Ημέρα Δεύτερη.

Δεν θα πω για τα χθεσινα. Όποιος θέλει ας τα διαβάσει στο blog του AntiChristou.

Αυτό που θέλω να πω όμως είναι πως ΦΟΒΑΜΑΙ.

Φοβάμαι ότι δεν θα γίνει κάτι. Οτι θα επιρριφθούν ευθύνες σε άλλους και όχι σε εκείνους που πρέπει. Ήδη πήραμε την πρώτη "γεύση" από τα χθεσινά δελτία ειδήσεων.

Δεν θα επεκταθώ άλλο - έτσι κι αλλιώς θα ξεφυτρώσει πάλι κάποιος ανώνυμος όπως στο προηγούμενο ποστ και θα πει τα δικά του.

Με ενοχλεί που τσακώνεται κόσμος εκεί που λέμε για συσπείρωση. Εκεί που λέμε πως δεν υπάρχει νόημα ΠΙΑ να χωριζόμαστε σε κόμματα, σε παρατάξεις, σε άνδρες ή γυναίκες κλπ κλπ.

Υπάρχει περίπτωση, έστω για μια φορά να ενωθούμε και να γίνουμε δυνατοί σαν γροθιά; Μια φορά ρε παιδιά. Και ας μην το έχει η ράτσα.

Άκουσα κουβέντες. Για κόσμο - κυβερνητικό κυρίως- που δεν πήγε στις διαδηλώσεις για να μην τον δουν και χάσει τη δουλειά του.

Σε αυτό το σημείο φτάσαμε; Στην τρομοκρατία;

Φοβάμαι πως δεν τη βγάζουμε καθαρή.

Η πιο συγκινητική στιγμή χθες το βράδι η μονόλεπτη σιγή εις μνήμη του 13ου νεκρού.

Τα καταφέραμε και δεν είπε ένας κιχ.

Απόψε πάλι εκεί.

UPDATE: Τι λες κ. Χριστόφια; Ποιο πραξικόπημα, ακροδεξιοί και πράσινα άλογα; Γιατί δεν λες απλά ένα "συγγνώμη" εκ μέρους της κυβέρνησής σου αλλά και όλων όσοι ήταν μπλεγμένοι σε αυτή την υπόθεση;