Σκέφτομαι. Σκέφτομαι πολύ. Πάρα πολύ. Αλύπητα.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, το μυαλό μου δεν σταματάει.
Ατάκες όπως " σόρι δεν το σκέφτηκα" ή "δεν μπορώ να σκεφτώ", δεν συνηθίζω να τις ξεστομίζω. Και όποτε το κάνω, είναι για να με αφήσουν ήσυχη.
Φυσικά και το σκέφτηκα. Σκέφτομαι πάντα όλα τα ενδεχόμενα. Συνέχεια.
Αυτή την περίοδο, όπως θα έχεις καταλάβει συμβαίνουν πράγματα στη ζωή μου, που δεν μπορώ να διαχειριστώ καλά. Μερικά είναι εκτός ελέγχου μου, εκείνα που είναι στον έλεγχό μου, χάνω τον έλεγχο.
Αυτό που κάνω, αφού τελειώσω το αυτομαστίγωμα, είναι να προσπαθήσω να σκεφτώ με κάποια λογική, τουτέστιν, να βάλω τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις.
Γιατί αυτό είναι, φίλη/ε. Οι σωστές διαστάσεις είναι το κλειδί της υπόθεσης.
Χθες το βράδι, καθώς παρακολουθούσα το Fleabag - που μου σύστησαν ότι είναι σούπερ και εξάλλου το έγραψε η ίδια που έγραψε τον πρώτο κύκλο του εξαιρετικού Killing Eve - δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ. Σκέψου ότι θεώρησα πως το Fleabag ήταν μίζερο. Η πρωταγωνίστρια, σε συνεχές αδιέξοδο, να προσπαθεί με χιούμορ, με σαρκασμό, με πολύ ανούσιο σεξ, να τα βγάλει πέρα. Δυστυχώς βρήκα πολλά κοινά, εκτός από το ανούσιο σεξ που δεν προκύπτει (ευτυχώς - να μην σου τύχει να κάνεις ανούσιο σεξ. Κακό, για τη ψυχή). Μιζέρια στο μυαλό.
Με έπιασε ένα παράπονο, πως δεν μου πάει κάτι καλά στη ζωή μου.
Το μόνο που διέκρινα πως πάει καλά, είναι οι φιλίες μου. Οι 2-3 φίλοι που τον τελευταίο καιρό δεν με αφήνουν μόνη και έχουν την έννοια μου. Σπουδαίο πράμα, να μην εξαφανίζεται ο άλλος στα δύσκολά σου. Είναι εκεί. Κάθε μέρα, κάθε λεπτό.
Θα έπρεπε να είναι αρκετό ε;
Είναι. Στο τέλος του αυτομαστιγώματος.
Πιο πριν όμως;
Σήμερα ξύπνησα, άργησα να αφήσω το κρεβάτι, διάβαζα ένα πολύ light βιβλίο στο κρεβάτι. 11 σηκώθηκα, έκανα δουλειές και κάθισα να δουλέψω.
Το μυαλό μου δεν σταματά. Πρέπει να βάλω 2-3 πράματα σε σωστές διαστάσεις:
1. Δεν μπορώ να ελέγξω τη ροή πραγμάτων που δεν με αφορούν άμεσα.
2. Δεν είναι τόσο σημαντική η σημασία αυτού που μου αρέσει και που έχει εξαφανιστεί εδώ και λίγες μέρες. (κόλλημα - αυτομαστίγωμα).
3. Δεν θα είναι πάντα τόσο χάλια τα θέματα της δουλειάς.
Αυτά τα τρία. Συνέχεια στο μυαλό. Κουράστηκα.
UT
σε βρίσκω σε καλό δρόμο προσωπικά...
ReplyDeleteΧμ..γιατί; (καλημέρα)
DeleteΗ ανησυχία σου είναι το πρώτο σου βήμα προς τον νέο σου εαυτό.
DeleteΕννοεις το γεγονος οτι ουτε εγω με αντεχω πια; :)
Delete... εντάξει μην γίνεσαι βλάκας τώρα κ ψαχνεσαι για χάιδεμα στ' αυτιά... μόνο εσύ δεν σε αντέχεις και καλά θα κάνεις να το ακούσεις το μυαλό σου όταν χτυπάει καμπανάκια. Τους υπόλοιπους θα σου πρότεινα να μην τους έχεις στην εξίσωση, κοίταξε εσένα και όταν βρεις την ισορροπία σου το ίδιο θα κάνουν και όλα τριγύρω σου.
DeleteΤο ότι σκέφτεσαι νομίζω πως είναι καλό. Θα με παραξένευε να μου έλεγες πως έχει σταματήσει το μυαλό σου.
ReplyDeleteΈχεις φίλους, να κι ακόμη ένα θετικό.
Δεν είναι δεδομένα για όλους αυτά το ξέρεις φαντάζομαι. Δεν θυμάμαι παρά μόνο στα πολύ νεανικά μου χρόνια να έχω φίλη που να μου τηλεφωνεί όταν ξέρει πως έχω στενοχώρια.
Τώρα πράγματα μη διαχειρήσιμα πάντα θα υπάρχουν όπως κι η επιθυμία τακτοποίησης που ίσως και να μην έρθει ποτέ. Θα έρθει η ώρα τους πιστεύω, ή αυτό ή εσύ θα έχεις αλλάξει ρότα. Αλλά δεν έχουμε πάντα τον απόλυτο έλεγχο, καμμιά φορά η ζωή μας πάει.
Το άγχος μόνο είναι κακός συγκάτοικος του μέσα μας. Χαλάρωσε κι όλα θα έρθουν πιστεύω, ωστόσο κάνε τα βασικά πρέπει σου που θεωρώ δεδομένο πως κάνεις.
Αχ σαν μεγάλος συμβουλάτορας ακούγομαι :)
Όσο κι αν σου φανεί περίεργο οι αναρτήσεις σου με χαλαρώνουν :)
Νομιζω χαλαρωνεις γιατι νιωθεις τυχερη που δεν τα ζεις εσυ και απλα υπαρχει καπου εκεί έξω μια τυπισσα που φρικαρει καθημερινα και ανελεητα :)
DeleteΕχω φιλους ναι και τους εχω πρηξει τον τελευταιο καιρο - ας ειναι καλα τα παιδια. Μεγαλες μου αγαπες.
Εσυ μου λες πως ολα ειναι θέμα χρόνου να φανούν; Και να μην προσπαθώ να ελέγξω ή να είμαι παρούσα σε κάτι που δεν το νιωθω 100% ; Η έστω άνετα;. Το συν Αθηνά και χείρα κίνει τότε;
Πώς χαλαρώνουμε; Εχω πεθάνει στο άγχος. Και έχω και διαβάσματα και θέλω να είμαι ήρεμη.
Τα βασικά που κάνω ποια είναι; Να σκέφτομαι συνέχεια; Ουφ.
Μου άρεσουν οι απόψεις/συμβουλες! Κακό δεν κάνουν!
Εγώ πχ φρικάρω που δεν έχω δουλειά. Μου προκαλεί ενοχές, κατάθλιψη, χαμηλή αυτοεκτίμηση.
DeleteΒέβαια το να έχω μια δουλειά όπου πχ εργάζομαι επί 10, δεν πληρώνομαι, κάνω πράγματα μου δεν μου αρέσουν τί να το κάνω;
Δεν ξέρω αν ανήκεις σ αυτή την κατηγορία.
Οι φίλοι πάντα μου έλειπαν. Δεν έκανα βαθιές φιλικές σχέσεις. Εσύ το έχεις.
Άγχος είχα και θα έχω πάντα, δεν αλλάζει ο άνθρωπος.
Μ'αρέσει που ασχολείσαι πχ με διαβάσματα.
Τί άλλο να σου πω; Αυτά που τώρα σου φαίνονται βουνό κάποτε θα σε κάνουν να χαμογελάς ;)))
Καταλαβα. Ναι οκ, ο καθενας εχει σιγουρα δικά του πράγματα που τον απασχολούν.
DeleteΑυτό με τη δουλειά ειναι ναι σοβαρο. Να μην νιωθεις χαμηλη αυτοεκτιμηση ομως, δεν ειδες ποσο χάλια ειναι η αγορά; Δεν εχει να κάνει με τον κάθε άνθρωπο, είναι ένα γενικό κακό φαινόμενο σε παγκόσμιο επίπεδο. Ούτε ενοχές - δεν το προσπαθεις; δεν ψάχνεις;
Αρχισα απο νωρις να εκτιμώ τις φιλίες. Και σιγά σιγά κτίστηκαν. Και εκτιμώ ότι ακόμα και αν χάνομαι, δεν φεύγουν.
Το διαβασμα, οσο και αν μου στερει ολο τον ελεύθερο χρόνο και μου εχει σπασει τα νεύρα, με "σώζει" από πολλές καταστάσεις.
Θα ήθελα όμως να υπάρχει κάτι άλλο που να με κάνει να χαμογελώ και να προσμονώ. Αυτό :)