Δεν θα ξεφύγω από το κλίμα του προηγούμενου ποστ- δεν άλλαξε κάτι.
Σκέφτομαι συνέχεια. Παίρνω αποφάσεις, τις αναιρώ, σκέφτομαι ότι θα είμαι cool, ότι θα αποδεκτώ την στασιμότητα της ζωή μου σε όλους τους τομείς. Την άλλη μέρα ξυπνώ, σε καλύτερη φάση από το βράδι και σκέφτομαι, οτι δεν γίνεται, κάτι ΠΡΕΠΕΙ να κάνω.
Πώς βρίσκεις την άκρη σου;
Απομονώνεσαι; Περνάς όλα τα λούκια ώσπου μια μέρα να σου φανερωθεί ως δια μαγείας , το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνεις; Κλείνεσαι στον εαυτό σου, αποδέχεσαι ότι είναι οκ να μην είσαι καθόλου καλά και δεν προσπαθείς να ανέβεις ψυχολογικά ως τη στιγμή που πραγματικά θα το νιώσεις;
Ή συνεχίζεις σαν να μην συμβαίνει κάτι; Σκέφτεσαι ότι δεν είναι όλα τόσο σοβαρά στη ζωή και απλά προσπαθείς να περνάς καλά και να κάνεις ότι σου κατέβει χωρίς να σκέφτεσαι συνέπειες; Αν είμαι απλά out there, μήπως είναι η λύση; Γιατί στο κάτω κάτω, τίποτε δεν είναι για να το παίρνεις σοβαρά;
Τί κάνεις;
Αυτές τις μέρες, ξυπνάω κάθε πρωί και το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι "ωχ ακόμα μια μέρα".
Και μετά η μέρα προχωράει, έχω καλύτερη διάθεση. Έρχεται η νύκτα και ξαναπέφτω. Και τούμπαλιν.
Ακόμα numb.
Ουφ ρε urban μου, εν δύσκολη η φάση που περνάς. Επέρασα την και γω πολλά πολλά πρόσφατα. Το να απομονώνεσαι ακούεται σαν πολλά καλή ιδέα ξέρω το, όμως στην τελική ίσως ενεν και τόσο καλή ιδέα. Εγώ τούτο έκαμα ή εμισοκάμα, ακόμα μετρώ τις συνέπειες που φίλους νευριασμένους και απογοητευμένους.
ReplyDeleteΈνιξερω ποια εν η λύση. Όμως να θυμάσαι πως εν φάση και θα περάσει!
όταν περνάμε δύσκολα πάντα η απομόνωση είναι ένας δρόμος , κλεινόμαστε σκέφτομαι
ReplyDeleteεύχομαι να μην είναι κάτι σημαντικό
όλα φτιάχνονται-την υγεια μας να χούμε
Εμένα το μότο μου σε έτσι φάσεις αφού ηρεμήσω k βάλω τα πράματα σε προοπτική είναι"reaction is the best action". Ποτέ σπασμωδικά όμως.
ReplyDeleteΤουλίπα αγαπημένη, να πιάσεις ένα φυτοφάρμακο και θα σε φάνε τα σκουλίκια!
ReplyDeleteΚαταρχάς, it's ok not to be ok. Δεύτερον, είμαστε μεγάλοι άνθρωποι και νομίζω πως ξέρεις αρκετά καλά ποια είσαι και you 've been there done that μπιφόρ. Χαλαρά! Επίσης μην δίνεις αρνητική σημασία στο ρήμα κλείνομαι. Η ζωή συνεχίζεται και ποτέ δεν είναι στάσιμη. Η ζωή μια φορά θα σταματήσει και πίστεψε με δεν θα καταλάβεις τίποτα, δεν θα προλάβεις ούτε καν να παραπονεθείς. Η λύση δεν είναι μπροστά στα μάτια σου είναι πάνω από τα φρύδια σου στην μέσα πλευρά του κούτελλου.
Απέβαλε από τα εγκεφαλικά σου κύτταρα κάθε αρνητική σκέψη, όπως η στασιμότητα και το "ου παναγία μου ακοοοόμα μια μέρα" και... (συμπληρώστε το κενό)
Marilou, οι συνεπειες που μου λες ειναι αστειες....οι πραγματικοι φιλοι δεν θα ενοχληθουν γιατί θα ξέρουν χωρίς να τους πεις. και θα ειναι εκει με τον τρόπο τους.
ReplyDeleteασωτε γιε, δεν ειμαι και πολυ σιγουρη τελικα αν η απομονωση ειναι καλη ή υπερκοινωνικότητα.
ReplyDeleteIna, εχεις απολυτο δικιο. Να πηγαινεις κοντρα στα προβλεψιμα σου
ReplyDeleteΙθακη, άρχισα βιταμίνες. Μετράει; :)
ReplyDeleteκαι....χμ δεν ξερω ακομα να το συμπληρωσω αυτο. αλλα οκ αντε να προσπαθησω να αποβαλω τις αρνητικες σκεψεις.
τουλάχιστον δεν παριστάνεις κάποιο ψεύτικο εαυτό, αυτό που νοιώθεις κάνεις.. δεν είναι κακό να είσαι 'μουδιασμένη' κάποια περίοδο της ζωής σου, δείχνει ευαισθησία και δυσκολίες οι οποίες βρέθηκαν μπροστά σου για να σε βοηθήσουν να γίνεις πιο δυνατή. Είναι φάση και φεύγει να μην σε παίρνει από κάτω.
ReplyDeleteΚαταλαμβαίνω ότι μερικές φορές θες να απομονωθείς και να τα βρεις ίσα με τον εαυτο σου αλλά το καλύτερο πράγμα που μπόρεις να κάνεις είναι να βγεις με φίλους και να απολαύσεις την παρέα τους. Να τους μιλήσεις για αυτά που σε απασχολούν και να μην φοβηθείς να τους ζητήσεις την βοήθεια τους. Οι πραγματικοί φίλοι είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος για το ξεμούδιασμα..
Αυτό κάνω :)
ReplyDelete