(Ξε) καθαρίσματα

Μένω σε ένα διαμέρισμα. Αρκετά μεγάλο και ευρύχωρο. Φωτεινό.
Αυτό το διαμέρισμα το έχω σχεδόν 14 χρόνια (πως περνάει ο καιρός).
Όλα αυτά τα χρόνια, μαζεύω πράγματα. Από περιοδικά, βιβλία, μέχρι σουβενίρ από ταξίδια και ρούχα ( τα περισσότερα ανήκουν στην κατηγορία "μπορεί να μην τα ξαναφορέσω, αλλά έχω τόσες αναμνήσεις"). Α και να μην ξεχνάω, τα τάπερ ( ποτέ δεν είναι αρκετά). Πολλά τάπερ.

Το αποτέλεσμα ειναι ότι το σπίτι σε κάποια φάση, το ένιωθα να με "πνίγει". Πράγματα παντού, ντουλάπες γεμάτες.

Έτσι άρχισα να πετάω, να ανακυκλώνω, να χαρίζω. Να καθαρίζω ντουλάπια. Να σπαταλάω σαββατοκύριακα , να συγυρίζω μετά μανίας.

Άρχισα να νιώθω καλύτερα. Σαν να ήταν μια συμβολική κίνηση. Σαν να ξεκαθάριζα τη ζωή μου.

Έχουν περάσει 6 μήνες από αυτή τη διαδικασία. Το σπίτι, έχει αλλάξει ή τουλάχιστον εχώ έτσι το νιώθω. Είναι πιο...αεράτο!

Άρχισα να προσέχω τη διατροφή μου. Τρώω καθαρές γεύσεις , μαγειρεύω περισσότερο. Ψωνίζω φρέσκα φρούτα και λαχανικά, δεν βάζω πολύ λάδι στο φαγητό μου, παίζω με τα μπαχαρικά.
Σήμερα ξύπνησα, καλά. Χωρίς να με πονάει το στομάχι μου.

Φύτεψαμε τον κήπο με τον μπαμπά.
"Θέλω πρασινάδες μπαμπά και απλά λουλούδι. Γεράνια να μου βάλεις, ωραία φωτεινά. Και καλαμάκια , αυτά με τα μεγάλα πράσινα φύλλα".
Ποτίζω τον κήπο. Βλέπω τα φυτά και τα λουλούδια μου να μεγαλώνουν. Οι μέρες της βεράντας πλησιάζουν.

Καθαρά. Ξεκάθαρα. Ξεκαθαρίσματα.
Οι μέρες του φωτός ειναι εδώ.