Thursday, May 10, 2012

Η Αμηχανία



Η αμηχανία του να μην έχεις να ασχολείσαι με κάποιον. Να μην είναι ανάγκη να τσεκάρεις το facebook κάθε τρεις και λίγο. Να μην κάθεσαι να αναλύεις με τις ώρες τα μηνύματά του, τις τελείες και τα αποσιωπητικά. Να μην σκέφτεσαι την τελευταία ατάκα που σου είπε και να προσπαθείς να βρεις το κρυμμένο νόημα.

Η αμηχανία του λευκού καμβά. Του να ξέρεις πως δεν έχεις λόγο πια να στεναχωριέσαι για κάτι.
Του να μην κάθεσαι να πρήζεις τους φίλους σου με ατάκες "μου έστειλε μήνυμα", "μιλήσαμε μια ώρα και τρία λεπτά ακριβώς στο τηλεφωνό και ξέρεις...έπαιξε και φλέρτ τα τελευταία 34 λεπτά" ή "μου πε αυτό αλλά εγώ είμαι σίγουρη πως εννοεί αυτό. ΄Όχι, δεν το πε, ξεκάθαρα ρε παιδί μου αλλά αυτό εννοούσε. Ξέρω". 

Η αμηχανία του να είσαι καλά! Του να μην γκρινιάζεις - ως Λέων έχω δοκτοράτο στην γκρίνια. Του να μην έχεις πια δικαιολογία για να μένεις κολλημένη σπίτι και να κοιτάς με τις ώρες το ταβάνι και να σιγομουρμουράς "φθινόπωρο στον έρωτα" από τον Χειμωνανθό του Χαρούλη. 

Η αμηχανία του να βλέπεις πιο καθαρά - Δεν γράφω "πια" γιατί δεν είμαι ακόμα εκεί.
Αλλά του να μπορείς να διακρίνεις κι άλλα όμορφα στη ζωή σου. Το μπαλκόνι σου και τα ανθισμένα σου λουλούδια. Τους φίλους σου που έχουν ομορφύνει ( ή ήταν πάντα και σύ ήσουν πολύ απασχολημένη για να το δεις). Το ηλιοβασίλεμα. Τη θέα από το παράθυρο της δουλειάς. Μια όμορφη κόκκινη μπλούζα. Του να μπορείς να κάνεις τα "δικά" σου. Να ακούς νέες μουσικές, να ανακαλύπτεις νέες σειρές, να περπατάς στην παλιά πόλη και να χαιρετάς φίλους στα cafe.

Η αμηχανία του..."και τώρα τι θα απογίνουμε χωρίς βαρβάρους" :)

16 comments:

  1. heh :)
    νιώθω ότι το χαμογελούι στο τέλος εν ανάρτηση που μόνο του..

    ReplyDelete
    Replies
    1. Το έβαλα τελείως ασυναίσθητα....:)

      Delete
  2. Urban Tulip σε διάβάζω εδώ και λίγο καιρό..απλά θέλω να σου πω ότι η περίοδος χωρίς 'βαρβάρους' είναι μια ευκαιρία να πάρει κάποιος ανάσα, να αναθεωρήσει και να (ξανα)δημιουργήσει τον εαυτό του..γι'αυτό απόλαυσε την, οι κύκλοι που αναφέρεις σε προηγούμενη ανάρτηση θα κλείσουν. Φτάνει να το θες..κάλή σου μέρα:-)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλωσόρισες μποέμ!
      Καλά τα λες...η αμηχανία του να αναθεωρείς.

      Delete
  3. αν και αμήχανη,είναι ωραία περίοδος ελευθερίας!
    Και η στιγμή που η αμηχανία αντικαταστάται από την ολική συναίσθηση της ελευθερίας,πρέπει να εορτάζεται δεόντως!!
    :))))))))))))))

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αυτό που μου λες μου θυμίζει σκηνή όπου ο κατάδικος, βγαίνει επιτέλους από τη φυλακή και με το που πατά το πόδι του έξω - τον πιάνει ένας τρόμος, μια φοβία για το πως θα χειριστεί την ελευθερία!

      ολική συναίσθηση...αμήν και πότε. Σίγουρα θα κάνω πάρτι :)

      Delete
    2. εγώ πάντως έτσι ένιωσα! :)))))))))))
      Σου εύχομαι να έρθει νωρίς νωρίς!

      Delete
    3. Απ το στόμα σου και στο Θεου τ αυτί!

      Delete
  4. Η αμηχανία του να κοιτάς τη θάλασσα και να μη σου θυμίζει τα ταξίδια που τελείωσαν ή εκείνα που δεν γίναν ποτέ... Η αμηχανία να μη θέλεις να πας πουθενά αλλού, τέλος πάντων!

    Όμορφη φωτογραφία, όμορφες σκέψεις...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Η Αμηχανία του να κοιτάς τη θάλασσα και να ονειρεύεσαι όλα όσα θα ρθουν.
      Η αμηχανία να θες να μείνεις εδώ : )
      καλημερα!

      Delete
  5. Εγω απλα θα πω οτι ολα αυτα που διαβασα ηταν ενας καθρεφτης συναισθηματων , εμετεφερες ακριβως το τι περνω και νιωθω στην παρουσα φαση.. Το χαμογελο στο τελος ειχε τη πιο μεγαλη βαρυτητα:)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Κάτι σας έκανε όλους τελικά το χαμόγελο...
      μάλλον ηταν η σούμα ε;

      σου εύχομαι ομαλή πορεία doccia μου :)

      Delete
  6. Ναι το χαμογελο νομιζω ηταν το hightlight:) .. Ευχαριστω πολυ τουλιπ μου ,ομαλη οντως

    ReplyDelete
  7. oh ναι! εδώ είμαστε. Καλά θυμάμαι ότι έγραψες ένα κείμενο που με αντιπροσωπεύει ακριβώς αυτή τη στιγμη! cheers!

    ReplyDelete