- Όλα καλα; με ρώτησε από την άλλη πλευρά του τηλεφώνου.
Τί να της έλεγα τώρα; Δεν έχουμε και την πιο ειλικρινή σχέση του πλανήτη. Αν δεν αντέχεις να ακούσεις την αλήθεια του άλλου, τότε ακους ότι θες. Και ο άλλος με τα χρόνια σου λέει "λευκά ψέματα".
- Ναι, όλα καλά, απάντησα χωρίς να καταφέρω να αλλάξω τον τόνο της φωνής μου.
- Δεν σε ακούω καλά. Σε γέννησα εξάλλου, είπε με ένα χαμόγελο αμηχανίας.
- Καλά είμαι. Απλά κουρασμένη.
- Οκ, και έκλεισε το τηλέφωνο. Δεν θα επέμενε περισσότερο. Βαθιά μέσα της ξέρει πως δεν είναι κούραση φυσικά. Αλλά έχει άλλα στο μυαλό της. Μια κόρη που είναι πεισματάρα και στην κοσμάρα της, δεν είναι ένα από αυτά.
Η φράση "απλά κουρασμένη" είναι το μεγαλύτερο μου άλλοθι τα τελευταία χρόνια. Δεν λέω ψέματα εξάλλου. Από τα 26 μου, δουλεύω, δουλεύω, δουλεύω. Από τον Ιούλη φόρτωσα και διαβάσματα στο μιξ.
Αλλά δεν είμαι κουρασμένη, όπως θα ήθελα να είμαι και να δηλώνω.
Μακάρι να ήμουν απλά διαλυμένη σωματικά.
Αν μη τι άλλο, δεν θα είχα την ενέργεια να σκέφτομαι και να αυτομαστιγώνομαι.
Θα ήμουν απλά κουρασμένη και θα κοιμόμουν.
Δεν θυμάμαι την τελευταία φορά που δεν σκέφτηκα ακραία πράγματα για 1 λεπτό. Που δεν έτριξα τα δόντια από το άγχος.
Τον τελευταίο μήνα, άμα πολύσκέφτομαι, βάζω ακουστικά, διαλέξω ένα playlist στο Spotify όχι πολύ λυπητερό, και περπατώ. Αν δεις μια μέσα στα μαύρα μεσάνυκτα, να περπατάει στο κέντρο της Λευκωσίας, εγώ είμαι. Κάνω τουλάχιστον 4 χιλόμετρα κάθε φορά. Το ρεκόρ μου είναι 8,6.
Δεν περπατάω κάθε νύκτα. Αν και θα το ήθελα. Όταν πηγαίνω σπίτι όμως από αυτόν τον περίπατο και με πονάνε τα πόδια μου, τουλάχιστον ηρεμά εκείνο το μαύρο πράγμα μέσα μου. Και κοιμάμαι.
Την επόμενη μέρα το ίδιο. Σαν roller coaster οι σκέψεις και η διάθεση. Πάνω, κάτω, πάνω και κάτω.
"Θες ένα έρωτα", μου είπε τις προάλλες μια καινούρια φίλη καθώς αράζαμε στο τζάκι της.
Είναι θέμα έρωτα όλο αυτό;
Έχω κουραστεί να είμαι ωραία, μόνη και ατυχής; Το μόνο σίγουρο.
Αυτό έχω ανάγκη;
Δεν ξέρω.
Υ.Γ Απολογούμαι στους 2-3 φίλους που με ακούνε να είμαι τόσο ολόμαυρη. Θα απολογηθώ και σε σένα. Σόρι.
Στη ζωή, χρειαζόμαστε διάφορα. Αν δεν είχες δουλειά, θα ''γκρίνιαζες'' για αυτό.
ReplyDeleteΕσύ θα βρεις τί σου λείπει, εσύ πρέπει να τα βρεις με τον εαυτό σου, να τον αγαπήσεις κυρίως.
Δεν ξέρω, εγώ είμαι μιας άλλης εποχής και τα πράγματα έχουν αλλάξει, αλλά όχι τόσο ο έρωτας αλλά μια ισορροπημένη σχέση βοηθάει τον κάθε άνθρωπο. Μόνο που έρχεται σαν συμπλήρωμα σε ότι ήδη έχει.
Εννοώ πως η κακή διάθεση μετά τον πρώτο καιρό πάλι θα γυρίσει.
Τον εαυτό σου πρόσεχε, δωσ'του γλύκα να ανασάνει, όμορφες στιγμές θέλουμε όλοι, χαλαρές στιγμές, παρέες, γέλια, φιλίες, έρωτες, όλα!
Χαλάρωσε κι απόλαυσε τη ζωή, νιώσε αυτά τα μικρά σημαντικά και μην αυτομαστιγώνεσαι.
Να κι εγώ, σε μένα κυρίως τα λέω, να ξέρεις..
Που έχω το ανικανοποίητο και την τελειομανία στο πετσί μου.
Κάκιστος συνδιασμός.
Σου στέλνω χαμόγελα :-)))
Δεν ειναι μονο απο μενα που εξαρτωνται τα πραματα δυστυχως. Με "πεθαινουν" καθημερινα διαφοροι. Τελοσπαντων.
DeleteΜπορει και να παραμεινει ετσι η κατασταση.
Μιά στιγμή, κάποια στιγμή λέω, θα φανεί το λιμάνι της Νάξου και για μας τους Ανάξιους.
ReplyDeleteΔε λέω, θα έρθει η στιγμή που καταπλέοντας τον Δούναβη θα φανούν τα φώτα της Πράγας και για μας τους Άπραγους.
Θα συναντήσουμε τη Δονούσα, εμείς οι Αδόνητοι,
την Πάρο, εμείς οι Άπαρτοι,
την Κάρπαθο, οι Απαθείς και Άκαρποι,
την Πάτρα, οι Απατρίδες.
Λέω θα έρθει η στιγμή που όλοι θα συναντήσουν τη χώρα που θα έχει εκείνο που τους λείπει.
Όλοι θα βρούμε τη γραμμή που στρογγυλεύει και τον κύκλο τους κλείνει, την ευλογιά που χαρίζει το αντίθετο.
Κάποια στιγμή όλοι θα βρούνε την βολή… και αυτή θα βρεί τον στόχο
Vulnerant omnes, Ultima necat (όλες πληγώνουν, η τελευταία σκοτώνει)
Τι ωραια να ειναι αληθεια αυτο που λες.
Deleteείναι μεγάλη αλήθεια... ασχολούμεθα με τον στόχο και δεν κοιτάμε την βολή... παράλογα πράματα
DeleteΤη βολή. Ενδιαφέρον. Θα το σκεφτώ.
Delete