Up & Down

Βαριέμαι πάρα πολύ:

- Να μένω σπίτι

- Να βγαίνω

- Τα ίδια μέρη

- Τις ίδιες κουβέντες

- Τον ίδιο κόσμο

-Tις ίδιες εικόνες και παραστάσεις

Με κουράζει:

- Το φετινό καλοκαίρι και ο Ιούλης που προβλέπεται μακρύς, αργός και αδιάφορος.

- Οι Κυριακές στην παραλία. Ο κόσμος, το πήξιμο της επιστροφής.

- Που δεν ανυπομονώ για κάτι π.χ. μια συναυλία.

- Που όταν μου αρέσει κάποιος πρέπει να καταστρώσω στρατηγικό σχέδιο. Δεν γίνεται για μια γαμημένη φορά απλά να έλθει να με βρει;

- Που βγαίνω έξω, ξέρω κόσμο και απλά σκέφτομαι ότι είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι, στις ίδιες γειτονιές.

Με προβληματίζει:

- Που θέλω συνέχεια να ταξιδεύω μόνο και μόνο γιατί δεν θέλω να είμαι εδώ.

- Που δεν με ικανοποιούν τα μικρά καθημερινά που κάποτε με καθόριζαν και μου άρεσε.

- Που δεν βρίσκω καμία απολύτως χαρά στη δουλειά μου και που δεν έχω φιλοδοξίες.

- Που μ' αρέσουν δυο-τρεις τύποι αλλά δεν είναι μέρος της καθημερινότητας μου και έτσι μπαίνω στο τριπάκι να κάνω τον Ιντιάνα Τζόουνς.Δεν θέλω να 'μαι κυνηγός...

Με εξιτάρει:

- Η ιδέα ενός φλερτ. Όχι που να έχει διάρκεια πέντε λεπτών, αλλά που να πηγαίνει ώρες, μέρες και τελοσπάντων να καταλήξει κάπου ( οριζόντια).

- Η φαντασίωση ότι παραιτούμαι και ότι κάνω κάτι δημιουργικό και για ένα μαγικό λόγο έχω και τα λεφτά να με συντηρώ.

- Το να τακτοποιήσω επιτέλους τα cd μου και το γραφείο στο σπίτι μου. Δεν το βλέπω να γίνεται σύντομα παιδικό δωμάτιο ( λέμε τώρα).

Μου προκαλεί χαμόγελο στα χείλη:

- Κάτι ντινέ, κάτι ποτά σαν το ψεσινό. Όμορφα, απλά και ειλικρινά. Ξέρεις εσύ ;)

- Κάτι συνομιλίες όπου μετά διαπιστώνω ότι είναι γελοίο που μας χωρίζουν αεροπλάνα και βαπόρια. Αφού είμαστε τόσο "κοντά". Ξέρεις εσύ :)

- Κάτι μηνύματα τρελλά, αγαπησιάρικα με λέξεις που έχω πεθυμήσει.

- Το νέο cd των UNKLE, του Σεραφείμ Τσοτσόνη, των National. Αγαπώ.