Wednesday, March 02, 2011

Η πρώτη εαρινή νύκτα (... was a good night)


Η χθεσινή βραδιά - η πρώτη του μήνα, η πρώτη της άνοιξης - ήταν πολύ φορτισμένη. Για διάφορους λόγους.

8μ.μ Στον καναπέ, λαμβάνω μήνυμα από φίλη ότι δεν θα έρθει στην Μποφίλιου, λόγω δουλειάς. Νομίζω απλά δεν ήθελε και τόσο ώστε να τρέξει να προλάβει. Κάποιες μέρες πριν οι υπόλοιπες δύο εκείνης της παρέας το ακύρωσαν. Έτσι από 7 βρεθήκαμε 4. Στο μυαλό μου το "Μέτρημα". " ...και μου βγαίνουν πάντα λίγοι, ή μου βγαίνουνε πολλοί. Σε ένα μετρήμα που ανοίγει την παλιά μου την πληγή".

9μ.μ Περιμένω τις άλλες στο πάρκιγκ του παλιού Δημαρχείου. Αργούν 40 λεπτά. Κάθομαι στο αυτοκίνητο, μιλώ στο κινητό με φίλους και νευριάζω. Νευριάζω που είμαι μονάδα.Νευριάζω που δεν μπορώ να σκεφτώ λόγους για να είμαι εδώ.

11 μ.μ. Η συναυλία έχει αρχίσει εδώ και μια ώρα. Δεν περίμενα να είναι τόσο φανταστική η Μποφίλιου. Φωνή, ύφος, ταμπεραμέντο. Μουσική και στίχοι βρίσκουν το δρόμο τους κατευθείαν στο μέσα μου. " Κάθε παιχνίδι έχει μια νίκη και μια ήττα....έχω ένα λύκο στο μυαλό μου αναθρεμμένο...δεν έχει κλείσει τις παρτίδες του ακόμα...μέσα στη θλίψη έχω μάθει να αναπνέω."

1.00 π.μ. Τέλος. Περάσαμε υπέροχα σε μια συναυλία που μας κράτησε το κάθε λεπτό. Με φίλους καλούς να τραγουδάμε παρέα. Στο μυαλό μου ο στίχος ‎"Τίποτα σημαντικό, Ζω μονάχα εν λευκώ..." . Ό'τι κι αν σημαίνει αυτό.

1.30 π.μ. Αφού έχω κάνει μια μεγάλη βόλτα στη Λευκωσία - ήθελα κι άλλη μουσική - καταλήγω σπίτι. Καθώς ετοιμάζομαι να ξαπλώσω, ακούω ήχο μηνύματος στο κινητό. Η φίλη μου, η αγαπημένη μου κολλητή από τον καιρό του πανεπιστημίου. Πάλι είχαμε χαθεί αυτό τον καιρό, δεν έτυχε και εγώ να πάω Λεμεσό. Αλλά σήμερα, για κάποιο λόγο, την σκεφτόμουν πολύ έντονα.
Το μήνυμα έγραφε:" Τουλίπα μου γεια! Θα παραξενεύεσαι για το μήνυμα μου τόσο αργά! Σήμερα έφερα στον κόσμο το κοριτσάκι μας - παρόλο που κάναμε πολύ καιρό να μιλήσουμε σε έχω στην καρδιά μου και στη σκέψη μου συνεχώς - πάντα έλεγα να σε πάρω ή και να σου στείλω μήνυμα, όμως ήταν μια τόσο δύσκολη περίοδος της ζωής μου - όταν μιλήσουμε θα καταλάβεις. Ήθελα να μοιραστώ τα νέα μου μαζί σου και ελπίζω να με συγχωρέσεις και να με καταλάβεις. Φιλενάδα σήμερα είμαι ευτυχισμένη και ήθελα να το μοιραστώ μαζί σου γιατί τώρα βρήκα την ώρα να το κάνω - ολομόναχη στο δωμάτιο κλινικής".

Τόσα χρόνια κάθομαι και μετρώ. Ανθρώπους, πόσους φίλους 'εχω, πόσα βράδια θα είναι "κλεισμένα". Αυτές τις μέρες είμαι μες στα νεύρα. Που θέλω να πάω τόσα ταξίδια και δεν βρίσκω τη κατάλληλη παρέα, που στα καρναβάλια δεν θα πάμε παρέα Λεμεσό Σάββατο βράδι, που είμαι η μόνη single ανάμεσα στους φίλους μου, που αρνούμαι να τους οργανώνω εγώ. Τα παίρνω όλα τόσο προσωπικά, λες και μόνο εγώ μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία.

Και τελικά αυτή την πρώτη νύκτα της Άνοιξης, κατάλαβα ότι μόνο και μόνο που μπορείς να μπεις στη διαδικασία να μετράς - που υπάρχουν καν άνθρωποι τόσο ώστε να τους συνυπολογίζεις στις προσθέσεις και τις αφαιρέσεις, είναι πολύ σημαντικό. Το άθροισμα δεν είναι ένας φιξαρισμένος αριθμός, ούτε και το πως έφτασες ως σ' αυτό το αποτέλεσμα.

Το ψαράκι στη φωτό δεν είναι τυχαίο. Είναι το ζώδιο του νέου μας μπεμπέ :)

11 comments:

  1. Κάποια κομμάτια θα μπορούσα να τα ΄χα γράψει εγώ, γιατί όσο και αν αρνιούμε να μιζεριάζω κάποιες φάσεις you can´t help wondering WTF. Το να πάεις στο 2 όμως just for the sake of it όσο δελεαστικό και αν είναι,δεν λέει.;-)

    ReplyDelete
  2. Όχι δεν λέει. Και γι αυτό και δεν το έχω κάνει.
    Τελικά είμαι εκ φύσεως μονάδα. Μόνο έτσι μπορώ να το εξηγήσω.
    Εσύ;

    ReplyDelete
  3. Όλοι είμαστε εκ φύσεως μονάδες στο τέλος της ημέρας. Το 2 δεν είναι πανάκεια.

    Προτιμώ το 2 σαν αριθμό αλλά μόνο αν μπορεί ο άλλος όντως να με κρατήσει και να τον κρατήσω...

    ReplyDelete
  4. Τουλίπα πιστεύω ότι ο λόγος των νεύρων σου εν επειδή είσαι μόνη σου,single.(sorry αν το λέω πολλά ψυχρά).Όσο και αν λέμε πως δεν μας πολυκόφτει,όλους μας πειράζει..
    ps."αν δεν έχεις τι να κάνεις σε παντρεύομαι τώρα":)

    ReplyDelete
  5. Ina, σωστό κι αυτό.

    ReplyDelete
  6. Κ. , ναι ρε παιδί μου, το παραδέχομαι. Σιγά μην το κάνω και θέμα δηλαδή.
    p.s: "I do" :)

    ReplyDelete
  7. Na pw ki egw ti nomizw? Ta antistoixa neura mporei na taxei k kapoios desmeumenos, to na eisai se sxesh den lunei to 8ema ths monaksias. Giati metras h8ela na ksera re su tulip? Epivevaiwneis kapoia aksia?the more friends, the more value? Ton eauto sou na koitas,giati cool atomo fainesai, k na pernas kala mazi tou monh sou.organwse esena(oxi tous allous) k osoi 8eloun as kopiasoun. Aaaaxxx! Den to 8ela na akoustw san kserolas alla etsi vghke k sugnwmh gi auto //praktor

    ReplyDelete
  8. Praktor, αφού ξέρετε πόσο γκρινιάρα και υπερβολικιά μπορεί να γίνω :). γι αυτό τα γράφω εδώ και δεν τα ξεστομίζω στην non- virtual ζωή. Δεν ακούστηκες ξερόλας.

    ReplyDelete
  9. βρε τουλίπα μου να σου πω το παράπονο μου; γιατί κάνουν τέτοιες καταπληκτικές συναυλίες μόνο καθημερινές; για μας που ξυπνάμε πολύ πρωί είναι απαγορευτικές. δε γίνεται να παίρνεις άδεια για να πας συναυλία το βράδυ!

    ας μας σεβαστεί και μας που θέλουμε να πάμε συναυλία πληηηηηηηζζζζζ!

    τυχερή είσαι που πήγες. και 4 φίλες μια χαρά. γιατί πρέπει να'στε πολλές; ακόμα και μια 1 φίλη μια χαρά θα ήταν. φτάνει που'χεις παρεΐτσα!

    αυτά τα τραγούδια που αναφέρεις εδώπ πολύ πολύ όμορφα! ειδικά το μέτρημα. που οι αριθμοί αλλάζουν ανάλογα πως το βλέπεις "και μου βγαίνουν πάντα λίγοι ή μου βγαίνουνε πολλοί" :)

    φιλιά

    ReplyDelete
  10. Βρε Daisy μου - τι πειράζει αν ένα βράδυ κοιμηθείς 4 ώρες ( αν είσαι δημόσιο υπάλληλος και πρεπει να ξυπνησεις από τις 6) ή 5 αν είσαι ιδιωτικός;
    Να κοιμηθείς το weekend και να γλυτώσεις και τη μαλάκυνση του σαββατόβραδο!
    Μην ξανακούσω τη δικαιολογία " δουλεύω την επόμένη"!

    Ναι ήταν υπέροχα τα τραγούδια και ο τρόπος με τον οποίο τα έλεγε η Μποφίλιου!

    ReplyDelete
  11. ''Και τελικά αυτή την πρώτη νύκτα της Άνοιξης, κατάλαβα ότι μόνο και μόνο που μπορείς να μπεις στη διαδικασία να μετράς - που υπάρχουν καν άνθρωποι τόσο ώστε να τους συνυπολογίζεις στις προσθέσεις και τις αφαιρέσεις, είναι πολύ σημαντικό. Το άθροισμα δεν είναι ένας φιξαρισμένος αριθμός, ούτε και το πως έφτασες ως σ' αυτό το αποτέλεσμα.''

    Μου άρεσε πολύ αυτή η παράγραφος.
    σαν σχόλιο αφήνω το ότι ακόμη και 2 να είσαι, άμα το 1+1 είναι.. φτιαχτό τότε πάλι μονάδα θα νιώθεις. Γι'αυτό καλύτερα 1+0 = 1 παρά 1+1=1..

    Και το πιο σημαντικό.. να σας ζήσει το μπεμπε:)

    Πολλά φιλιά

    ReplyDelete