χρόνια.

Φεύγοντας από το εστιατόριο, περπατάνε στα σοκάκια. Σταματάνε μπροστά από το σπίτι της. Είναι το πρώτο ραντεβού, δεν θα ανέβει πάνω. 

Την κοιτάει, τον κοιτάει, σκύβει, την φιλάει.

Ένα τέλειο φιλί.

Την αποχαιρετάει και καθώς απομακρύνεται, γυρνάει πίσω και την κοιτάζει μια ακόμα φορά χαμογελώντας.

Πες μου ειλικρινά. Έχεις ζήσει κάτι τέτοιο;

Πώς ήταν το καλύτερο σου πρώτο ραντεβού;

Τώρα θα μου πεις, πόσο δύσκολο είναι; Του αρέσεις, σου αρέσει, βγαίνετε.

Ναι, αυτό συμβαίνει υποθέτω συνήθως στον κανονικό κόσμο.

Στον κόσμο της τουλίπας, σπάνια.

Και όταν συμβεί, να είσαι σίγουρος/η αγαπητή/ε πως βαριέμαι από το πρώτο δευτερόλεπτο σε αυτό το ραντεβού.

Σκέψου να είσαι η τουλίπα, να σου αρέσει κάποιος, να βγαίνετε για ποτά μετά τη δουλειά 2-3 φορές και να μην ξέρεις τι παίζει. Πόσο μάλλον να παίξει το πιο πάνω σενάριο. 

Είμαι πεπεισμένη πως η γλώσσα του σώματος δεν είναι η καλύτερη ένδειξη για να δεις αν κάτι ειναι ραντεβού ή απλά φιλικά ποτά. Γιατί αν εσύ είσαι 'κλειδωμένος" ο άλλος το εκλαμβάνει ή ως έλλειψη ενδιαφέροντος ή  ως κάτι απροσδιόριστο που όμως δεν βοηθάει την κατάσταση.

Και μετά σκέφτεσαι τι πήγε λάθος ή τι, τελοσπάντων δεν τσουλάει.

Αχ, αυτά τα φιλμ...μας κατάστρεψαν τον ρεαλισμό :)