Ανοίξαμε και σας περιμένουμε

Πότε καταλαβαίνεις ότι έχεις μπει σε διαφορετικό κεφάλαιο στη ζωή σου;

Είναι κάτι που συνειδητοποιείς ξαφνικά ένα πρωινό;

Ή κάτι που γίνεται σταδιακά και απλά μια μέρα κάνεις τη σούμα και βλέπεις ότι είσαι λίγο διαφορετικός από πριν;

Όπως και να χει. Νιώθω ότι είμαι σε νέο κεφάλαιο. Μπορεί να άρχισε πριν από περίπου ένα χρόνο, αλλά αυτές τις μέρες βλέπω ίσως πιο καθαρά μερικά πράγματα.

Βγαίνω σιγά σιγά από τη χειμέρια νάρκη. Δυο μήνες, Γενάρης και Φλεβάρης ήταν αρκετοί. Έχω χορτάσει καναπέ και κουβέρτα. Έχω χορτάσει ώρες με τον εαυτό μου. Το κυριότερο, έχω χορτάσει αβεβαιότητα.

Τώρα θέλω να προχωρήσω. Να κλείσω επιτέλους πόρτες, να ανοίξω άλλες, να ξεσκονίσω το "σπίτι" μου, να ανοίξω παράθυρα, να αφήσω ήλιο να μπει.

Το οποίο σημαίνει πως...αποφάσισα να ζω με καλή διάθεση. Τουλάχιστον αυτό τον καιρό. Το έχω πει χιλιάδες φορές. Ακόμα και το να είσαι καλά θέλει προσπάθεια. Προσπαθώ.

Θα είμαι πιο ανοικτή στην καθημερινότητα μου, στα βράδια και στις μέρες μου.

Τα "όχι" μου θα είναι πολύ πιο λίγα.

Τα "ναι" μου θα είναι πολύ πιο επιλεκτικά.

Μαθαίνω σιγά σιγά, να κινούμαι με πιο αργές ταχύτητες. Μαθαίνω να παρατηρώ. Προσπαθώ - με νύχια και με δόντια - να μην πέφτω με τα μούτρα σε καταστάσεις. Ειδικά ερωτικές.

Αυτούς τους μήνες, υπήρχαν πολλές φορές που έφτασα στο χείλος του γκρεμού.

Ευτυχώς δεν έχω πέσει μέσα.

New era?

Θα δείξει.

Εύχομαι πως ναι.