Το ζώδιο μου λέει, πως το 2013 είναι η χρονιά για μεγάλες αποφάσεις που θα καθορίσουν τα πάντα μετά.
Όσο και αν πιστεύω πως ο καθένας μας κανονίζει μόνος του την μοίρα του, χωρίς πλανήτες, ανάδρομους, ωροσκόπους, ζώδια και DNA, νιώθω πως η πιο πάνω φράση έχει μια βάση.
Το 2013 είναι επεισοδιακό. Γίνονται πράγματα γύρω μας, που δεν μπορούμε όχι μόνο να αλλάξουμε, αλλά ούτε και να επηρεάσουμε, δυστυχώς. Γιατί το ψέμα είναι πολύ, η διαφθορά ακόμα περισσότερη.
Όμως οφείλουμε, στον εαυτό μας, μια επανάσταση. Μέσα μας.
Έλεγα τις προάλλες σε μια φίλη μου, ότι έχω βαρεθεί τους επαναστάτες του facebook και του ίντερνετ. Αυτούς που βγαίνουν, γράφουν με κεφαλαία γράμματα ( φωνάζουν δηλαδή), βάζουν και καμιά δεκαπενταριά θαυμαστικά και νομίζουν πως κάνουν τη διαφορά.
Ε, όχι φίλε μου. Το μόνο που κάνεις είναι να μου δένεις το στομάχι κόμπο, όταν αντικρίζω την οθόνη μου με τα κεφαλαία σου γράμματα, γεμάτα οργή. Φτάνει πια με τα κούφια λόγια.
Η επανάσταση είναι προσωπική.
Αρχίζοντας από τα βασικά.
Αν δεν δέχεσαι να σου κλέβουν τα λεφτά, μην ταϊζεις τον καθένα που σε χρεώνει 25 ευρώ το κατεψυγμένο σολομό. Μην υποκύπτεις στα 5 ευρώ, καφέ.Άρχισε από τα μικρά και διεκδίκησε.
Αν δεν σ' αρέσει που είσαι άνεργος, βρες πράγματα να κάνεις. Επαναστάτησε από την εικόνα που σε θέλει να μιζεριάζεις μπροστά από την τηλεόραση. Κάνε εθελοντισμό. Δώσε κάτι πίσω. Είναι μεγάλη η δύναμη του ακτιβισμού.
Αν δεν θες να είσαι σε μια σχέση που δεν σε κάνει καλά, φύγε, όσο δύσκολο και αν σου φαίνεται. Αν είσαι σε μια σχέση που δεν πιστεύει κανείς, παρά μόνο εσύ και το άτομο που είσαι μαζί του, επαναστάτησε και προστάτεψε την.
Αν θες να είσαι δημιουργικός, αλλά η καθημερινότητα σε παίρνει από κάτω, άλλαξε το παιχνίδι. Βρες τη χαραμαδούλα του φωτός και πήγαινε προς τα εκεί. Και όχι το να λες "ε θα το κάνω κάποια στιγμή", δεν είναι πια αρκετό.
Τίποτα δεν είναι πια αρκετό.
Τα πράγματα όπως τα έχουμε μάθει, δεν μας κάνουν και δεν τους κάνουμε.
Καιρός να βγούμε από το προστατευμένο μικρόκοσμο μας και να δούμε τι άλλο μας επιφυλάσσει αυτή η μικρή ζωή που έχουμε.
ναι γιατί όταν δεν παλεύεις κι αφήνεσαι είναι κι αυτή μια επιλογή που πληρώνεις αργά ή γρήγορα. όσο κι αν δε θες να το συνειδητοποιήσεις.
ReplyDeleteΝαι είναι αλήθεια αυτό. Σε μερικά πράγματα, δεν πρέπει να αφήσεις τον εαυτό σου να αφεθεί.
DeleteΠειράζει που εννα το κάμω share στο Facebook? :)
ReplyDeleteΟχι δεν πειραζει :) ( ωραιο ονομα)
DeleteΈχεις δίκιο. Πολλές φορές δεχόμαστε αγόγγυστα ότι μας προσφέρεται και τελικά εμείς οι ίδιο το κάνουμε κατεστημένο. Δεν ξέρω αν είναι οι χρονιές που καθορίζουν τις αλλαγές στη ζωή μας, ή γενικά το πόσο έτοιμοι είμαστε να κάνουμε εμείς τη διαφορά. Όπως και νάναι, οι περισσότεροι μας πιστεύω ωριμάζουμε με το χρόνο και αρχίζουμε να βλέπουμε τη ζωή (μας) διαφορετικά. Κι αυτά με το facebook, blogs και ίντερνετ γενικά που λες έχεις απόλυτο δίκιο (πάλι). Δίνουμε τις μάχες μας απο τον καναπέ και φωνάζουμε με τα κεφαλαία μας... Βολικό ε; Κάποτε, όταν δεν κάνουμε κάτι ουσιαστικό, η ζωή η ίδια έρχεται και μας αναγκάζει. Μα είναι ανάγκη να φτάνουμε ως εκεί για να ταράξουμε; Φαίνεται πως ναι. Φιλάκια πολλά.
ReplyDelete@popcornmonster χα χα... καλό!
Ναι νομίζω είναι αναγκαίο να γίνει ένα ΜΠΑΜ για να αναθεωρήσουμε.
DeleteΤο βόλεμα είναι μεγάλος μαγνήτης ( προς τα κάτω).
Φιλια!
Αγαπάμε σε καλή μου, μη φεύγεις! Σμουτς!
ReplyDeleteΜενελαεεεε!
Delete