Ο καθένας ότι θυμάται, χαίρεται.

Άρχισα να σκεφτομαι το concept "διακοπές" και αγχώθηκα.

Πρώτον , το ταμείον είναι μείον - α ρε κρίση. Ειδικά τώρα που αποφάσισα να αρχίσω pilates για να φτιάξω τη μέση-πλάτη-ώμο μου...ωραιότατα.

Δεύτερο, θα μπω κουμπάρα σε φίλη τον Ιούλη ( ακόμα επιμένουν να τους παντρεύω - είμαι η πιο κοσμικιά κουμπάρα που υπάρχει aka γλάστρα). Άρα φόρεμα, παπούτσια, δώρο γάμου. Εξαίσια.

Τρίτο δεν ξέρω τι είδους διακοπές θέλω. Θέλω περιπέτεια ( όχι, δεν έχω λεφτά), θέλω Κύπρο ( όχι θέλω να αλλάξω περιβάλλον) ή θέλω ελληνικό νησί;

Και πες ότι τα απάντησα όλα αυτά. Έχω λεφτά; Δεν έχω. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσω αυτά που φυλάγω κάτω από το στρώμα. Υπέροχα.

Τώρα θα μου πεις, να μην πάω πουθενά. Δεν γίνεται. Αυτή η χρονιά rollercoaster πρέπει να κλείσει θεαματικά. Έτσι για να της μπω στο μάτι.

Θέλω θάλασσα-ξάπλα-μαύρισμα-ποτά και τούμπαλιν.Μαγιω, παρεό και μοχίτο.

Με αγαπησιάρικη παρέα . Όχι γκομενικό γιατί που να προλάβω να ερωτευτώ, να κάνω σχέση και να είμαι σίγουρη ότι θέλω να αποκλειστώ με τον άλλο σε ένα αεροπλάνο, σε ένα πλοίο, σε ένα δωμάτιο σε μια άλλη χώρα. Είναι ένα ρίσκο.

Θέλω κόσμο που αγαπώ και που νιώθω άνετα γύρω μου.

Τελοσπάντων, είναι ακόμα τέλη Μάη. 

Εδώ πρέπει να χειριστώ το concept τριήμερο Κατακλυσμού - δημόσια εμφάνιση με μαγιό - ακόμα δεν έχω μαυρίσει - έχω πάρει τρία κιλά και συνεχίζω και τσακίζω γλυκά από την χθεσινή γιορτή.

Πάντως, για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω ακούσει και πολύ κόσμο να ξέρει τι θα κάνει φέτος.

Εκτός από κάτι φίλους μου, νέο ζευγαράκι στην πόλη, που έχουν σχεδιάσει με την κάθε λεπτομέρεια τις πρώτες τους διακοπές. 

Επίσης...αχ Κούβα.