Σκόνη. Μόνο αυτό βλέπω πλέον. Όχι καφέ σκόνη. Αλλά γκρι, σχεδόν μαύρη.
Μια θολούρα σε όλα και για όλα.
Σήμερα είπα ότι θα ξανακυκλοφορήσω στους δρόμους της πόλης ως Τουλίπα. Είναι η μόνη μου διέξοδος πλέον.
Το μόνο που απομένει αυτές τις μέρες, είναι ο εαυτός μας. Αν εσύ είσαι καλά με το να είσαι συνέχεια με φίλους, να το κάνεις.
Αν από την άλλη, νιώθεις καλά να διαβάζεις βιβλία, τότε ρούφα τα, για όσο χρειαστεί.
Αν θες να είσαι μόνος/η να ηρεμήσεις, να το κάνεις.
Δεν θα βγει κανένας να σου πει κάτι, έτσι κι αλλιώς όλοι στην εγωιστική κοσμάρα μας είμαστε.
Και εγώ νιώθω καλά, ή μάλλον καλύτερα, όταν είμαι πιο δημιουργική.
Όταν ακούω μουσική, όταν βλέπω εικόνες, όταν φαντάζομαι σκηνές και τις σκηνοθετώ στο μυαλό μου.
Και όταν γράφω.
Έτσι θα γράφω. Ώσπου να λιώσει το πληκτρολόγιο. Ώσπου να νιώσω καλά.
Και εσύ αν θες διάβαζε. Αν σε κάνει να νιώσεις καλά.
Υπόσχομαι ότι μόνο αλήθεια θα σου λέω, όπως έκανα πάντα.
Αν κάποτε είμαι μαύρη, θα νιώθω καλύτερα όταν θα μου λες "όλα θα πάνε καλά".
Κάποτε όμως δεν θα είναι ανάγκη να λέμε, ψέματα, ούτε παρηγορίες. Αποδοχή.
----
Ξέρεις τι νιώθω τους τελευταίους μήνες;
Ασφυξία.
Θέλω να βγω στους δρόμους και να φωνάξω " Αγαπάτε ρεεεεε". Ώσπου να μου κοπεί η αναπνοή.
Φτάνει συζητήσεις, καυγάδες. Φτάνει.
Αγαπάτε ρε!
χ
Πόσο δυνατές οι λέξεις σου... διαλεγμένες μια μια και με καρφώνουν. "Έτσι θα γράφω. Ώσπου να λιώσει το πληκτρολόγιο. Ώσπου να νιώσω καλά" και όλα τα υπόλοιπα. Νάσαι καλά. Να φωνάζεις... κάποιος θα ακούσει τη φωνή σου. Να γράφεις... κάποιος θα σε "διαβάσει". Να τα λες... κάποιον θα αγγίξεις. Να αγαπάς... Κάποιος θα σε αγαπήσει όπως το έχεις ανάγκη. Μόνο όταν δίνουμε την αλήθεια μας, μπορούμε να ελπίζουμε για κάτι καλύτερο.
ReplyDeleteΣε ευχαριστώ για σήμερα. Το είχα ανάγκη.
Καλή συνέχεια :)
Με συγκίνησες :)
DeleteΚαλη συνέχεια της μέρας ruth less μου
:) xx
ReplyDelete"αγαπάτε ρε" not as easy task my dear!
ReplyDeleteγράφε εσύ και τα λέμε!
χάρηκαπουήρθες πίσω-για όποιο λόγο και να ήρθες! (μεν σου πω πανηγύρισα πας το λάπτοπ μόλις είδα comment σου)
καλημέρα τουλίπα!
Χε χε αν το ηξερα πως θα σε εκανα τοσο χαρουμενη beatrix μου, θα εμπαινα πιο γρηγορα στην μπλογκσφαιρα.
DeleteΑλλα μαλλον το timing ήταν τώρα.
Δεν ειναι ευκολο το αγαπατε ρε, ε;?
δεν είναι εύκολο
Deleteη αληθινή αγάπη, η ανιδιοτελής, είναι σάννα και ανοίγεις τα χέρια σου, παίρνεις φόρα και διάς πας τον τοίχο.
πόσο μάλλον όταν είσαι happy και ικανοποιημένη από μόνη σου. πόσο μάλλον όταν έγινες εξαιρετική κυνική λόγω κατασπαραγμένου ρομαντισμου!
χα χα Beatrix με εχεις ενθουσιασει με την τελευταια ατακα σου.
DeleteΜα δεν σου ειπα να αγαπας ερωτικα, μονο δηλαδη.
αλλα αγαπη ρε παιδι μου, να μην βριζομαστε παντου, να μην τσιτωνουν όλοι και να φωναζουν. Δεν αντεχεται αλλο.
Μπουμεραγκ το happy και ικανοποιημενη από μόνη σου, να το ξέρεις. Αυτό να το συζητήσουμε σε άλλο ποστ.
μα όλες οι αγάπες είναι ίδιες, το "happy και ικανοποιημένη από μόνη σου" εφαρμόζεται σε όλους τους τομείς, "εξαιρετική κυνική λόγω κατασπαραγμένου ρομαντισμου" εφαρμοζεται παντού as well.
Deleteοκ ναι συμφωνω. ακομα και σε φιλιες εφαρμοζονται.
Deleteμπουμεραγκ ομως σου ρχεται πιο φανερα στον ερωτα\
Δεν έχω blog αλλά σε διαβάζω πάντα γιατί πάνω κάτω ο τρόπος σκέψης μας και τα συναισθήματα μοιάζουν. Διαβάζοντάς σε, νιώθω πως δεν είμαι τελικά τόσο παράξενη που κάποιες φορές θέλω να μένω μόνη μου, χωρίς κανένα δίπλα μου, μόνη μου με τα βιβλία μου και την ονειροπόλησή μου. Πριν λίγες μέρες έκανα κλικ πως έχει καιρό να δω κάποια ανάρτησή σου. Χαίρομαι που επανήλθες. Ελπίζω να πάνε όλα καλά. Keep the faith, λένε και οι Bon Jovi :)
ReplyDeleteΓεια σου ανώνυμη φίλη :)
DeleteΟχι δεν εισαι τοσο παραξενη. Γιατί, οτι κάνουμε το κάνουν χιλιαδες αλλοι στον πλανήτη, ακόμα και τα πιο ιδιαίτερα μας "ελαττώματα". Αν εισαι καλα με το να μένεις μόνη σου, σημαίνει ότι τα βρίσκεις με τον εαυτό σου. Και αυτό δεν είναι κακό ε; :)